Campus

Tochtige koe

Ik zet nog een keer vol aan. De ketting van mijn fiets kraakt vervaarlijk. Nog even volhouden, denk ik. Hier moet het toch ergens zijn? Inmiddels ben ik al voorbij de Makro en het bijbehorende bedrijventerrein.

br />
Na ruim twintig minuten fietsen is huisnummer 182 nog niet in zicht. Links van het weggetje is water en rechts passeer ik om de paar honderd meter een boerderij en daartussen polderland. Ik nader Schiedam.

In geen velden of wegen is er een studentenhuis te bekennen. Als er úberhaupt een instemming zou zijn, ben ik nu al een half uur te laat. Ik begin steeds meer te twijfelen aan de internetadvertentie waarop ik ben afgegaan. Zou het een slechte studentengrap zijn om eerstejaars wegwijs te maken in de uiterwaarden van Delfland? Of is het een practical joke om mij, de kamerloze reporter, op een dood spoor te zetten?

Terwijl ik op mijn tweewieler mijn fantasie de vrije loop laat en intussen de hoop bijna opgegeven heb, fiets ik voorbij een boerderij met iets te veel kleurige fietsen tegen het hek: Studentenboerderij De Tochtige Koe! Het pand bestaat dus echt.

De instemming is allang begonnen, maar gelukkig mag ik nog binnenkomen. En het is ongelofelijk druk binnen. Zeker voor een locatie zo ver buiten de bewoonde wereld. Meer dan vijfentwintig kandidaten hebben deze barre tocht ondernomen en zitten nu verdeeld over twee kamers te praten met de vijf huisgenoten. De kamers zijn toepasselijk landelijk ingericht, compleet met karrenwiel, vitrage en pin-ups aan de muur. Alle kandidaten doen erg hun best om even aan het woord te komen en tussen de bedrijven door probeer ik de reden te achterhalen waarom het enige meisje dat er woont binnenkort vertrekt.

Ze heeft een mooie kamer aangeboden gekregen in het centrum van Delft, vertelt ze. Die kans heeft ze met beide handen gegrepen. In totaal heeft ze nog geen twee maanden in De Tochtige Koe gewoond. Zou ze haar toekomst als boerin toch niet rooskleurig hebben ingezien? Ik kom het nooit te weten. Want voor ik het kan vragen, mag ik al weer vertrekken. Uitgestemd. Blijkbaar hebben de overige huisgenoten ook geen vertrouwen in mijn agrarische capaciteiten. En haar nieuwe adres houdt ze – heel verstandig – geheim voor mij. (MvdS)
Studentenboerderij ‘De Tochtige Koe’, Schieweg 182

Kamer 14 m2 voor maar 175 euro

Kamer Loshoes — Vitrage

Drukte Legbatterij

Ik zet nog een keer vol aan. De ketting van mijn fiets kraakt vervaarlijk. Nog even volhouden, denk ik. Hier moet het toch ergens zijn? Inmiddels ben ik al voorbij de Makro en het bijbehorende bedrijventerrein.

Na ruim twintig minuten fietsen is huisnummer 182 nog niet in zicht. Links van het weggetje is water en rechts passeer ik om de paar honderd meter een boerderij en daartussen polderland. Ik nader Schiedam.

In geen velden of wegen is er een studentenhuis te bekennen. Als er úberhaupt een instemming zou zijn, ben ik nu al een half uur te laat. Ik begin steeds meer te twijfelen aan de internetadvertentie waarop ik ben afgegaan. Zou het een slechte studentengrap zijn om eerstejaars wegwijs te maken in de uiterwaarden van Delfland? Of is het een practical joke om mij, de kamerloze reporter, op een dood spoor te zetten?

Terwijl ik op mijn tweewieler mijn fantasie de vrije loop laat en intussen de hoop bijna opgegeven heb, fiets ik voorbij een boerderij met iets te veel kleurige fietsen tegen het hek: Studentenboerderij De Tochtige Koe! Het pand bestaat dus echt.

De instemming is allang begonnen, maar gelukkig mag ik nog binnenkomen. En het is ongelofelijk druk binnen. Zeker voor een locatie zo ver buiten de bewoonde wereld. Meer dan vijfentwintig kandidaten hebben deze barre tocht ondernomen en zitten nu verdeeld over twee kamers te praten met de vijf huisgenoten. De kamers zijn toepasselijk landelijk ingericht, compleet met karrenwiel, vitrage en pin-ups aan de muur. Alle kandidaten doen erg hun best om even aan het woord te komen en tussen de bedrijven door probeer ik de reden te achterhalen waarom het enige meisje dat er woont binnenkort vertrekt.

Ze heeft een mooie kamer aangeboden gekregen in het centrum van Delft, vertelt ze. Die kans heeft ze met beide handen gegrepen. In totaal heeft ze nog geen twee maanden in De Tochtige Koe gewoond. Zou ze haar toekomst als boerin toch niet rooskleurig hebben ingezien? Ik kom het nooit te weten. Want voor ik het kan vragen, mag ik al weer vertrekken. Uitgestemd. Blijkbaar hebben de overige huisgenoten ook geen vertrouwen in mijn agrarische capaciteiten. En haar nieuwe adres houdt ze – heel verstandig – geheim voor mij. (MvdS)
Studentenboerderij ‘De Tochtige Koe’, Schieweg 182

Kamer 14 m2 voor maar 175 euro

Kamer Loshoes — Vitrage

Drukte Legbatterij

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.