Shoppen in Rotterdam. Leuk met je OV, met de auto een stuk lastiger op zaterdag. Waar laat je die? In de parkeergarage onder de Leuvehaven, als het aan Rachid Abraimi ligt, die hem hoogstpersoonlijk ontwierp voor zijn bachelor-eindproject bij civiele techniek.
Rachid Abraimi
Onderzoek: ‘Parkeergarage Leuvehaven’
Eindcijfer: 8
Wees niet bang om groots te denken, moeten Rachid Abraimi (25) en zijn studiegenoten Remko Donga en Sedat Erdogan hebben gedacht toen ze aan hun bachelor-eindproject begonnen. De opdracht: ontwerp een parkeergarage bij de Rotterdamse Leuvehaven. En zo trok het drietal op pad. Maar wat een schrik. “Het is daar nogal dicht bebouwd”, constateerde Abraimi. “En ze bleken ook nog eens van plan om daar een enorme woontoren te bouwen. Er bleek dus totaal geen plek voor een parkeergarage. Onze enige optie was uitwijken naar het water – erónder, om precies te zijn.” Tja, je bent een Nederlandse ingenieur of je bent het niet.
Ieder van de drie studenten werkte een eigen methode uit. Abraimi richtte zich op de nieuwe woontoren. “Als je die plek nu eens gebruikt als bouwkuip door hem via sluisdeuren droog te leggen en af te schermen van de haven, kun je caissons bouwen op het droge. Door de sluisdeuren te openen, kan de bouwkuip daarna vollopen met water, zodat de caissons (twee verdiepingen van tien meter hoog, veertig meter breed en veertig meter lang) drijvend over water naar de locatie kunnen worden verplaatst. Als je dat vier keer doet, zou dat ruimte moeten bieden aan twee parkeerverdiepingen van 40 bij 160 meter. De bouwkuip kan dan dienen als kelder voor de woontoren.” En als enorme kostenpost op de begroting, ontdekte hij. “Komt door het bouwen van die sluisdeuren en het wegpompen van het water uit de kelder.” Technisch haalbaar, maar nee, economisch verantwoord is anders.
Sedat Erdogan bedacht een alternatief waarbij je de garage bouwt op straatniveau, vervolgens een caisson naar de kade rolt en de hele boel laat zinken in de haven. “Maar dat bleek echt onmogelijk”, zegt de student; “een hijskraan zou die bouwconstructie nooit kunnen tillen.”
De economisch meest haalbare optie bleek die van Remko Donga. Daarbij bouw je een damwand in de Leuvehaven, laat de haven vervolgens leeglopen om de garage te bouwen, en daarna haal je de damwand weg en loopt de haven weer vol, om en over de parkeergarage heen. “De traditionele bouwkuipmethode”, weet Abraimi – blijkbaar niet ten onrechte traditioneel genoemd.
Met hun – naar wat ze zelf noemen – beperkte bachelorkennis was het best pittig om tot drie goed uitgewerkte plannen te komen. “Soms dreigden de ideeën te veel naar elkaar toe te lopen. Het is moeilijk om praktisch na te denken en continu het totaalplaatje te blijven zien.”
Hun plannen zijn inmiddels in de vergetelheid geraakt. De woontoren is af en de bestaande parkeergarages staan vertrouwd vol. Maar ja, de gemiddelde student komt toch lekker met het openbaar vervoer. En tegen de tijd dat die zijn eigen woontoren ontwerpt, staat Abraimi misschien wel aan het roer van de sluisdeuren.
Comments are closed.