Bijna 69 jaar oud en nog steeds lol in het vak. Prof.dr.ir. A.T. de Hoop, emeritus-hoogleraar bij de vakgroep elektromagnetisme (faculteit Elektrotechniek), hield afgelopen vrijdag weliswaar zijn uittreerede, maar kreeg de dag ervoor nog de H.A
. Lorentzleerstoel aangeboden. Deze speciaal voor hem ingestelde leerstoel is voor onderzoek op het vakgebied ‘wavefields and reciprocity‘.
1 De Hoop tijdens het verrassingssymposium dat de faculteit voor hem organiseerde
Zelf is hij onderzoeker in hart en nieren, dus het is niet verwonderlijk dat de afscheidsrede van De Hoop over ‘het onderzoeker zijn’ ging. Wat drijft de onderzoeker en wat treft hij aan op zijn weg? De Hoops antwoord op deze twee vragen luidt dat de onderzoeker op zoek is naar een methodologie om structuren in verschijnselen op te sporen en daarbij gehinderd wordt door ‘bureaucratische wegversperringen’.
De Hoop legt uit: ,,Een echte onderzoeker weet nooit óf hij het goede idee krijgt, laat staan wanneer. Managers menen echter dat wetenschappers een tijdsplanning moeten produceren en zich daaraan dienen te houden ter verantwoording. Zij gaan er ten onrechte vanuit dat wetenschap te sturen valt. Persoonlijk heb ik voor onderzoek aan enkele aspecten in mijn vakgebied dertig jaar nodig gehad om drie à vier goede invallen te krijgen.”
,,Die verantwoording qua financiën en planning lijkt voort te komen uit een wantrouwen jegens de wetenschapper. Dat wil niet zeggen dat wetenschappers niet gecontroleerd kunnen worden, maar hiervoor is het peer reviews-systeem het best geschikt.” Internationale publicaties zijn volgens De Hoop de beste graadmeters voor de kwaliteit van onderzoekers en de universiteit.
Flits
Nog een misvatting onder managers, vindt De Hoop, is het idee dat research multidisciplinair moet zijn. ,,Multidisciplinaire organisatievormen zijn onzinnig. Het klinkt vandaag de dag erg tegendraads, maar ik meen het echt. De werkelijke flits van het nieuwe ontstaat in het brein van één onderzoeker. Als zijn onderzoek de kennis van meerdere vakgebieden vereist, dan moet deze ene persoon al die vakgebieden beheersen.” De Hoop staat dan ook zeer kritisch tegenover de nieuwe DIOC’s (Delftse interdisciplinaire onderzoekcentra).
,,Discussies op niveau met kritische denkers zullen het rijpingsproces van ideeën stimuleren. Maar wetenschap heeft niets met collectiviteit te maken. Hierbij maak ik wel duidelijk een onderscheid tussen wetenschap en ontwikkeling.” Over de weg naar het onderzoekerschap, het onderwijs, heeft De Hoop ook nog wat te melden. ,,Het hoogste goed dat een universiteit in dit opzicht kan bereiken, is de cum laude gepromoveerde jonge doctor. Deze categorie moet adequaatbegeleid kunnen worden. Van daaruit terugredenerend volgt de inrichting van de hele opleiding. Het criterium nu is dat 75 procent van de studenten moeten slagen. Dat heeft niets met niveau te maken. Voor een universiteit die bij de top wil horen, is zo’n eis onzinnig.”
Docenten mogen alleen college geven op het vakgebied waarop zij internationaal gepubliceerd hebben en moeten plezier hebben in het overbrengen van kennis, meent De Hoop. ,,Een collega heeft eens gezegd dat ik in college net zolang doorga totdat zelfs een hond het snapt en ‘ja’ blaft. Dat gaat misschien wat ver, maar de wil om de studenten de materie te laten begrijpen, staat centraal.”
2 Met antieke instrumenten werden experimenten van Hertz uit 1888 nagebootst
Geheim
Vier jaar geleden ging de Hoop eigenlijk al met pensioen, maar sindsdien heeft hij een vierjarige aanstelling gekregen als onbezoldigd hoogleraar. Speciaal voor het aflopen van deze aanstelling organiseerden de vakgroep en de faculteit vorige week een tweedaags symposium. De Hoop: ,,Dat ging geheel in het geheim. Ik kreeg vooraf een programma waarop alleen de koffiepauzes vermeld stonden.”
De woensdag en de donderdagochtend bevatten lezingen op het vakgebied. Sprekers uit de hele wereld waren aanwezig, waaronder ook zijn zoon, die in 1992 onder andere bij hem promoveerde en nu aan de Colorado School of Mines werkzaam is. Donderdagmiddag werden in de Aula experimenten van Hertz uit 1888 nagebootst met antieke instrumenten.
De Hoop: ,,Het absolute hoogtepunt voor mij was de opvoering van een scène uit het toneelstuk ‘Wittgenstein Incorporated’ door Johan Leysen, een acteur van minstens het kaliber Eric Schneider.” Deze Schneider is De Hoops favoriete acteur bij toneelgroep De Appel.
Tenslotte gebeurde er nog iets waarvan De Hoop nog altijd niet precies weet wat het te betekenen heeft. ,,De decaan-beheerder van Elektrotechniek, Backer, en drie hoogleraren uit het organisatie-comité verschenen in toga in de senaatszaal. Ik wist niet wat me te wachten stond. Was het een soort nep-promotie, waarbij ik voor het laatst aan de tand gevoeld zou worden? Maar voor ik het in de gaten had, werd mij de nieuwe, speciaal voor mij opgerichte, H.A. Lorentzleerstoel aangeboden. Ik kreeg een officieel document met droogstempel en er hangt nu een mooi bordje op mijn deur.”
Met deze bijzondere gastvrijheidsverklaring van de faculteit is De Hoop erg ingenomen, want ,,onderzoek is nog veel te leuk om te stoppen”.
,
Bijna 69 jaar oud en nog steeds lol in het vak. Prof.dr.ir. A.T. de Hoop, emeritus-hoogleraar bij de vakgroep elektromagnetisme (faculteit Elektrotechniek), hield afgelopen vrijdag weliswaar zijn uittreerede, maar kreeg de dag ervoor nog de H.A. Lorentzleerstoel aangeboden. Deze speciaal voor hem ingestelde leerstoel is voor onderzoek op het vakgebied ‘wavefields and reciprocity‘.
1 De Hoop tijdens het verrassingssymposium dat de faculteit voor hem organiseerde
Zelf is hij onderzoeker in hart en nieren, dus het is niet verwonderlijk dat de afscheidsrede van De Hoop over ‘het onderzoeker zijn’ ging. Wat drijft de onderzoeker en wat treft hij aan op zijn weg? De Hoops antwoord op deze twee vragen luidt dat de onderzoeker op zoek is naar een methodologie om structuren in verschijnselen op te sporen en daarbij gehinderd wordt door ‘bureaucratische wegversperringen’.
De Hoop legt uit: ,,Een echte onderzoeker weet nooit óf hij het goede idee krijgt, laat staan wanneer. Managers menen echter dat wetenschappers een tijdsplanning moeten produceren en zich daaraan dienen te houden ter verantwoording. Zij gaan er ten onrechte vanuit dat wetenschap te sturen valt. Persoonlijk heb ik voor onderzoek aan enkele aspecten in mijn vakgebied dertig jaar nodig gehad om drie à vier goede invallen te krijgen.”
,,Die verantwoording qua financiën en planning lijkt voort te komen uit een wantrouwen jegens de wetenschapper. Dat wil niet zeggen dat wetenschappers niet gecontroleerd kunnen worden, maar hiervoor is het peer reviews-systeem het best geschikt.” Internationale publicaties zijn volgens De Hoop de beste graadmeters voor de kwaliteit van onderzoekers en de universiteit.
Flits
Nog een misvatting onder managers, vindt De Hoop, is het idee dat research multidisciplinair moet zijn. ,,Multidisciplinaire organisatievormen zijn onzinnig. Het klinkt vandaag de dag erg tegendraads, maar ik meen het echt. De werkelijke flits van het nieuwe ontstaat in het brein van één onderzoeker. Als zijn onderzoek de kennis van meerdere vakgebieden vereist, dan moet deze ene persoon al die vakgebieden beheersen.” De Hoop staat dan ook zeer kritisch tegenover de nieuwe DIOC’s (Delftse interdisciplinaire onderzoekcentra).
,,Discussies op niveau met kritische denkers zullen het rijpingsproces van ideeën stimuleren. Maar wetenschap heeft niets met collectiviteit te maken. Hierbij maak ik wel duidelijk een onderscheid tussen wetenschap en ontwikkeling.” Over de weg naar het onderzoekerschap, het onderwijs, heeft De Hoop ook nog wat te melden. ,,Het hoogste goed dat een universiteit in dit opzicht kan bereiken, is de cum laude gepromoveerde jonge doctor. Deze categorie moet adequaatbegeleid kunnen worden. Van daaruit terugredenerend volgt de inrichting van de hele opleiding. Het criterium nu is dat 75 procent van de studenten moeten slagen. Dat heeft niets met niveau te maken. Voor een universiteit die bij de top wil horen, is zo’n eis onzinnig.”
Docenten mogen alleen college geven op het vakgebied waarop zij internationaal gepubliceerd hebben en moeten plezier hebben in het overbrengen van kennis, meent De Hoop. ,,Een collega heeft eens gezegd dat ik in college net zolang doorga totdat zelfs een hond het snapt en ‘ja’ blaft. Dat gaat misschien wat ver, maar de wil om de studenten de materie te laten begrijpen, staat centraal.”
2 Met antieke instrumenten werden experimenten van Hertz uit 1888 nagebootst
Geheim
Vier jaar geleden ging de Hoop eigenlijk al met pensioen, maar sindsdien heeft hij een vierjarige aanstelling gekregen als onbezoldigd hoogleraar. Speciaal voor het aflopen van deze aanstelling organiseerden de vakgroep en de faculteit vorige week een tweedaags symposium. De Hoop: ,,Dat ging geheel in het geheim. Ik kreeg vooraf een programma waarop alleen de koffiepauzes vermeld stonden.”
De woensdag en de donderdagochtend bevatten lezingen op het vakgebied. Sprekers uit de hele wereld waren aanwezig, waaronder ook zijn zoon, die in 1992 onder andere bij hem promoveerde en nu aan de Colorado School of Mines werkzaam is. Donderdagmiddag werden in de Aula experimenten van Hertz uit 1888 nagebootst met antieke instrumenten.
De Hoop: ,,Het absolute hoogtepunt voor mij was de opvoering van een scène uit het toneelstuk ‘Wittgenstein Incorporated’ door Johan Leysen, een acteur van minstens het kaliber Eric Schneider.” Deze Schneider is De Hoops favoriete acteur bij toneelgroep De Appel.
Tenslotte gebeurde er nog iets waarvan De Hoop nog altijd niet precies weet wat het te betekenen heeft. ,,De decaan-beheerder van Elektrotechniek, Backer, en drie hoogleraren uit het organisatie-comité verschenen in toga in de senaatszaal. Ik wist niet wat me te wachten stond. Was het een soort nep-promotie, waarbij ik voor het laatst aan de tand gevoeld zou worden? Maar voor ik het in de gaten had, werd mij de nieuwe, speciaal voor mij opgerichte, H.A. Lorentzleerstoel aangeboden. Ik kreeg een officieel document met droogstempel en er hangt nu een mooi bordje op mijn deur.”
Met deze bijzondere gastvrijheidsverklaring van de faculteit is De Hoop erg ingenomen, want ,,onderzoek is nog veel te leuk om te stoppen”.
Bijna 69 jaar oud en nog steeds lol in het vak. Prof.dr.ir. A.T. de Hoop, emeritus-hoogleraar bij de vakgroep elektromagnetisme (faculteit Elektrotechniek), hield afgelopen vrijdag weliswaar zijn uittreerede, maar kreeg de dag ervoor nog de H.A. Lorentzleerstoel aangeboden. Deze speciaal voor hem ingestelde leerstoel is voor onderzoek op het vakgebied ‘wavefields and reciprocity‘.
1 De Hoop tijdens het verrassingssymposium dat de faculteit voor hem organiseerde
Zelf is hij onderzoeker in hart en nieren, dus het is niet verwonderlijk dat de afscheidsrede van De Hoop over ‘het onderzoeker zijn’ ging. Wat drijft de onderzoeker en wat treft hij aan op zijn weg? De Hoops antwoord op deze twee vragen luidt dat de onderzoeker op zoek is naar een methodologie om structuren in verschijnselen op te sporen en daarbij gehinderd wordt door ‘bureaucratische wegversperringen’.
De Hoop legt uit: ,,Een echte onderzoeker weet nooit óf hij het goede idee krijgt, laat staan wanneer. Managers menen echter dat wetenschappers een tijdsplanning moeten produceren en zich daaraan dienen te houden ter verantwoording. Zij gaan er ten onrechte vanuit dat wetenschap te sturen valt. Persoonlijk heb ik voor onderzoek aan enkele aspecten in mijn vakgebied dertig jaar nodig gehad om drie à vier goede invallen te krijgen.”
,,Die verantwoording qua financiën en planning lijkt voort te komen uit een wantrouwen jegens de wetenschapper. Dat wil niet zeggen dat wetenschappers niet gecontroleerd kunnen worden, maar hiervoor is het peer reviews-systeem het best geschikt.” Internationale publicaties zijn volgens De Hoop de beste graadmeters voor de kwaliteit van onderzoekers en de universiteit.
Flits
Nog een misvatting onder managers, vindt De Hoop, is het idee dat research multidisciplinair moet zijn. ,,Multidisciplinaire organisatievormen zijn onzinnig. Het klinkt vandaag de dag erg tegendraads, maar ik meen het echt. De werkelijke flits van het nieuwe ontstaat in het brein van één onderzoeker. Als zijn onderzoek de kennis van meerdere vakgebieden vereist, dan moet deze ene persoon al die vakgebieden beheersen.” De Hoop staat dan ook zeer kritisch tegenover de nieuwe DIOC’s (Delftse interdisciplinaire onderzoekcentra).
,,Discussies op niveau met kritische denkers zullen het rijpingsproces van ideeën stimuleren. Maar wetenschap heeft niets met collectiviteit te maken. Hierbij maak ik wel duidelijk een onderscheid tussen wetenschap en ontwikkeling.” Over de weg naar het onderzoekerschap, het onderwijs, heeft De Hoop ook nog wat te melden. ,,Het hoogste goed dat een universiteit in dit opzicht kan bereiken, is de cum laude gepromoveerde jonge doctor. Deze categorie moet adequaatbegeleid kunnen worden. Van daaruit terugredenerend volgt de inrichting van de hele opleiding. Het criterium nu is dat 75 procent van de studenten moeten slagen. Dat heeft niets met niveau te maken. Voor een universiteit die bij de top wil horen, is zo’n eis onzinnig.”
Docenten mogen alleen college geven op het vakgebied waarop zij internationaal gepubliceerd hebben en moeten plezier hebben in het overbrengen van kennis, meent De Hoop. ,,Een collega heeft eens gezegd dat ik in college net zolang doorga totdat zelfs een hond het snapt en ‘ja’ blaft. Dat gaat misschien wat ver, maar de wil om de studenten de materie te laten begrijpen, staat centraal.”
2 Met antieke instrumenten werden experimenten van Hertz uit 1888 nagebootst
Geheim
Vier jaar geleden ging de Hoop eigenlijk al met pensioen, maar sindsdien heeft hij een vierjarige aanstelling gekregen als onbezoldigd hoogleraar. Speciaal voor het aflopen van deze aanstelling organiseerden de vakgroep en de faculteit vorige week een tweedaags symposium. De Hoop: ,,Dat ging geheel in het geheim. Ik kreeg vooraf een programma waarop alleen de koffiepauzes vermeld stonden.”
De woensdag en de donderdagochtend bevatten lezingen op het vakgebied. Sprekers uit de hele wereld waren aanwezig, waaronder ook zijn zoon, die in 1992 onder andere bij hem promoveerde en nu aan de Colorado School of Mines werkzaam is. Donderdagmiddag werden in de Aula experimenten van Hertz uit 1888 nagebootst met antieke instrumenten.
De Hoop: ,,Het absolute hoogtepunt voor mij was de opvoering van een scène uit het toneelstuk ‘Wittgenstein Incorporated’ door Johan Leysen, een acteur van minstens het kaliber Eric Schneider.” Deze Schneider is De Hoops favoriete acteur bij toneelgroep De Appel.
Tenslotte gebeurde er nog iets waarvan De Hoop nog altijd niet precies weet wat het te betekenen heeft. ,,De decaan-beheerder van Elektrotechniek, Backer, en drie hoogleraren uit het organisatie-comité verschenen in toga in de senaatszaal. Ik wist niet wat me te wachten stond. Was het een soort nep-promotie, waarbij ik voor het laatst aan de tand gevoeld zou worden? Maar voor ik het in de gaten had, werd mij de nieuwe, speciaal voor mij opgerichte, H.A. Lorentzleerstoel aangeboden. Ik kreeg een officieel document met droogstempel en er hangt nu een mooi bordje op mijn deur.”
Met deze bijzondere gastvrijheidsverklaring van de faculteit is De Hoop erg ingenomen, want ,,onderzoek is nog veel te leuk om te stoppen”.
Do you have a question or comment about this article?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.