Wolpop is een festival waar ik zeker heen wil. Een kleine studentenvereniging die zo’n breed programma weet neer te zetten, dat belooft wat. Vanaf drie uur ’s middags biedt het winterfestival dans, muziek, theater, beeldende kunst, film modeshows en nog veel meer.
“De insteek van Wolpop is dat het voor bands leuk is om op te treden”, vertelt Thatcher Peskens een van de leden van Wolbodo. “Gedurende het hele jaar zijn er bandavonden geweest. Zo hebben wij ons bandnetwerk uitgebreid en een selectie gemaakt voor het festival.”
In 2004 nam Thatcher zelf het initiatief om Wolpop nieuw leven in te blazen. Dit jaar heeft hij de organisatie aan anderen overgelaten, maar hij heeft wel gekookt voor de 120 vrijwilligers. Deze vrijwilligers zorgen ervoor dat het festival alweer voor het derde jaar op rij een succes is, en grootser dan ooit. De nieuwe locatie Lijm en Cultuur leent zich namelijk uitstekend voor de verschillende kunstdisciplines. “Op verschillende plekken is er van alles te doen. Kom je voor een bandje, dan kun je ook kijken naar dans, theater en exposities. En het mooie is dat het niet in de zomer is. Dan is er al genoeg te doen.”
Dat het om een wintersfestival gaat, benadrukken de smerige motregen, grote plassen en harde windstoten maar al te goed. De vrijwilligers bij de kaartverkoop waaien bijna weg. Met een dikke sjaal om zijn nek en een druppel aan zijn neus vraagt een jongen met een lange paardenstaart de entreebewijzen. Binnen is het niet veel warmer. Mensen blijven opvallend lang bij de grote warmteblowers hangen. Een ruimte is als bioscoop ingericht. Het geluid bij de kunstzinnige beelden komt via een koptelefoon. Het is een grappig gezicht. Ook is er een lichtgevende dansvloer. Verderop is een expositieruimte. Er staat onder meer een grote eend, Jodocus. Hij heeft een penisvormige snavel. Ik ben niet erg onder de indruk, en ook de andere kunstobjecten vallen niet echt in de smaak.
Terug naar de actzaal. Daar wordt het wordt langzaam steeds drukker en gelukkig ook warmer. Stonden er eerst nog groepjes mensen aan de blowers vastgeklampt, nu danst iedereen zich warm bij de dj’s. Een camera boven in de lucht geeft een cool effect, doordat de gefilmde beelden op groot scherm achter de draaitafel worden geprojecteerd. Zodra het publiek gefilmd wordt, halen jongens gekke moves uit of rennen heen en weer. Daar is ook alle ruimte voor. Eén jongen opent zijn volledige danstrucendoos. Met robotachtige moves, afgewisseld met soepele bewegingen, weet hij een ware fanclub voor hem te winnen. De kring van belangstellenden wordt steeds groter. Ook de bandzaal loopt weer vol. En de hoge temperaturen worden ditmaal niet veroorzaakt door het aantal mensen. De vier bandleden staan met ontbloot bovenlijf de boel op te zwepen. En zo krijgt het toch nog een zomers tintje. (CD)
Weet je een feest? Mail
Foto: Jarjan Fisher
Wolpop is een festival waar ik zeker heen wil. Een kleine studentenvereniging die zo’n breed programma weet neer te zetten, dat belooft wat. Vanaf drie uur ’s middags biedt het winterfestival dans, muziek, theater, beeldende kunst, film modeshows en nog veel meer. “De insteek van Wolpop is dat het voor bands leuk is om op te treden”, vertelt Thatcher Peskens een van de leden van Wolbodo. “Gedurende het hele jaar zijn er bandavonden geweest. Zo hebben wij ons bandnetwerk uitgebreid en een selectie gemaakt voor het festival.”
In 2004 nam Thatcher zelf het initiatief om Wolpop nieuw leven in te blazen. Dit jaar heeft hij de organisatie aan anderen overgelaten, maar hij heeft wel gekookt voor de 120 vrijwilligers. Deze vrijwilligers zorgen ervoor dat het festival alweer voor het derde jaar op rij een succes is, en grootser dan ooit. De nieuwe locatie Lijm en Cultuur leent zich namelijk uitstekend voor de verschillende kunstdisciplines. “Op verschillende plekken is er van alles te doen. Kom je voor een bandje, dan kun je ook kijken naar dans, theater en exposities. En het mooie is dat het niet in de zomer is. Dan is er al genoeg te doen.”
Dat het om een wintersfestival gaat, benadrukken de smerige motregen, grote plassen en harde windstoten maar al te goed. De vrijwilligers bij de kaartverkoop waaien bijna weg. Met een dikke sjaal om zijn nek en een druppel aan zijn neus vraagt een jongen met een lange paardenstaart de entreebewijzen. Binnen is het niet veel warmer. Mensen blijven opvallend lang bij de grote warmteblowers hangen. Een ruimte is als bioscoop ingericht. Het geluid bij de kunstzinnige beelden komt via een koptelefoon. Het is een grappig gezicht. Ook is er een lichtgevende dansvloer. Verderop is een expositieruimte. Er staat onder meer een grote eend, Jodocus. Hij heeft een penisvormige snavel. Ik ben niet erg onder de indruk, en ook de andere kunstobjecten vallen niet echt in de smaak.
Terug naar de actzaal. Daar wordt het wordt langzaam steeds drukker en gelukkig ook warmer. Stonden er eerst nog groepjes mensen aan de blowers vastgeklampt, nu danst iedereen zich warm bij de dj’s. Een camera boven in de lucht geeft een cool effect, doordat de gefilmde beelden op groot scherm achter de draaitafel worden geprojecteerd. Zodra het publiek gefilmd wordt, halen jongens gekke moves uit of rennen heen en weer. Daar is ook alle ruimte voor. Eén jongen opent zijn volledige danstrucendoos. Met robotachtige moves, afgewisseld met soepele bewegingen, weet hij een ware fanclub voor hem te winnen. De kring van belangstellenden wordt steeds groter. Ook de bandzaal loopt weer vol. En de hoge temperaturen worden ditmaal niet veroorzaakt door het aantal mensen. De vier bandleden staan met ontbloot bovenlijf de boel op te zwepen. En zo krijgt het toch nog een zomers tintje. (CD)
Weet je een feest? Mail
Foto: Jarjan Fisher
Comments are closed.