De Tweede Kamer staat zeer kritisch tegenover een mogelijke fusie tussen de universiteiten van Delft, Leiden en Rotterdam. Een groot deel is nu al tegen.
Dat bleek afgelopen maandag tijdens een debat tussen staatssecretaris Zijlstra en de Tweede Kamer over zijn ‘strategische nota’. PvdA en SP zeiden ‘nee’ tegen een fusie. PvdA-Kamerlid Tanja Jadnanansing stelde dat de geschiedenis heeft geleerd dat fusies niet goed uitpakken. SP-er Jasper van Dijk liet eerder al weten helemaal niets te zien in schaalvergroting en verwijt de bestuurders van de universiteiten grootheidswaan.
Andere fracties, ook die van de regeringspartijen VVD en CDA en gedoogpartner PVV, zijn weinig enthousiast. Het CDA denkt dat kleinschaligheid meer bij de tijdgeest past en vreest voor de onderwijskwaliteit. De VVD ziet geen noodzaak voor een fusie. De PVV is vooral bang voor kartelvorming en minder keuzevrijheid voor studenten.
GroenLinks en D66 zijn ook uiterst kritisch, maar willen nog niet keihard ‘nee’ zeggen. Zij wachten een wetsvoorstel af. Voor een fusie in de universitaire wereld is een wetswijziging nodig. Dat maakt dat uiteindelijk de Tweede Kamer het laatste woord heeft.
Het ziet er dus vooralsnog weinig rooskleurig uit voor de colleges van bestuur van de Zuid-Hollandse universiteiten. Want ook in de woorden van staatssecretaris Zijlstra valt weinig enthousiasme te beluisteren. Hij herhaalde maandag dat hij niet op voorhand ‘nee’ wil zeggen, maar dat er strikte voorwaarden zullen gelden.
In zijn antwoord op Kamervragen van de SP met betrekking tot de fusie legde Zijlstra nog uit waarop die voorwaarden betrekking hebben: ‘de zorgvuldigheid van het fusieproces, het draagvlak onder interne en externe belanghebbenden, beperking van overhead en checks en balances waar het gaat om governance en kwaliteitsborging’.
Toch is het ook niet zo dat hij helemaal geen voordelen ziet. Eén van de doelen van een fusie is om te stijgen in internationale rankings. Zijlstra ziet daar wel wat in: “Wanneer de voorgenomen samenwerking tussen de universiteiten van Leiden, Rotterdam en Delft leidt tot een hogere plaats van deze universiteiten op internationale ranglijsten, juich ik dat van harte toe.”
Zonder dat we het weten, loopt de wereld talloze pareltjes van producten mis. Op de enkeling die in productie wordt genomen na, eindigen de meeste bachelor-eindprojecten bij IO in de vergetelheid. Zonde. Daarom vanaf deze week in Delta: de mooiste en mafste ontwerpen van de beginnelingen aan de ontwerpfaculteit.
Het is zo logisch, dat je het zelf had kunnen bedenken. Meerburg keek op een koude herfstdag eens om zich heen op het strand, en realiseerde zich dat de huidige terrasverwarmers weinig efficiënt zijn. Ze ondervroeg 23 bibberende gasten en raar maar waar: die zaten helemaal niet te wachten op een warm hoofd onder die verwarmers, maar op warme voeten. “De hitte van boven vonden de meeste mensen zelfs behoorlijk hinderlijk, als ze lekker aan de alcohol zaten”, vertelt Meerburg. “Bovendien verstoken die dingen hartstikke veel, en de meeste warmte wordt zo de lucht ingestoten.” Het idee voor haar voetenstoof ‘Stooff’, een kleurig kastje met een keramische plaat erin, was geboren. Eind vorig jaar presenteerde ze hem als eindproject voor haar bachelor.
Maar ja, de voetverwarmer mag er dan flitsend uitzien, wie gaat met zo’n apparaat onder zijn arm het terras op? “Het idee is dat horecagelegenheden de stoofjes aanschaffen”, lacht Meerburg. “Die zouden ze op een rekje op het terras moeten plaatsen, aan een oplader. Zo kan elke gast er één pakken, om zijn voeten minimaal een halfuur lang warm te houden.”
Hm, lekker. Alleen, hoe zit dat dan met de zweetvoetengeur van je voorganger? “Die valt reuze mee”, zegt Meerburg, “omdat je er gewoon met je schoenen in kunt. En je kunt hem schoonmaken. Mijn onderzoek wees juist uit dat mensen het een hygiënische oplossing vinden, in plaats van die muffe dekentjes die nu vaak op terrasstoelen liggen.”
Een gat in de markt, vond loungekussenfabrikant Smooff, voor wie Meerburg haar ontwerp maakte. Kat in het bakkie dus: dit zou zomaar het begin van een flitsende carrière kunnen betekenen. “Nou, nee: de investering was te groot”, vertelt Meerburg. “Het bedrijf maakt kussens, en bij mijn ontwerp komt veel techniek kijken. Het was een uitdaging om door hun denk- en productiewijze heen te breken, maar voor één product is de vervaardiging veel te duur.”
Dus nu? Meerburg: “Ik wil wel verder met dit ontwerp, maar vind maar eens bedrijf dat de investering aandurft. Zélf zou ik hem in elk geval heel graag willen hebben: koude voeten betekenen een koud lijf. Dit is een ideale oplossing.” Smelten je zolen niet op die hete plaat? “Welnee”, meent Meerburg. “De Stooff wordt niet warmer dan veertig graden.” Kun je na afloop uitgerust én warm weer verder joggen.
Comments are closed.