Wat te doen met dertig miljoen

 Dat wilden TU-medewerkers dinsdag 25 mei tijdens de tweede voorlichtingsbijeenkomst over de besparingen weten van collegevoorzitter Dirk Jan van den Berg. Hij kon ze nog geen bevredigende antwoorden geven.
Het is zelfs niet zeker dat het geld in de toekomst daadwerkelijk opnieuw geïnvesteerd kan worden. De meeste politieke partijen zijn in hun partijprogramma’s van plan te investeren in onderwijs, maar een nieuw kabinet kan zomaar anders beslissen. Dan ziet de TU de eerste geldstroom wellicht nog verder opdrogen. Van den Berg zei echter ‘aan de optimistische kant’ te zitten. “En dan is het aan onze eigen discipline om de 30 miljoen opnieuw te gebruiken.”
Maar hoe en waaraan, dat kon hij niet zeggen. “Natuurlijk hebben we daar ideeën over, ik zou zo een lijstje van tien, vijftien gebieden kunnen geven, maar die moeten we eerst met de decanen bespreken.” Van den Berg bleef daarom aan de oppervlakte. “We hebben vier maatschappelijk belangrijke thema’s gedefinieerd – energie, infrastructuur, leefomgeving en gezondheid – en daar moeten we gevolg aan geven.”
Doorvragen verleidde Van den Berg niet tot concretere uitspraken, het bleef bij omtrekkende bewegingen: “Bepaalde gebieden hebben een boost nodig”, zei hij. “We moeten ook de onderzoeksinfrastructuur up to date brengen. Dat is ontzettend duur. En dan is er het onderwijs. Daar is de laatste vier, vijf jaar veel in geïnvesteerd. Dat pad moeten we verder voortzetten. Maar we hebben de tijd. Het duurt eerst twee tot drie jaar tot de besparingen gerealiseerd zijn.”
De toon van rector magnificus Karel Luyben was na die van Van den Berg een stuk minder geruststellend. “Reken jezelf nou niet rijk”, zei hij. “Als we niets doen, moeten we aan het einde van het jaar geld lenen om de salarissen te betalen.”

The Scheldt Treaty, signed in 2005, included a provision to compensate for the environmental damage by returning a piece of reclaimed land, the Hedwige polder, to the sea.
But last April the Dutch government opted out of this provision; instead, extra shoals would be created as compensation for the environmental loss. However, a ruling by the Council of State, an advisory body to the Dutch government, ordered a halt to the dredging, deeming this new compensation measure insufficient.
“This is illustrative of the vagaries of policy processes,” says Dr Jill Slinger, a researcher at the Faculty of Technology, Policy and Management. “The treaty on the long term development of the Schelde estuary helped to restore the relationship with the Flemish. For 300 years the Westerschelde has been a source of conflict. Prime Minster Balkenende has now destroyed the trust that was developed over the past ten years. I don’t think he’s aware of the full implications of his decision.”
Slinger worked as a consultant in the development of the ‘Long Term Vision for the Scheldt Estuary’ for the ‘Technical Schelde Committee’, a committee comprising both Flemish and Dutch policymakers. She believes that somehow the farming lobby has found a voice in Balkenende: “A few years ago scientists established that depoldering in the lower reaches would hardly result in additional safety against flooding. Until then, safety had also been an argument for depoldering. Now that that this argument is gone, the farming lobby feels justified in opposing plans that affect their livelihoods.”
Prof. Dr Han Vrijling takes a completely different line of approach. “It’s a funny discussion really,” says the professor of hydraulic engineering, “because in the long run Antwerp’s position as a sea port is untenable anyway.” Vrijling argues that ultimately all sides will see that Zeebrugge, or a new harbour near Vlissingen, are much better options as sea ports.
“The same happened with Rotterdam,” he adds. “The port used to be situated in the centre of Rotterdam at De Boompjes, but gradually the port moved westward.” And to such an extent that today the port has reached the westernmost point of the Maasvlakte extension.
It’s difficult to say when the position of Antwerp as a viable sea port will be surrendered. Vrijling says it could happen tomorrow, or that the parties might simply play for time by discussing and dredging for another 50 years. Vrijling dryly adds that incidents usually force breakthroughs. A ship might run aground in Antwerp harbour, a vessel transporting toxic loads over the Westerschelde might run into trouble near the Vlissingen boulevard, or – another serious potentiality – a major storm might swell the waters and flood Antwerp, a city whose sea defences, Vrijling remarks, “are far from impressive.”

Dat wilden TU-medewerkers dinsdag 25 mei tijdens de tweede voorlichtingsbijeenkomst over de besparingen weten van collegevoorzitter Dirk Jan van den Berg. Hij kon ze nog geen bevredigende antwoorden geven.

Het is zelfs niet zeker dat het geld in de toekomst daadwerkelijk opnieuw geïnvesteerd kan worden. De meeste politieke partijen zijn in hun partijprogramma’s van plan te investeren in onderwijs, maar een nieuw kabinet kan zomaar anders beslissen. Dan ziet de TU de eerste geldstroom wellicht nog verder opdrogen.

Van den Berg zei echter ‘aan de optimistische kant’ te zitten. “En dan is het aan onze eigen discipline om de dertig miljoen opnieuw te gebruiken.”

Maar hoe en waaraan, dat kon hij niet zeggen. “Natuurlijk hebben we daar ideeën over, ik zou zo een lijstje van tien, vijftien gebieden kunnen geven, maar die moeten we eerst met de decanen bespreken.” Van den Berg bleef daarom aan de oppervlakte. “We hebben vier maatschappelijk belangrijke thema’s gedefinieerd – energie, infrastructuur, leefomgeving en gezondheid – en daar moeten we gevolg aan geven.”

Doorvragen verleidde Van den Berg niet tot concretere uitspraken. Het bleef bij omtrekkende bewegingen: “Bepaalde gebieden hebben een boost nodig”, zei hij. “We moeten ook de onderzoeksinfrastructuur up to date brengen. Dat is ontzettend duur. En dan is er het onderwijs. Daar is de laatste vier, vijf jaar veel in geïnvesteerd. Dat pad moeten we verder voortzetten. Maar we hebben de tijd. Het duurt eerst twee tot drie jaar tot de besparingen gerealiseerd zijn.”

De toon van rector magnificus Karel Luyben was na die van Van den Berg een stuk minder geruststellend. “Reken jezelf nou niet rijk”, zei hij. “Als we niets doen, moeten we aan het einde van het jaar geld lenen om de salarissen te betalen.”