TU eist dankbaarheid voor rasmaanden

Het college van bestuur wil de voorwaarden voor afstudeersteun aanpassen vanwege een forse budgetoverschrijding in de afgelopen jaren. Hoewel er 1,1 miljoen euro was gereserveerd, was er in 2011 1,39 miljoen en in 2012 1,86 miljoen euro uitgegeven aan studenten die door bestuurswerk of overmacht vertraging opliepen.

Dat komt door een stijging van het aantal studenten dat een beroep doet op de ras, en op een toename in het aantal uitbetaalde maanden per student. De belangrijkste reden voor de toegenomen kosten, is echter het feit dat internationale studenten die een hoger collegegeld betalen ook recht hebben op een rasbeurs bij bijvoorbeeld ziekte of zwangerschap.

Om de kosten terug te dringen wil het college van bestuur:

• Het maximum aantal maanden per student beperken tot maximaal twaalf

• Losse sprokkelmaanden afschaffen en minimaal drie maanden voor parttime bestuur instellen, om een aanzuigende werking en extra administratie te voorkomen

• Het maximum aantal maanden voor een fulltime bestuur terugbrengen van achttien naar twaalf maanden

• Een maximum van twaalf maanden instellen voor overmachtssituaties

• De garantiemaanden voor non-EU studenten niet langer uit het ras-budget betalen

Verder wil het college:

• De vijftig maanden voor lustra schrappen

• Twintig maanden voor de internationale studentenvereniging DISS toevoegen

• Veertig maanden voor Yes!Delft toevoegen

• Tien maanden voor stagebemiddelaar Integrand schrappen

• Veertig maanden voor studentenprojecten schrappen

• Tien maanden voor bestuur en belangen schrappen

Mulder begon de discussie met de studentenraad (sr) over deze maatregelen door dankbaarheid te eisen voor het feit dat de universiteit al jaren het hoogste bedrag uitgeeft aan garantiemaanden.

Ze waarschuwde: “Als ik ondankbaarheid oogst, zal dat leiden tot irritatie bij mij. Hoeveel geld we er aan besteden bepalen wij, jullie instemmingsrecht gaat over de verdeling. Dat er 1,1 miljoen euro is begroot, is al heel veel. Ons voorstel voor dit jaar is een bezuiniging van dertig- tot veertigduizend euro. We accepteren daarmee weer een overschrijding van tonnen, op één voorwaarde: dat jullie je verantwoordelijkheid nemen. Dus: krijg ik dankbaarheid?”

Vicevoorzitter van Oras Peter Swier antwoordde dat studenten daar ‘hartstikke blij’ mee zijn, maar hield Mulder voor dat de universiteit in haar toekomstvisie – de Roadmap 2020 – schrijft de verenigingscultuur ‘actief te ondersteunen’. Verwijzend naar veertig studentbestuurders op de publieke tribune zei hij dat juist zij die visie nu vormgeven. “Aanpassingen leiden tot onzekerheid in hun persoonlijke ontwikkeling.”

Om de kwestie in perspectief te plaatsen, verwees Mulder naar een bezuiniging van acht miljoen euro op de bibliotheek van de TU door het ministerie. “Dat leidt ook tot onzekerheid: in banen. Het gaat bij de ras om een minimale aanpassing.”

Swier zei het voorstel niet inhoudelijk te willen bespreken, omdat ‘oplossingen moeilijk te vinden zijn als de studentenraad geen informatie krijgt’. Hij doelde op inzage in begrotingen en budgetoverschrijdingen. “We hebben het ras-jaarverslag meermalen gevraagd en niet gekregen.”

Daarom wilde de sr meer informatie over drie punten: studenten die meer dan twaalf maanden kregen (parttime en fulltime), het totaal aantal maanden voor kleinere besturen en het totaal aantal maanden wegens overmacht en wel in vergelijking met voorgaande jaren.

Interim directeur onderwijs en studentenzaken Nellie van de Griend, die bij het overleg was aangeschoven, vertelde dat in het collegejaar 2011-2012 welgeteld 223 studenten één garantiemaand en 196 studenten twee maanden hadden ontvangen. Studenten die meer dan twaalf maanden ontvingen, kregen dat in 27 gevallen door ziekte of handicap en in tien gevallen voor een bestuur. Het jaar daarvoor was dat dertig.

Het aantal aanvragen voor een fulltime bestuur bedroeg 144 (twintig procent van het totaal aantal aanvragen) en voor een parttime bestuur: 567. Onder het kopje ‘overmacht’ ging het bij 84 procent om ziekte, bij zeven procent om familieaangelegenheden en bij zes procent om een handicap.

De ras-regeling was volgens Van de Griend niet ingericht op dit soort aantallen. Ze rekende voor dat er sprake was van een gemiddelde van 2,7 maanden per student.

De sr stelde ten slotte voor om op korte termijn samen met een afvaardiging van ‘ras-ontvangers’ verder te praten, maar dat vond Mulder geen goed plan omdat alleen de sr instemmingsrecht heeft. Besloten werd de afvaardiging te beperken tot drie man die een en ander mogen toelichten.