Op de vraag ‘Hoe weet de software van het bekende Nintendo-spelletje ‘Duckhunt’ waar het geweer op gericht wordt?’ komt van Delftse studenten een unaniem antwoord.
Menig Delftenaar moet vroeger zijn of haar Duckhunt-geweer open hebben geschroefd om eens uit te zoeken hoe dat ding nu werkte.
Robbert van Amerongen, derdejaars technische bestuurskunde, doet voorzichtig een poging: “Het lijkt mij dat de eenden of kleiduiven (ja, dat kon inderdaad ook!) een bepaald deel van het lichtspectrum uitzenden. Je geweer ‘ziet’ deze kleur als je er precies op richt en de trekker op het juiste moment overhaalt.”
Bastiaan Albarda, eerstejaars technische informatica, steekt het in een technisch verantwoord jasje: “Op het moment dat je de trekker van het geweer overhaalt, zendt de spelcomputer één enkel beeldje naar de tv: een zwarte achtergrond met witte rechthoekjes op de plekken waar de eenden of kleiduiven vliegen. Door de traagheid van onze netvliezen zien mensen dat niet, maar de fotosensor in het pistool wel. Die geeft vervolgens een signaal af naar de software of je wel of niet op een wit vierkant hebt gemikt. Overigens kun je ook winnen door de hele tijd op een felle lamp te schieten.”
Ook Tim van Heugten, vierdejaars technische natuurkunde, heeft van deze kennis gretig gebruik gemaakt: “Richt op een wit vel papier, altijd raak!” Eén ding is hem echter nog niet duidelijk: “Als er twee eenden in beeld zijn, hoe weet het programma dan op welke eend is geschoten?”
Misschien geeft Pieter Senster, eerstejaars werktuigbouwkunde, alvast een zetje in de goede richting: “Omdat het beeld van een televisie lijn voor lijn wordt opgebouwd, kan de tijd tussen het vuren en het wit worden van het beeldpunt gemeten worden. Uit deze tijd kan de positie op het scherm bepaald worden. Dit alles gebeurt zo snel, dat het vrijwel niet opvalt.”
Dat het allemaal zo rap gaat is niet altijd even handig, merkt Siebe Datema, vijfdejaars technische informatica, op: “Heb je zo’n coole honderd-Hertz-tv, dan zal ‘Duckhunt’ daarop hoogstwaarschijnlijk niet werken.”
Robbert van Amerongen stelt de vraag van de week, deze keer uit de huishoudelijke hoek. Hoe kan het dat je handen hun (vieze) geur verliezen als je ze met een metalen ‘zeepje’ wast? (IK)
Reacties of nieuwe vragen kun je wekelijks vóór maandag 16.00 uur mailen naar: waarom_daarom@yahoo.com. Maximaal vijftig woorden, en vergeet je naam, studie en studiejaar niet te vermelden!
Op de vraag ‘Hoe weet de software van het bekende Nintendo-spelletje ‘Duckhunt’ waar het geweer op gericht wordt?’ komt van Delftse studenten een unaniem antwoord. Menig Delftenaar moet vroeger zijn of haar Duckhunt-geweer open hebben geschroefd om eens uit te zoeken hoe dat ding nu werkte.
Robbert van Amerongen, derdejaars technische bestuurskunde, doet voorzichtig een poging: “Het lijkt mij dat de eenden of kleiduiven (ja, dat kon inderdaad ook!) een bepaald deel van het lichtspectrum uitzenden. Je geweer ‘ziet’ deze kleur als je er precies op richt en de trekker op het juiste moment overhaalt.”
Bastiaan Albarda, eerstejaars technische informatica, steekt het in een technisch verantwoord jasje: “Op het moment dat je de trekker van het geweer overhaalt, zendt de spelcomputer één enkel beeldje naar de tv: een zwarte achtergrond met witte rechthoekjes op de plekken waar de eenden of kleiduiven vliegen. Door de traagheid van onze netvliezen zien mensen dat niet, maar de fotosensor in het pistool wel. Die geeft vervolgens een signaal af naar de software of je wel of niet op een wit vierkant hebt gemikt. Overigens kun je ook winnen door de hele tijd op een felle lamp te schieten.”
Ook Tim van Heugten, vierdejaars technische natuurkunde, heeft van deze kennis gretig gebruik gemaakt: “Richt op een wit vel papier, altijd raak!” Eén ding is hem echter nog niet duidelijk: “Als er twee eenden in beeld zijn, hoe weet het programma dan op welke eend is geschoten?”
Misschien geeft Pieter Senster, eerstejaars werktuigbouwkunde, alvast een zetje in de goede richting: “Omdat het beeld van een televisie lijn voor lijn wordt opgebouwd, kan de tijd tussen het vuren en het wit worden van het beeldpunt gemeten worden. Uit deze tijd kan de positie op het scherm bepaald worden. Dit alles gebeurt zo snel, dat het vrijwel niet opvalt.”
Dat het allemaal zo rap gaat is niet altijd even handig, merkt Siebe Datema, vijfdejaars technische informatica, op: “Heb je zo’n coole honderd-Hertz-tv, dan zal ‘Duckhunt’ daarop hoogstwaarschijnlijk niet werken.”
Robbert van Amerongen stelt de vraag van de week, deze keer uit de huishoudelijke hoek. Hoe kan het dat je handen hun (vieze) geur verliezen als je ze met een metalen ‘zeepje’ wast? (IK)
Reacties of nieuwe vragen kun je wekelijks vóór maandag 16.00 uur mailen naar: waarom_daarom@yahoo.com. Maximaal vijftig woorden, en vergeet je naam, studie en studiejaar niet te vermelden!
Comments are closed.