Eerstejaarsstudenten Wiskunde Eline Jonkers en Ionica Smeets bezochten in Theater de Veste het theaterconcert Atlantis van het gezelschap Zenga.
Eerstejaarsstudenten Wiskunde Eline Jonkers en Ionica Smeets bezochten in Theater de Veste het theaterconcert Atlantis van het gezelschap Zenga. Hoe was het om het onder water verdwenen rijk weer muzikaal tot leven te zien komen?
Smeets: ,,We waren voor aanvang van de voorstelling een beetje bang dat het alleen maar van die vage tingeltangelmuziek zou zijn. Gelukkig zaten we ernaast. Het was echt een heel mooie mengeling van verhaal, muziek en dans.”
Jonkers: ,,Er werd af en toe een verhaal verteld over de geschiedenis van het eiland Atlantis en daarna werd dat met dans en muziek uitgebeeld.”
Smeets: ,,Het verhaal luidt dat toen de aarde nog jong was de goden het land verdeelden. Poseidon kreeg het mooiste eiland, huwde een aardse vrouw en kreeg vervolgens vijf tweelingen. Het eiland vernoemde hij naar zijn oudste zoon Atlas.”
Jonkers: ,,De man en vrouw die Poseidon en zijn vrouw speelden waren echt geweldig. Ze konden fantastisch zingen, speelden verschillende instrumenten en hadden ook nog eens perfecte lichamen. Ik werd er gewoon jaloers van.”
Smeets: ,,Het leek inderdaad wel of ze echt alles hadden. Ze zullen dan toch vast wel niet gelukkig zijn?!”
Jonkers: ,,Er deden ook nog twee danseressen mee. Ze dansten het merendeel van de voorstelling synchroon. Dit komt waarschijnlijk omdat in het verhaal voorkwam dat er erg veel eeneiige tweelingen geboren werden op Atlantis.”
Smeets: ,,De vertellers maakten ook een toespeling dat de mensheid afstamt van de bewoners van Atlantis. Iedereen zou nu nog steeds op zoek zijn naar zijn eeneiige wederhelft.”
Jonkers: ,,Een terugkerende verhaallijn was de dominante Poseidon die duidelijk de baas speelde over zijn vrouw. Ze speelden dan ook in een scène echt heel duidelijk tegen elkaar in. Hij de panfluit, zij de dwarsfluit.”
Smeets: ,,Op een gegeven moment werd op een heel knappe manier uitgebeeld hoe de vrouw uiteindelijk onder het juk van de man vandaan kwam. Eén van de danseressen wikkelde zichzelf in een gordijn en liet zich vervolgens in een paar slagen naar beneden vallen.”
Jonkers: ,,Het was ook wel grappig dat daarvóór was gezegd dat de mooiste kunst uit onderdrukking voortkomt.”
Eerstejaarsstudenten Wiskunde Eline Jonkers en Ionica Smeets bezochten in Theater de Veste het theaterconcert Atlantis van het gezelschap Zenga. Hoe was het om het onder water verdwenen rijk weer muzikaal tot leven te zien komen?
Smeets: ,,We waren voor aanvang van de voorstelling een beetje bang dat het alleen maar van die vage tingeltangelmuziek zou zijn. Gelukkig zaten we ernaast. Het was echt een heel mooie mengeling van verhaal, muziek en dans.”
Jonkers: ,,Er werd af en toe een verhaal verteld over de geschiedenis van het eiland Atlantis en daarna werd dat met dans en muziek uitgebeeld.”
Smeets: ,,Het verhaal luidt dat toen de aarde nog jong was de goden het land verdeelden. Poseidon kreeg het mooiste eiland, huwde een aardse vrouw en kreeg vervolgens vijf tweelingen. Het eiland vernoemde hij naar zijn oudste zoon Atlas.”
Jonkers: ,,De man en vrouw die Poseidon en zijn vrouw speelden waren echt geweldig. Ze konden fantastisch zingen, speelden verschillende instrumenten en hadden ook nog eens perfecte lichamen. Ik werd er gewoon jaloers van.”
Smeets: ,,Het leek inderdaad wel of ze echt alles hadden. Ze zullen dan toch vast wel niet gelukkig zijn?!”
Jonkers: ,,Er deden ook nog twee danseressen mee. Ze dansten het merendeel van de voorstelling synchroon. Dit komt waarschijnlijk omdat in het verhaal voorkwam dat er erg veel eeneiige tweelingen geboren werden op Atlantis.”
Smeets: ,,De vertellers maakten ook een toespeling dat de mensheid afstamt van de bewoners van Atlantis. Iedereen zou nu nog steeds op zoek zijn naar zijn eeneiige wederhelft.”
Jonkers: ,,Een terugkerende verhaallijn was de dominante Poseidon die duidelijk de baas speelde over zijn vrouw. Ze speelden dan ook in een scène echt heel duidelijk tegen elkaar in. Hij de panfluit, zij de dwarsfluit.”
Smeets: ,,Op een gegeven moment werd op een heel knappe manier uitgebeeld hoe de vrouw uiteindelijk onder het juk van de man vandaan kwam. Eén van de danseressen wikkelde zichzelf in een gordijn en liet zich vervolgens in een paar slagen naar beneden vallen.”
Jonkers: ,,Het was ook wel grappig dat daarvóór was gezegd dat de mooiste kunst uit onderdrukking voortkomt.”
Hoe was het om het onder water verdwenen rijk weer muzikaal tot leven te zien komen?
Smeets: ,,We waren voor aanvang van de voorstelling een beetje bang dat het alleen maar van die vage tingeltangelmuziek zou zijn. Gelukkig zaten we ernaast. Het was echt een heel mooie mengeling van verhaal, muziek en dans.”
Jonkers: ,,Er werd af en toe een verhaal verteld over de geschiedenis van het eiland Atlantis en daarna werd dat met dans en muziek uitgebeeld.”
Smeets: ,,Het verhaal luidt dat toen de aarde nog jong was de goden het land verdeelden. Poseidon kreeg het mooiste eiland, huwde een aardse vrouw en kreeg vervolgens vijf tweelingen. Het eiland vernoemde hij naar zijn oudste zoon Atlas.”
Jonkers: ,,De man en vrouw die Poseidon en zijn vrouw speelden waren echt geweldig. Ze konden fantastisch zingen, speelden verschillende instrumenten en hadden ook nog eens perfecte lichamen. Ik werd er gewoon jaloers van.”
Smeets: ,,Het leek inderdaad wel of ze echt alles hadden. Ze zullen dan toch vast wel niet gelukkig zijn?!”
Jonkers: ,,Er deden ook nog twee danseressen mee. Ze dansten het merendeel van de voorstelling synchroon. Dit komt waarschijnlijk omdat in het verhaal voorkwam dat er erg veel eeneiige tweelingen geboren werden op Atlantis.”
Smeets: ,,De vertellers maakten ook een toespeling dat de mensheid afstamt van de bewoners van Atlantis. Iedereen zou nu nog steeds op zoek zijn naar zijn eeneiige wederhelft.”
Jonkers: ,,Een terugkerende verhaallijn was de dominante Poseidon die duidelijk de baas speelde over zijn vrouw. Ze speelden dan ook in een scène echt heel duidelijk tegen elkaar in. Hij de panfluit, zij de dwarsfluit.”
Smeets: ,,Op een gegeven moment werd op een heel knappe manier uitgebeeld hoe de vrouw uiteindelijk onder het juk van de man vandaan kwam. Eén van de danseressen wikkelde zichzelf in een gordijn en liet zich vervolgens in een paar slagen naar beneden vallen.”
Jonkers: ,,Het was ook wel grappig dat daarvóór was gezegd dat de mooiste kunst uit onderdrukking voortkomt.”
,
Do you have a question or comment about this article?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.