De christelijke studentenvereniging Navigators Studenten Delft (NS Delft) viert deze week haar derde lustrum. Een nieuwe, enthousiaste en positieve uitstraling moet de komende jaren meer leden trekken.
Meer naar buiten gericht. Zo wil de christelijke studentenvereniging Navigators Studenten Delft zich de komende jaren opstellen. De toon moet weer enthousiast, positief en energiek. Om daar alvast goed mee te beginnen, wasten en repareerden de Navigators deze week fietsen op de Mekelweg.
De nieuwe insteek moet meer leden trekken. Want waar de Groningse zustervereniging 360 leden heeft, zijn dat er in Delft maar 25. Een aantal van zeventig zou volgens praeses Sjoerd Post ideaal zijn.
Maar waar staan de Navigators? Wat is hun boodschap? En, hoe verhouden ze zich tot de andere christelijke studentenverenigingen: CSR (voor alle christenen), VGSD en CSFR Johannes Calvijn (beide gereformeerd).
De website van NS Delft geeft niet alle antwoorden. ‘Navigators zijn gedreven om te onderzoeken wat er schuil gaat achter de woorden en daden van Jezus. We dagen elkaar uit om simpelweg geen genoegen te nemen met wat we om ons heen zien en met de leegte van het voor de hand liggende’, staat er.
En: ‘We geloven dat God iets van plan is met de mens, met elk individu, op een wereldschokkende en allesomvattende manier. Omdat dat plan niet uit te schrijven is op de achterkant van een sigarendoos, willen we samen tijd uittrekken om die geheimen te ontrafelen. De ene keer op z’n Delfts, met uitgebreide gesprekken en stevige discussies, maar tegelijkertijd vooral als gewone mensen met genoeg eigen vragen en onzekerheden’.
Volgens praeses Sjoerd Post is zijn vereniging in vergelijking met de andere christelijke verenigingen ‘meer actief-christelijk’. “We doen niet aan evangelisatie, maar wel soort van.” Soort van? Willen de Navigators mensen bekeren? “Nee. We willen mensen aan het denken zetten. En zeggen: er zijn ook nog christenen in Nederland.”
De Navigators zitten in de evangelische, charismatische hoek, legt Post uit. Er is een landelijke vereniging, met onderverenigingen in alle studentensteden. Het landelijke Navigators-weekend, dat eens per jaar wordt georganiseerd, lijkt volgens de praeses op de EO-jongerendag. “Dan doen we aan aanbidding, we zingen liederen, we bidden voor elkaar. En we vertellen elkaar wat Jezus voor ons betekent.”
Waar de term Navigators vandaan komt, weet Post slechts in grote trekken. Wikipedia meldt dat de organisatie in de jaren dertig van de vorige eeuw is opgericht. Initiatiefnemer was de Amerikaan Dawson Trotman, een marinier. Hij vertelde andere mariniers zo treffend over zijn geloof, dat sommige collega’s besloten christen te worden. Zij noemden zich Navigators.
De Nederlandse schrijfster Gien Karssen hoorde Trotman in 1948 spreken over zijn evangelisatiewerk. Zij besloot de bijbelstudies van de Navigators te vertalen naar het Nederlands. Inmiddels kent de beweging hier verschillende takken: de Captains Club voor jongeren, LifeNet voor afgestudeerden, Koers voor ouders ter ondersteuning van ouders en Navigators Studentenverenigingen. De stroming is volgens Wikipedia terug te vinden in 120 landen.
Terug naar NS Delft. De club heeft geen eigen onderkomen, maar huurt één dinsdag per maand jongerencafé Entree af. Twee dinsdagen is er bijbelstudie, waar vragen centraal staan als: ‘Wat betekent het om volgeling van Christus te zijn?’. De andere dinsdag bezoeken de Delftenaren een lezing bij de Rotterdamse zustervereniging.
De Delftse Navigators willen bekender worden in hun eigen stad en laten zien dat christenen wel degelijk nog bestaan. Weten Nederlanders dat dan niet meer? Sjoerd Post: “Mijn vrienden kijken raar op als ik zeg dat ik christen ben. De CSR kennen ze vaak nog wel, maar de kleine christelijke verenigingen niet.”
Wat Post vindt van de algemene verenigingen, wordt duidelijk als hij zijn eigen club nog eens beschrijft: “Wij zijn een stuk minder studentikoos, houden niet van belangrijk doen. Er is niks mis mee, maar dat is niet wat ons aanspreekt.”
Meer naar buiten gericht. Zo wil de christelijke studentenvereniging Navigators Studenten Delft zich de komende jaren opstellen. De toon moet weer enthousiast, positief en energiek. Om daar alvast goed mee te beginnen, wasten en repareerden de Navigators deze week fietsen op de Mekelweg.
De nieuwe insteek moet meer leden trekken. Want waar de Groningse zustervereniging 360 leden heeft, zijn dat er in Delft maar 25. Een aantal van zeventig zou volgens praeses Sjoerd Post ideaal zijn.
Maar waar staan de Navigators? Wat is hun boodschap? En, hoe verhouden ze zich tot de andere christelijke studentenverenigingen: CSR (voor alle christenen), VGSD en CSFR Johannes Calvijn (beide gereformeerd).
De website van NS Delft geeft niet alle antwoorden. ‘Navigators zijn gedreven om te onderzoeken wat er schuil gaat achter de woorden en daden van Jezus. We dagen elkaar uit om simpelweg geen genoegen te nemen met wat we om ons heen zien en met de leegte van het voor de hand liggende’, staat er.
En: ‘We geloven dat God iets van plan is met de mens, met elk individu, op een wereldschokkende en allesomvattende manier. Omdat dat plan niet uit te schrijven is op de achterkant van een sigarendoos, willen we samen tijd uittrekken om die geheimen te ontrafelen. De ene keer op z’n Delfts, met uitgebreide gesprekken en stevige discussies, maar tegelijkertijd vooral als gewone mensen met genoeg eigen vragen en onzekerheden’.
Volgens praeses Sjoerd Post is zijn vereniging in vergelijking met de andere christelijke verenigingen ‘meer actief-christelijk’. “We doen niet aan evangelisatie, maar wel soort van.” Soort van? Willen de Navigators mensen bekeren? “Nee. We willen mensen aan het denken zetten. En zeggen: er zijn ook nog christenen in Nederland.”
De Navigators zitten in de evangelische, charismatische hoek, legt Post uit. Er is een landelijke vereniging, met onderverenigingen in alle studentensteden. Het landelijke Navigators-weekend, dat eens per jaar wordt georganiseerd, lijkt volgens de praeses op de EO-jongerendag. “Dan doen we aan aanbidding, we zingen liederen, we bidden voor elkaar. En we vertellen elkaar wat Jezus voor ons betekent.”
Waar de term Navigators vandaan komt, weet Post slechts in grote trekken. Wikipedia meldt dat de organisatie in de jaren dertig van de vorige eeuw is opgericht. Initiatiefnemer was de Amerikaan Dawson Trotman, een marinier. Hij vertelde andere mariniers zo treffend over zijn geloof, dat sommige collega’s besloten christen te worden. Zij noemden zich Navigators.
De Nederlandse schrijfster Gien Karssen hoorde Trotman in 1948 spreken over zijn evangelisatiewerk. Zij besloot de bijbelstudies van de Navigators te vertalen naar het Nederlands. Inmiddels kent de beweging hier verschillende takken: de Captains Club voor jongeren, LifeNet voor afgestudeerden, Koers voor ouders ter ondersteuning van ouders en Navigators Studentenverenigingen. De stroming is volgens Wikipedia terug te vinden in 120 landen.
Terug naar NS Delft. De club heeft geen eigen onderkomen, maar huurt één dinsdag per maand jongerencafé Entree af. Twee dinsdagen is er bijbelstudie, waar vragen centraal staan als: ‘Wat betekent het om volgeling van Christus te zijn?’. De andere dinsdag bezoeken de Delftenaren een lezing bij de Rotterdamse zustervereniging.
De Delftse Navigators willen bekender worden in hun eigen stad en laten zien dat christenen wel degelijk nog bestaan. Weten Nederlanders dat dan niet meer? Sjoerd Post: “Mijn vrienden kijken raar op als ik zeg dat ik christen ben. De CSR kennen ze vaak nog wel, maar de kleine christelijke verenigingen niet.”
Wat Post vindt van de algemene verenigingen, wordt duidelijk als hij zijn eigen club nog eens beschrijft: “Wij zijn een stuk minder studentikoos, houden niet van belangrijk doen. Er is niks mis mee, maar dat is niet wat ons aanspreekt.”
Comments are closed.