T-shirt in Afrika

Want: “In Afrika is juist heel veel vraag naar kleding.” Aaaaarrrrchhhhgggg! Arme zielige negertjes, lopen in hun blote billen, gelukkig dat we hier nog wel een paar Heineken T-shirts over hebben. Je ziet het al voor je, zo’n Togolees, gehuld in een Virgielshirt, die wegloopt, nog een keer. ”Dank u wel, Massa, voor het mooie shirt” zegt, maar ondertussen terloops onder de oksels van dit T shirt maatje bierbuik achtstejaars ruikt en denkt: “Grote goden, ben ik dat echt? Nou, in elk geval houdt die smell de leeuwen uit de buurt”. Delftse studenten een opgeruimde kast en een fijn gevoel, Togolees een billenbedekker, iedereen blij, toch?

Ik was deze malle actie eigenlijk al weer vergeten toen ik afgelopen week in Delta de ingezonden brief las van Emmanuel Mulom, alumnus van de TU Delft, en afkomstig uit Uganda. In zijn brief legde Emmanuel beleefd maar beslist uit dat wij hier in Europa wel een heel eenzijdig beeld van Afrika hebben als wij denken dat heel Afrika dringend om oude T-shirts verlegen zit: ‘The news coverage Europeans see regarding Africa contains certain keywords – poverty, starvation, Aids – and as a result the reality of an African for most Europeans is a miserable one. I assume this is one of the main reasons such charity initiatives keep popping up.’ Waarna hij uitlegt hoe desastreus het langetermijneffect van het dumpen van liefdadigheidskleding was, in bijvoorbeeld Zambia: ‘The idea was that cheap clothes meant families could save money spent on clothes to buy other goods. However, mass influx (…) led to the collapse of the local Zambian textile industry – leaving lots of people jobless. They could buy cheaper clothes but did not have jobs to afford food let alone cheaper clothes.’ (lees de hele brief op www.delta.tudelft.nl/23736)

Arme Emmanuel Mulom, en arm Afrika. Wij leiden hier ingenieurs op waarvan een deel straks op uw mooie continent komt werken. Maar leggen we ze wel goed uit dat de ingenieursontwerpen die hier uit Macbooks rollen, daar misschien niet werken en op de lange termijn heel nare bijeffecten kunnen hebben? Leren we ze wel genoeg nadenken over de effecten van onnadenkende ingrepen in biologische en economische systemen? En klopt het echt dat binnen onze universiteit alleen TBM en CiTG vakken aanbieden met trefwoorden als ‘techniek in ontwikkelingslanden’? Ik hoop oprecht dat ik fout heb gegoogled.

Wat de T-shirts betreft: ik hoop dat de T-shirtverzamelaars het advies van Emmanuel Mulom hebben gevolgd en er voetbalteams blij mee hebben gemaakt in plaats van ze naar Afrika te sturen. Ik heb begrepen dat ook deze donatie met open armen ontvangen zal worden aangezien ‘Sommige voetbalteams niet aan hun competitie mogen meedoen, omdat de teamleden niet allemaal hetzelfde aan hebben’. Leidt zo’n donatie misschien toch nog even tot een ‘feel-good-momentje’.

Ellen Touw is hoofd van de dienst onderwijs- en studentenzaken bij Civiele Techniek en Geowetenschappen en beleidsadviseur internationalisering.

Name: Glenn Thuwis (25)
Nationality: Belgian
Supervisor: Professor Zafer Gürdal
Subject: Design of a variable stiffness composite skin for morphing high lift systems
Thesis defense: In two years

“Everyone who has ever heard an airplane taking off knows that it makes a lot of noise. The leading edge of a wing contributes to this annoying sound, as this is the first part of the wing that comes into contact with the air. When a plane takes off or lands, the leading edge of the wing commonly deforms, using a slat, which creates an opening between it and the rest of the wing. It is this opening, together with the engines, that generates lots of the disturbing noise.
“Airports are often situated close to very densely populated areas, and therefore it’s important that something should be done about this noise. A special skin for the leading wing edge could help close the opening between this leading edge and the rest of the wing, and hence reduce the loud aircraft sounds. I’m currently performing research to create a flexible skin design that can be applied to a morphing smart high lift device.

“For my design of the skin I’m using composites, because this material can spatially vary in stiffness levels. Some parts of the skin must be stiffer than other parts, depending on, for example, the aerodynamics. Take for instance the tip of the wing: low stiffness would help fold this highly curved section of the skin open, thus achieving an aerodynamically interesting deflected shape. At the same time, the aerodynamics has lots of influence on that part of the wing, and consequently it should also be stiff enough to resist that. This example shows that it’s a balancing act to get the job done. I will also look into how I could optimise the internal mechanism of the wing and new skin.

My research is part of the European project SADE for Smart High Lift Devices for Next Generation Wings. In addition to universities, industry is also participating in this program. And I cherish the contact with industry, because they give valuable feedback. I gave a presentation a while ago about the minimum thickness of one of my skin designs, and someone from industry then told me that it could be certified, but that I must also take into account the effect of a birdstrike. That was a great comment, because I hadn’t thought about that yet. As scientists, we’re sometimes so focused on our research that we forget to think about the application.

“In the next two years I hope to build the skin. It would be great if I could test it in a wind tunnel, in order to check aerodynamic influence, but it’s not yet sure if there’s enough budget and time. It’s not yet clear when exactly a new skin will be available, but hopefully I’ll contribute to developing it, which would mean in the near future  the noise of airplanes could be substantially reduced.”