Het geroezemoes van de bezoekers valt in het niets bij het gegil en gekrijs van de kinderen. Voorin de zaal probeert een juf de kinderen stil te krijgen, wat maar ten dele lukt.
In afwachting van wat er gaat komen, verdeelt ze de kinderen in groepjes.
De kinderen in de Gehoorzaal van het Techniek Museum wachten op de uitslag van de ontwerpwedstrijd ‘Teken je droomstoel’, die het museum uitschreef tijdens de stoelententoonstelling. Afgelopen vrijdag vond de prijsuitreiking plaats, en werden de jeugdige winnaars beloond voor hun dromerige tekeningen.
Sinds het begin van de tentoonstelling is er de mogelijkheid voor kinderen om in het museum zelf actief met een stoel bezig te zijn. Ze kunnen in een aparte ruimte knutselen aan een stoeltje. Voor de leeftijdsgroep van zeven en acht jaar organiseerde het museum een tekenwedstrijd. Publieksvorlichtster Nieuwendijk: ,,De kinderen mochten van alles bedenken om maar een zo mooi mogelijke stoel te bedenken. Het was een totaal vrije opdracht.”
Er werd massaal gereageerd en groot was de spanning wie met de eer zou gaan strijken. Een heuse jury had de vele ontwerpen aandachtig bekeken, en was tot een slotsom gekomen. Een van de juryleden, de directeur van het Techniek Museum, maakte de prijswinnaars bekend. Als een volleerd schoolmeester bespeelde hij de kinderen en voerde de spanning op. ,,Nu komt het dan, jongens en meisjes, het moment van de waarheid. Zal ik maar beginnen?!” Een volmondig ‘Jáááá’, was het gevolg. Uiteraard begon Heijmans met de derde prijs. Het boek ging naar Samantha van der Meyden: ,,Ik wou eigenlijk een soort tuinstoel met watjes erop.” Haar ontwerp was een kleurige prent van een lange stoel. De experts van de jury zagen er een ‘chaise longue’ in.
De tweede prijs was voor de stoel van Max Brobbel. Ook hij mocht vertellen: ,,Het is een soort glijstoel. Daar ga je het trappetje af, en zo, woei.” Zijn prijs is een groot kartonnen pak, waaruit hij zijn eigen stoel kan maken. Het pak is groter dan de kleine baas, maar trots vertelt hij dat hij het prima kan tillen.
En dan is het grote moment aangebroken, de eerste prijs wordt bekendgemaakt. Heijmans vertelt waarom de jury dit ontwerp de beste vond: ,,Degene die op de stoel zit kijkt dromerig, en de stoel doet dat ook.” Anna Oosterling, zeven jaar, is de gelukkige eigenaar van een volwassen bureaustoel. ,,Kijk”, zegt ze, ,,mijn stoel heeft een broek, en kleren. De stoel slaapt net zo lekker als degene die erop zit.” De fotografen die vooraan het podium staan opgesteld, maken veel foto’s en uit de zaal schreeuwt een klasgenootje van de winnaar: ,,Anna, je komt in de krant!!”
Heijmans was nog vergeten te vertellen dat er ook een vierde prijs was. Deze gaat naar de bijdehante Tim Zonneveld. Op zijn tekening staat een kermis afgebeeld. Ergens achterin een hoekje van de tekening staat een piepklein stoeltje.
Het geroezemoes van de bezoekers valt in het niets bij het gegil en gekrijs van de kinderen. Voorin de zaal probeert een juf de kinderen stil te krijgen, wat maar ten dele lukt. In afwachting van wat er gaat komen, verdeelt ze de kinderen in groepjes.
De kinderen in de Gehoorzaal van het Techniek Museum wachten op de uitslag van de ontwerpwedstrijd ‘Teken je droomstoel’, die het museum uitschreef tijdens de stoelententoonstelling. Afgelopen vrijdag vond de prijsuitreiking plaats, en werden de jeugdige winnaars beloond voor hun dromerige tekeningen.
Sinds het begin van de tentoonstelling is er de mogelijkheid voor kinderen om in het museum zelf actief met een stoel bezig te zijn. Ze kunnen in een aparte ruimte knutselen aan een stoeltje. Voor de leeftijdsgroep van zeven en acht jaar organiseerde het museum een tekenwedstrijd. Publieksvorlichtster Nieuwendijk: ,,De kinderen mochten van alles bedenken om maar een zo mooi mogelijke stoel te bedenken. Het was een totaal vrije opdracht.”
Er werd massaal gereageerd en groot was de spanning wie met de eer zou gaan strijken. Een heuse jury had de vele ontwerpen aandachtig bekeken, en was tot een slotsom gekomen. Een van de juryleden, de directeur van het Techniek Museum, maakte de prijswinnaars bekend. Als een volleerd schoolmeester bespeelde hij de kinderen en voerde de spanning op. ,,Nu komt het dan, jongens en meisjes, het moment van de waarheid. Zal ik maar beginnen?!” Een volmondig ‘Jáááá’, was het gevolg. Uiteraard begon Heijmans met de derde prijs. Het boek ging naar Samantha van der Meyden: ,,Ik wou eigenlijk een soort tuinstoel met watjes erop.” Haar ontwerp was een kleurige prent van een lange stoel. De experts van de jury zagen er een ‘chaise longue’ in.
De tweede prijs was voor de stoel van Max Brobbel. Ook hij mocht vertellen: ,,Het is een soort glijstoel. Daar ga je het trappetje af, en zo, woei.” Zijn prijs is een groot kartonnen pak, waaruit hij zijn eigen stoel kan maken. Het pak is groter dan de kleine baas, maar trots vertelt hij dat hij het prima kan tillen.
En dan is het grote moment aangebroken, de eerste prijs wordt bekendgemaakt. Heijmans vertelt waarom de jury dit ontwerp de beste vond: ,,Degene die op de stoel zit kijkt dromerig, en de stoel doet dat ook.” Anna Oosterling, zeven jaar, is de gelukkige eigenaar van een volwassen bureaustoel. ,,Kijk”, zegt ze, ,,mijn stoel heeft een broek, en kleren. De stoel slaapt net zo lekker als degene die erop zit.” De fotografen die vooraan het podium staan opgesteld, maken veel foto’s en uit de zaal schreeuwt een klasgenootje van de winnaar: ,,Anna, je komt in de krant!!”
Heijmans was nog vergeten te vertellen dat er ook een vierde prijs was. Deze gaat naar de bijdehante Tim Zonneveld. Op zijn tekening staat een kermis afgebeeld. Ergens achterin een hoekje van de tekening staat een piepklein stoeltje.
Comments are closed.