Superlatyfus

Of: ‘Be Brilliant. Neem deel aan de Honeywell Futurist Competition’. Ook leuk: ‘Join the International Student Leadership Conference in Chicago, USA. Studenten met een grensoverschrijdend cv gezocht. Je Engels is perfect, maar dat spreekt voor zich.’

Zo worden er zo’n beetje elke week in Delft tientallen kandidaten gezocht voor workshops en businesscourses en andere spelletjes. Als je doorrekent kom je op honderden excellente briljante Delftse topstudenten per jaar, die nog perfect Engels spreken ook. Maar dat spreekt voor zich.

Ook voor echte banen zoeken bedrijven alleen maar uitblinkers. Exceptioneel talent. Het neusje van de zalm. Toppers. In bedrijvengidsen kom je op elke bladzijde zinnen tegen als: ‘We zoeken geen mensen die goed genoeg zijn. We zoeken de top. Daarom word je alleen uitgenodigd om het uitgebreide informatiepakket aan te vragen, als je ervan overtuigd bent ons die toegevoegde waarde te kunnen bieden die…’ bla.

Daarnaast staat dan een overzichtje met de jaarlijkse hoeveelheid vacatures bij dat veeleisende bedrijf. Honderd, bijvoorbeeld. En op de volgende bladzijde staan er bij een ander veeleisend bedrijf weer honderd. Als je alle vacatures in het hele boekje bij elkaar optelt kom je op een behoefte van een paar duizend exceptionele talenten per jaar.

Nederland staat aan de vooravond van een ramp, dus. Waar moeten al die uitblinkers vandaan komen? Het enige exceptionele talent dat ik in mijn omgeving ken is een clubgenoot die in staat is binnen een minuut twaalf bier weg te zetten met zijn handen op zijn rug. Maar die is voorlopig nog niet afgestudeerd. Dus zullen de meeste bedrijven nog even genoegen moeten nemen met de wat mindere goden.

Wat betekent dat je als gewone jongen ook gewoon zal worden aangenomen wanneer je reageert op zo’n veeleisende advertentie. Zolang je maar een beetje meespeelt. Strooi wat superlatieven door je brief, koop een nieuw pak en kijk exceptioneel. Het mooie is dat dit toneelspel maar tijdelijk is; eenmaal aangenomen zul je de illusie hebben dat je gesimuleerde uitzonderlijke talenten ook werkelijk aanwezig zijn. Anders was je toch niet aangenomen? Het bedrijf wil dat ook graag geloven, want daar wordt het zelf weer exceptioneler van. Iedereen blij. Een geslaagde sollicitatie is een incestueuze bevestiging van wederzijdse gaafheid. Net als trouwen, trouwens.

Kan allemaal geen kwaad natuurlijk. Niks lekkerder dan een eindje omhoogvallen. En die superbedrijven lopen ook best nog wel met die wat mindere goden. Zo moeilijk is dat werk nu ook weer niet, als je dat zo leest. Analytisch inzicht en sociale vaardigheden, dat heb je er zo’n beetje voor nodig. Delftse directheid en gezelligheid dus. Dat valt best mee. ‘De keuze van je studie speelt geen rol’, zeggen ze zelf ook. ‘Wat telt is hoe je je hebt ontwikkeld.’ En die ontwikkeling moet ongeveer bestaan uit een commissietje, wat werkervaring en z10en z11 – dat zijn van die economische vakjes die je in augustus nog even snel doet om je tempobeurs te halen. Die ontwikkeling heeft bijna iedereen in Delft. Tweeduizend uitzonderlijke Delftenaren per jaar dus. Ik ken geen uitzonderingen.

Ze zijn bijna aandoenlijk, die advertenties, met hun Nederlands-Engelse mix van hoogwaardig gebrabbel. ‘Ben je goed genoeg om te excelleren? Doe mee aan de Intermediair Competition in Excellence’. Of: ‘Be Brilliant. Neem deel aan de Honeywell Futurist Competition’. Ook leuk: ‘Join the International Student Leadership Conference in Chicago, USA. Studenten met een grensoverschrijdend cv gezocht. Je Engels is perfect, maar dat spreekt voor zich.’

Zo worden er zo’n beetje elke week in Delft tientallen kandidaten gezocht voor workshops en businesscourses en andere spelletjes. Als je doorrekent kom je op honderden excellente briljante Delftse topstudenten per jaar, die nog perfect Engels spreken ook. Maar dat spreekt voor zich.

Ook voor echte banen zoeken bedrijven alleen maar uitblinkers. Exceptioneel talent. Het neusje van de zalm. Toppers. In bedrijvengidsen kom je op elke bladzijde zinnen tegen als: ‘We zoeken geen mensen die goed genoeg zijn. We zoeken de top. Daarom word je alleen uitgenodigd om het uitgebreide informatiepakket aan te vragen, als je ervan overtuigd bent ons die toegevoegde waarde te kunnen bieden die…’ bla.

Daarnaast staat dan een overzichtje met de jaarlijkse hoeveelheid vacatures bij dat veeleisende bedrijf. Honderd, bijvoorbeeld. En op de volgende bladzijde staan er bij een ander veeleisend bedrijf weer honderd. Als je alle vacatures in het hele boekje bij elkaar optelt kom je op een behoefte van een paar duizend exceptionele talenten per jaar.

Nederland staat aan de vooravond van een ramp, dus. Waar moeten al die uitblinkers vandaan komen? Het enige exceptionele talent dat ik in mijn omgeving ken is een clubgenoot die in staat is binnen een minuut twaalf bier weg te zetten met zijn handen op zijn rug. Maar die is voorlopig nog niet afgestudeerd. Dus zullen de meeste bedrijven nog even genoegen moeten nemen met de wat mindere goden.

Wat betekent dat je als gewone jongen ook gewoon zal worden aangenomen wanneer je reageert op zo’n veeleisende advertentie. Zolang je maar een beetje meespeelt. Strooi wat superlatieven door je brief, koop een nieuw pak en kijk exceptioneel. Het mooie is dat dit toneelspel maar tijdelijk is; eenmaal aangenomen zul je de illusie hebben dat je gesimuleerde uitzonderlijke talenten ook werkelijk aanwezig zijn. Anders was je toch niet aangenomen? Het bedrijf wil dat ook graag geloven, want daar wordt het zelf weer exceptioneler van. Iedereen blij. Een geslaagde sollicitatie is een incestueuze bevestiging van wederzijdse gaafheid. Net als trouwen, trouwens.

Kan allemaal geen kwaad natuurlijk. Niks lekkerder dan een eindje omhoogvallen. En die superbedrijven lopen ook best nog wel met die wat mindere goden. Zo moeilijk is dat werk nu ook weer niet, als je dat zo leest. Analytisch inzicht en sociale vaardigheden, dat heb je er zo’n beetje voor nodig. Delftse directheid en gezelligheid dus. Dat valt best mee. ‘De keuze van je studie speelt geen rol’, zeggen ze zelf ook. ‘Wat telt is hoe je je hebt ontwikkeld.’ En die ontwikkeling moet ongeveer bestaan uit een commissietje, wat werkervaring en z10en z11 – dat zijn van die economische vakjes die je in augustus nog even snel doet om je tempobeurs te halen. Die ontwikkeling heeft bijna iedereen in Delft. Tweeduizend uitzonderlijke Delftenaren per jaar dus. Ik ken geen uitzonderingen.