Vorige week kwam de kwestie “Waarom wordt een muggenbult groter als je eraan krabt?” aan bod. Twee geloofwaardige verklaringen werden uit de doeken gedaan.
Toch is niet elke lezer tevreden. Ernst van der Stok, vijfdejaars technische materiaalwetenschappen, wil nog even op de theorie van Erik Takken reageren: “Een mug spuit geen bloedstollingsmiddel in, maar juist bloedverdunner. Als de mug door je huid heen prikt, wil je lichaam de huid ‘repareren’ door het bloed plaatselijk te laten stollen. Dat wil de mug juist niet; dan kan hij immers het bloed niet drinken. Hij spuit dus juist bloedverdunner in.”
Verder wil Johnny van den Engel, al tien jaar medewerker van de universiteitsbibliotheek, graag nog weten hoe het komt dat een muggenbult op je voet meer jeukt dan een bult op . bijvoorbeeld – je schouder. “Is daar een aanneembare verklaring voor?”
Dan nu de vraag van afgelopen week. Olivier Oudegeest, zevendejaars technische natuurkunde: “Vroeger was het een populaire straf om iemand in pek te dopen en vervolgens in veren. Pek of teer wordt volgens mij gewonnen uit aardolie. Vroeger hadden ze nog geen aardolie, waar haalde men die pek toen vandaan?”
Van der Stok heeft ook hier een antwoord op: “Aardolie kon misschien nog niet worden opgepompt, maar het bestond vast en zeker op plaatsen aan de oppervlakte van de aarde. Uit zeer betrouwbare bron heb ik me trouwens laten vertellen dat voor dezelfde doeleinden ook vaak menselijke uitwerpselen, oftewel ordinaire stront, werden gebruikt”.
De vraag van de week vereist een inleiding. Het viel Han Luteijn, student civiele techniek, tijdens zijn stage op dat de bouw merkwaardige werkwijzen hanteert. “Om nauwkeurig de ligging van kabels en leidingen in de grond te bepalen, gebruikt bouwpersoneel twee dikke stukken L-vormig koperdraad. De korte zijde van de L is ongeveer 10 centimeter en de lange 25. Men houdt tijdens het lopen in een bepaalde richting in beide handen een staafje zodanig vast, dat de lange einden horizontaal staan en makkelijk in het horizontale vlak kunnen draaien. Als de staafjes plotseling naar elkaar toe draaien en kruisen, geeft dat een plek aan waar kabels of leidingen in de grond zitten. Wat is hiervoor de wetenschappelijke verklaring?” Luteijn heeft overigens de methode zelf ook even uitgeprobeerd, om er zeker van te zijn niet in het ootje genomen te worden. Dit bleek niet het geval. (IK)
Reacties of nieuwe vragen kun je wekelijks vóór maandag 16.00 uur mailen naar: waarom_daarom@yahoo.com. Maximaal vijftig woorden, en vergeet niet je naam, studie en studiejaar te vermelden.
Vorige week kwam de kwestie “Waarom wordt een muggenbult groter als je eraan krabt?” aan bod. Twee geloofwaardige verklaringen werden uit de doeken gedaan. Toch is niet elke lezer tevreden. Ernst van der Stok, vijfdejaars technische materiaalwetenschappen, wil nog even op de theorie van Erik Takken reageren: “Een mug spuit geen bloedstollingsmiddel in, maar juist bloedverdunner. Als de mug door je huid heen prikt, wil je lichaam de huid ‘repareren’ door het bloed plaatselijk te laten stollen. Dat wil de mug juist niet; dan kan hij immers het bloed niet drinken. Hij spuit dus juist bloedverdunner in.”
Verder wil Johnny van den Engel, al tien jaar medewerker van de universiteitsbibliotheek, graag nog weten hoe het komt dat een muggenbult op je voet meer jeukt dan een bult op . bijvoorbeeld – je schouder. “Is daar een aanneembare verklaring voor?”
Dan nu de vraag van afgelopen week. Olivier Oudegeest, zevendejaars technische natuurkunde: “Vroeger was het een populaire straf om iemand in pek te dopen en vervolgens in veren. Pek of teer wordt volgens mij gewonnen uit aardolie. Vroeger hadden ze nog geen aardolie, waar haalde men die pek toen vandaan?”
Van der Stok heeft ook hier een antwoord op: “Aardolie kon misschien nog niet worden opgepompt, maar het bestond vast en zeker op plaatsen aan de oppervlakte van de aarde. Uit zeer betrouwbare bron heb ik me trouwens laten vertellen dat voor dezelfde doeleinden ook vaak menselijke uitwerpselen, oftewel ordinaire stront, werden gebruikt”.
De vraag van de week vereist een inleiding. Het viel Han Luteijn, student civiele techniek, tijdens zijn stage op dat de bouw merkwaardige werkwijzen hanteert. “Om nauwkeurig de ligging van kabels en leidingen in de grond te bepalen, gebruikt bouwpersoneel twee dikke stukken L-vormig koperdraad. De korte zijde van de L is ongeveer 10 centimeter en de lange 25. Men houdt tijdens het lopen in een bepaalde richting in beide handen een staafje zodanig vast, dat de lange einden horizontaal staan en makkelijk in het horizontale vlak kunnen draaien. Als de staafjes plotseling naar elkaar toe draaien en kruisen, geeft dat een plek aan waar kabels of leidingen in de grond zitten. Wat is hiervoor de wetenschappelijke verklaring?” Luteijn heeft overigens de methode zelf ook even uitgeprobeerd, om er zeker van te zijn niet in het ootje genomen te worden. Dit bleek niet het geval. (IK)
Reacties of nieuwe vragen kun je wekelijks vóór maandag 16.00 uur mailen naar: waarom_daarom@yahoo.com. Maximaal vijftig woorden, en vergeet niet je naam, studie en studiejaar te vermelden.
Comments are closed.