Het salaris van de bestuurders van Nederlandse universiteiten moet niet gebonden zijn aan een maximum. In de ‘Code goed bestuur universiteiten’ .
afgelopen maand gepubliceerd door de samenwerkende universiteiten (VSNU) . zeggen de bestuurders over hun eigen salaris dat het zodanig moet zijn dat goede bestuurders kunnen worden ‘aangetrokken en behouden’. Indien nodig moet dat salaris hoger kunnen zijn dan dat van de minister-president, de wat arbitraire morele grens die we inmiddels lijken te hebben voor salarissen in de publieke sector. Een doortastend beleid. Bravo. Om ook (top)bestuurders van buiten de TU aan te kunnen trekken moet je wat te bieden hebben. Niet iedereen wordt universitair bestuurder uit liefde voor de wetenschap. Dat kan ook uit liefde voor publiciteit of een auto met chauffeur zijn.
Onlangs sloot de VSNU een cao af waardoor alle promovendi in Nederland hetzelfde salaris gaan verdienen. In Delft was het salaris de afgelopen jaren . om meer promovendi te trekken . juist op een (bijna) marktconform niveau gebracht. Dus betekende de nieuwe cao effectief dat in Delft het startsalaris van promovendi 150 euro daalde. Net afgestudeerd onderzoekstalent kan de afweging nog maken: wetenschap of een net iets luxer leven. En enkelen kiezen dan alsnog voor wetenschap. Maar voor degenen die eerst ervaring opdoen in het bedrijfsleven en dan toch als promovendus aan de slag willen, is zo’n startsalaris op z’n minst een bittere pil en vaak een brug te ver. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het gemorrel van de universiteiten aan de contracten van promovendi. Eigenlijk wil men promovendi niet meer in dienst nemen, maar een studiebeurs bieden. Dat scheelt geld en lastige zaken als secundaire arbeidsvoorwaarden, waaronder iets triviaals als pensioenopbouw.
Ik zeg niet dat promovendi zielige mensen zijn en dat ze onder de armoedegrens leven, maar ik geloof in de homo economicus. Financiële prikkels werken. Bij iedereen. Maar er wordt van dat soort prikkels kennelijk meer effect verwacht op bestuurders dan op promovendi. Of het is aan universiteiten gewoon belangrijker om goede bestuurders ‘aan te trekken en te behouden’ dan om onderzoekstalent aan te trekken en te behouden.
Jasper van Kuijk
Het salaris van de bestuurders van Nederlandse universiteiten moet niet gebonden zijn aan een maximum. In de ‘Code goed bestuur universiteiten’ . afgelopen maand gepubliceerd door de samenwerkende universiteiten (VSNU) . zeggen de bestuurders over hun eigen salaris dat het zodanig moet zijn dat goede bestuurders kunnen worden ‘aangetrokken en behouden’. Indien nodig moet dat salaris hoger kunnen zijn dan dat van de minister-president, de wat arbitraire morele grens die we inmiddels lijken te hebben voor salarissen in de publieke sector. Een doortastend beleid. Bravo. Om ook (top)bestuurders van buiten de TU aan te kunnen trekken moet je wat te bieden hebben. Niet iedereen wordt universitair bestuurder uit liefde voor de wetenschap. Dat kan ook uit liefde voor publiciteit of een auto met chauffeur zijn.
Onlangs sloot de VSNU een cao af waardoor alle promovendi in Nederland hetzelfde salaris gaan verdienen. In Delft was het salaris de afgelopen jaren . om meer promovendi te trekken . juist op een (bijna) marktconform niveau gebracht. Dus betekende de nieuwe cao effectief dat in Delft het startsalaris van promovendi 150 euro daalde. Net afgestudeerd onderzoekstalent kan de afweging nog maken: wetenschap of een net iets luxer leven. En enkelen kiezen dan alsnog voor wetenschap. Maar voor degenen die eerst ervaring opdoen in het bedrijfsleven en dan toch als promovendus aan de slag willen, is zo’n startsalaris op z’n minst een bittere pil en vaak een brug te ver. En dan hebben we het nog niet eens gehad over het gemorrel van de universiteiten aan de contracten van promovendi. Eigenlijk wil men promovendi niet meer in dienst nemen, maar een studiebeurs bieden. Dat scheelt geld en lastige zaken als secundaire arbeidsvoorwaarden, waaronder iets triviaals als pensioenopbouw.
Ik zeg niet dat promovendi zielige mensen zijn en dat ze onder de armoedegrens leven, maar ik geloof in de homo economicus. Financiële prikkels werken. Bij iedereen. Maar er wordt van dat soort prikkels kennelijk meer effect verwacht op bestuurders dan op promovendi. Of het is aan universiteiten gewoon belangrijker om goede bestuurders ‘aan te trekken en te behouden’ dan om onderzoekstalent aan te trekken en te behouden.
Jasper van Kuijk
Comments are closed.