Uitvinder

Bèta is topsport voor het brein en iedere topsporter weet: no pain, no gain. De nieuwe slogan?

Mijn kleine neefje van acht vroeg laatst: “Anna, jij studeert toch voor uitvinder?” Gevleid kon ik natuurlijk niets anders dan dit beamen.

“Wow!” En in zijn ogen zag ik dat hij in mij de vrouwelijke Willie Wortel projecteerde. Wat is elektriciteit? Hoe vliegt een vliegtuig? Hoe wordt peper gemaakt? Heb jij je eigen tijdmachine? Allemaal vragen die ik gedurende mijn oppassessie werd geacht te beantwoorden. “Ik word later ook uitvinder.”

Niet lang geleden bezocht ik voor een ontwerpopdracht een basisschool. Samen met de kinderen zou ik een middagje brainstormen. Met kleurpotloden in de aanslag keken ze mij vol verwachting aan. “Hallo, ik ben Anna en studeer voor uitvinder. Ik moet nieuw speelgoed uitvinden voor op het schoolplein. Daarvoor heb ik jullie hulp nodig.” Korte stilte. “Wow!” “Cool!” En voor ik verder iets kon zeggen zaten ze al te tekenen. “En dan komt hier een touw, met een wiel eraan naar de kop van de draak, die dan snoep over het schoolplein strooit, of knikkers!!” “Jaaa!” Als ware ingenieurs tekenden ze katrollen, tandwieloverbrengingen, systemen, mogelijkheden, concepten. En ze wilden allemaal uitvinder worden later.

Hoopgevend. Toch schreef ook Delta vorige week dat de interesse in de ‘harde’ bètavakken al verloren is op de middelbare school. Slechts 6 procent van de meisjes op het vwo kiest nog ‘hard exact’, om over de jongens niet te spreken.

Waar gaat het mis?

Mijn neefje gelooft al niet meer in Sinterklaas. “Hij begon zo veel vragen te stellen”, zei mijn tante, “ik kon het gewoon niet meer volhouden.” En toen heeft ze maar gezegd dat hij niet bestaat, Sinterklaas. Lekker makkelijk! En om gelijk van alle vragen af te zijn heeft ze ook maar gezegd dat elektriciteit niet bestaat en tijdmachines al helemaal niet! Ik denk dat veel ouders ook liever niet hebben dat hun kinderen exacte studies kiezen. Afgeschrikt door een nerderig imago en termen als ‘harde bèta’ zien ze hun kind liever een wat zachtere studie doen, een taal ofzo, of vrijetijdskunde. Je wilt toch dat je kind gelukkig wordt. En een beetje hip. Misschien moet de overheid zich daar op richten met die nieuwe campagne. “Laat u niet afschrikken door de angst voor een stoffig kind, stimuleer exact; wat het kind leuk vindt!”

We hebben lootjes getrokken met de familie en ik heb mijn neefje. Hij vraagt een onzichtbaarheidsmantel. Ik ga mijn uiterste best doen. Als uitvinder kan ik hem natuurlijk niet teleurstellen.

Er zijn te weinig techniekstudenten en het aantal blijft maar dalen. Een chronisch probleem. De oplossing: weer een nieuwe campagne. Een wiskundeprof uit Nijmegen stelde in het NRC Handelsblad deze week dat ‘we vooral niet moeten doen alsof exacte vakken makkelijk zijn met brave slogans als ‘Kies exact’.’ Bèta is topsport voor het brein en iedere topsporter weet: no pain, no gain. De nieuwe slogan?

Mijn kleine neefje van acht vroeg laatst: “Anna, jij studeert toch voor uitvinder?” Gevleid kon ik natuurlijk niets anders dan dit beamen.

“Wow!” En in zijn ogen zag ik dat hij in mij de vrouwelijke Willie Wortel projecteerde. Wat is elektriciteit? Hoe vliegt een vliegtuig? Hoe wordt peper gemaakt? Heb jij je eigen tijdmachine? Allemaal vragen die ik gedurende mijn oppassessie werd geacht te beantwoorden. “Ik word later ook uitvinder.”

Niet lang geleden bezocht ik voor een ontwerpopdracht een basisschool. Samen met de kinderen zou ik een middagje brainstormen. Met kleurpotloden in de aanslag keken ze mij vol verwachting aan. “Hallo, ik ben Anna en studeer voor uitvinder. Ik moet nieuw speelgoed uitvinden voor op het schoolplein. Daarvoor heb ik jullie hulp nodig.” Korte stilte. “Wow!” “Cool!” En voor ik verder iets kon zeggen zaten ze al te tekenen. “En dan komt hier een touw, met een wiel eraan naar de kop van de draak, die dan snoep over het schoolplein strooit, of knikkers!!” “Jaaa!” Als ware ingenieurs tekenden ze katrollen, tandwieloverbrengingen, systemen, mogelijkheden, concepten. En ze wilden allemaal uitvinder worden later.

Hoopgevend. Toch schreef ook Delta vorige week dat de interesse in de ‘harde’ bètavakken al verloren is op de middelbare school. Slechts 6 procent van de meisjes op het vwo kiest nog ‘hard exact’, om over de jongens niet te spreken.

Waar gaat het mis?

Mijn neefje gelooft al niet meer in Sinterklaas. “Hij begon zo veel vragen te stellen”, zei mijn tante, “ik kon het gewoon niet meer volhouden.” En toen heeft ze maar gezegd dat hij niet bestaat, Sinterklaas. Lekker makkelijk! En om gelijk van alle vragen af te zijn heeft ze ook maar gezegd dat elektriciteit niet bestaat en tijdmachines al helemaal niet! Ik denk dat veel ouders ook liever niet hebben dat hun kinderen exacte studies kiezen. Afgeschrikt door een nerderig imago en termen als ‘harde bèta’ zien ze hun kind liever een wat zachtere studie doen, een taal ofzo, of vrijetijdskunde. Je wilt toch dat je kind gelukkig wordt. En een beetje hip. Misschien moet de overheid zich daar op richten met die nieuwe campagne. “Laat u niet afschrikken door de angst voor een stoffig kind, stimuleer exact; wat het kind leuk vindt!”

We hebben lootjes getrokken met de familie en ik heb mijn neefje. Hij vraagt een onzichtbaarheidsmantel. Ik ga mijn uiterste best doen. Als uitvinder kan ik hem natuurlijk niet teleurstellen.