Het computervirus viert deze zomer zijn vijfentwintigste verjaardag. Wat begon als een flauwe grap, liet al snel een groot spoor van vernieling na.
‘It will get on all your disks/ It will infiltrate your chips/ Yes it’s Cloner’. Dit slechte gedicht van Richard Skrenta was de geboorte van het virus. Het verscheen op iedere geïnfecteerde computer en zette de computerwereld op zijn kop. Voortaan kon ook een pc ziek worden. Met als gevolg dat virussen tegenwoordig meer zijn dan een practical joke. Vaak worden ze gebruikt om creditcard- en bankgegevens van nietsvermoedende computeraars te ontfutselen.
“Virussen zijn de eerste stap om de macht over een andere computer over te nemen”, zegt security manager van de TU Alf Moens desgevraagd. “De afgelopen jaren is daarom een wapenwedloop ontstaan tussen virusschrijvers en virusscanners. De meesten maken een virus om te laten zien wat hij of zij kan. Daarnaast spelen vandaag de dag ook veel idealistische en criminele motieven een rol.”
De TU is een gevoelig doelwit. “Veel van wat aan de TU wordt gedaan, is heel waardevol. Denk aan de ontwerpen voor nieuwe patenten of een belangrijk onderzoek dat nog niet is gepubliceerd.” Het is daardoor opmerkelijk dat de controle op virussen niet altijd zo streng is geweest als de afgelopen jaren, benadrukt de security manager. “Voor 2004 vond men dat de universiteit open moest zijn. Er waren bijvoorbeeld geen firewalls. Daardoor kwamen veel virussen binnen.”
De meest opmerkelijke virussen die de afgelopen vijfentwintig jaar voorbij kwamen waren het ‘I love you’-virus en het ‘Anna Kournikova’-virus. “Dat laatste virus vond ik erg leuk”, zegt Moens. “Het is slim van virusschrijvers om in te spelen op emotie. Datzelfde geldt voor e-mails uit Nigeria, waarin staat dat een rijke Nigeriaan zijn geld naar het buitenland wil sluizen. Als je tienduizend euro overmaakt, krijg je drie miljoen euro terug. Daar trappen nog steeds mensen in. Virusschrijvers bereiken mensen juist door op emoties in te spelen en zich anders voor te doen.”
Op de TU maakte het ‘Msblaster’-virus de meeste indruk, meent Arno Haket, een van de leden van het computer emergency response team van de TU. Dat beveiligingsteam rukt uit bij virusmeldingen. “Door ‘Msblaster’ gingen computers zichzelf steeds resetten, zodat veel mensen niet meer op hun pc konden werken. Dat virus zorgde voor de meeste overlast.” Haket bouwde een eigen virusdetectiesysteem dat al jaren op de TU actief is.
Terugblikkend op vijfentwintig jaar virusleed concludeert Moens dat de TU geluk heeft gehad. “We boffen dat we niet veel meer last van virussen hebben gehad. Het potentieel van de bedreiging is vele malen groter dan wat we ervaren. Technisch kunnen veel mensen verschrikkelijke virussen maken. Maar vaak vinden we op het netwerk vrij simpele virussen, waar meestal foutjes inzitten. Gelukkig maar.” (RV)
‘It will get on all your disks/ It will infiltrate your chips/ Yes it’s Cloner’. Dit slechte gedicht van Richard Skrenta was de geboorte van het virus. Het verscheen op iedere geïnfecteerde computer en zette de computerwereld op zijn kop. Voortaan kon ook een pc ziek worden. Met als gevolg dat virussen tegenwoordig meer zijn dan een practical joke. Vaak worden ze gebruikt om creditcard- en bankgegevens van nietsvermoedende computeraars te ontfutselen.
“Virussen zijn de eerste stap om de macht over een andere computer over te nemen”, zegt security manager van de TU Alf Moens desgevraagd. “De afgelopen jaren is daarom een wapenwedloop ontstaan tussen virusschrijvers en virusscanners. De meesten maken een virus om te laten zien wat hij of zij kan. Daarnaast spelen vandaag de dag ook veel idealistische en criminele motieven een rol.”
De TU is een gevoelig doelwit. “Veel van wat aan de TU wordt gedaan, is heel waardevol. Denk aan de ontwerpen voor nieuwe patenten of een belangrijk onderzoek dat nog niet is gepubliceerd.” Het is daardoor opmerkelijk dat de controle op virussen niet altijd zo streng is geweest als de afgelopen jaren, benadrukt de security manager. “Voor 2004 vond men dat de universiteit open moest zijn. Er waren bijvoorbeeld geen firewalls. Daardoor kwamen veel virussen binnen.”
De meest opmerkelijke virussen die de afgelopen vijfentwintig jaar voorbij kwamen waren het ‘I love you’-virus en het ‘Anna Kournikova’-virus. “Dat laatste virus vond ik erg leuk”, zegt Moens. “Het is slim van virusschrijvers om in te spelen op emotie. Datzelfde geldt voor e-mails uit Nigeria, waarin staat dat een rijke Nigeriaan zijn geld naar het buitenland wil sluizen. Als je tienduizend euro overmaakt, krijg je drie miljoen euro terug. Daar trappen nog steeds mensen in. Virusschrijvers bereiken mensen juist door op emoties in te spelen en zich anders voor te doen.”
Op de TU maakte het ‘Msblaster’-virus de meeste indruk, meent Arno Haket, een van de leden van het computer emergency response team van de TU. Dat beveiligingsteam rukt uit bij virusmeldingen. “Door ‘Msblaster’ gingen computers zichzelf steeds resetten, zodat veel mensen niet meer op hun pc konden werken. Dat virus zorgde voor de meeste overlast.” Haket bouwde een eigen virusdetectiesysteem dat al jaren op de TU actief is.
Terugblikkend op vijfentwintig jaar virusleed concludeert Moens dat de TU geluk heeft gehad. “We boffen dat we niet veel meer last van virussen hebben gehad. Het potentieel van de bedreiging is vele malen groter dan wat we ervaren. Technisch kunnen veel mensen verschrikkelijke virussen maken. Maar vaak vinden we op het netwerk vrij simpele virussen, waar meestal foutjes inzitten. Gelukkig maar.” (RV)
Comments are closed.