De wijziging van de kabinetplannen voor langstudeerders zijn voor een klein deel van de studenten iets gunstiger dan de aanvankelijke voorstellen. Dat is de conclusie van de studentenraad en Oras. Volgens collegelid Paul Rullmann schiet de TU er echter niets mee op.
In de aanvankelijke voornemens stond dat studenten maximaal een jaar vertraging mochten oplopen in hun hele studie. Daarna zouden ze per jaar drieduizend euro extra collegegeld moeten betalen. Afgelopen vrijdag kondigde minister Van Bijsterveldt van onderwijs aan dat zowel in de bachelor als de master een jaar uitloop wordt toegestaan voordat het collegegeld wordt verhoogd.
Oras schrijft in een reactie op hun site: ‘Voor studenten die fulltime bestuurswerk willen doen maakt dit niet heel veel uit: dit wordt meestal tijdens de bachelor gedaan en als je er een jaar tussenuit stapt zul je dus nog steeds volledig nominaal moeten lopen. Het is wel erg prettig dat iedereen met een schone lei aan de master kan beginnen. Vooral het afstuderen kan makkelijk uitlopen en daar is met de gewijzigde plannen meer ruimte voor.’
Niettemin vindt Oras dat ‘we er nog lang niet zijn’. Techniekstudenten schieten er volgens de studenten weinig mee op. Zo wordt nog steeds geen rekening gehouden met de zwaardere en langere technische studies en blijft vanwege het in te voeren leenstelsel de tweejarige technische master twee keer zo veel kosten als een eenjarige master.
Ook worden volgens Oras universiteiten ‘nog steeds gestimuleerd goedkoper diploma’s weg te geven’ en kunnen studenten zich door de plannen minder goed ontplooien. Daarnaast blijven studenten die al vertraging hebben opgelopen met terugwerkende kracht gestraft en ‘kan een verkeerde studie of ziekte je nog steeds drieduizend euro kosten’.
Rullmann stelde tijdens een vergadering van het college van bestuur met de sr dat de wijziging die Van Bijsterveldt vrijdag bekendmaakte ‘vanuit de student gezien gunstig is’. Voor de TU heeft hij ‘zorg’ omdat de vertraging bij de TU-studenten vooral in de bachelor zit. De dreiging van boetes voor de TU is daardoor niet uit de lucht. “En het wordt niet eenvoudiger voor een student die switcht”, aldus Rullmann.
Bovendien schieten de universiteiten in zijn visie met de wijziging niets op, omdat het geld dat het ministerie wil binnenhalen los staat van de maatregelen. Het geld dat het ministerie misloopt door het verruimen van de langstudeerdersregeling moet dan binnenkomen via een andere maatregel.
“Wij gaan het onderzoekers zo gemakkelijk mogelijk maken”, zegt voorzitter Jos Engelen van NWO. Hij wil wetenschappers voorlopig alleen maar aanmoedigen in zogeheten open access-tijdschriften te publiceren, en niet dwingen. “Maar als bewustwording en stimulering bij onderzoekers niet helpt, wil ik een stap verder gaan. Dan wil ik NWO-onderzoekers verplichten om open access te publiceren.”
Dat gaat hij vanmiddag zeggen op een seminar over ‘open access’, dat de ICT-stichting SURF vandaag houdt. Vanaf vandaag kunnen wetenschappers een vergoeding aanvragen voor het publiceren in tijdschriften die publiek toegankelijk zijn. In totaal is er 2,5 miljoen euro mee gemoeid. Nog eens 2,5 miljoen euro staat klaar voor “onvoorziene gebeurtenissen”.
Normaal gesproken betalen universiteiten en bibliotheken geld om een tijdschrift te mogen lezen. Zonder abonnement zijn wetenschappelijke artikelen dan niet in te zien, ook niet als het onderzoek met overheidsgeld is verricht. Voorvechters van open access willen het omdraaien: wetenschappers betalen om in een tijdschrift te mogen publiceren, waarna iedereen het artikel kan lezen. “Ik kan me zelfs voostellen dat ook een bedragje betaald moet worden voor – na peer review – afgewezen artikelen”, speculeert Engelen.
De beweging lijkt steeds meer op stoom te komen. De Vrije Universiteit kondigt vandaag aan dat over tien jaar negentig procent van alle wetenschappelijke VU-publicaties vrij toegankelijk moet zijn.
Ook grote tijdschriften maken open access steeds vaker mogelijk, zij het met enige vertraging na publicatie. De onvrede met het gebruikelijke systeem is ontstaan door de steeds hogere abonnementskosten.
Wetenschappers publiceren liefst in tijdschriften met een hoge impact. Dat is gunstiger voor hun carrière. Zolang die tijdschriften nog niet gratis te lezen zijn, is het moeilijk om de situatie te doorbreken.
Comments are closed.