Voor de farmaceutische industrie is het net zo belangrijk als voor een viskweker of een waterbedrijf: regelmatig de waterkwaliteit meten. TU-alumnus Emo van Halsema bedacht hiervoor de Biopil.
Nooit geweten dat het meten van de waterkwaliteit voor de farmaceutische en biotechnologische industrie een hot issue was.
“Moderne medicijnen worden vaak geproduceerd met dierlijke of bacteriële cellen. Dit gebeurt steeds vaker in steriele, wegwerpbare kweekzakken. Zo kun je de schoonmaakkosten flink drukken. Omdat men wil weten wat in zo’n kweekzak precies gebeurt, zijn sensoren nodig, het liefst steriel aangeleverd en wegwerpbaar. Met de Biopil kan dit. Het is een steriliseerbaar miniatuursysteempje met daarin een soort ‘cassettebandje’, waarop bepaalde indicatoren zijn geïmpregneerd die met een kleurensensor worden afgelezen. De meetwaarden worden draadloos doorgestuurd. Na gebruik kan de Biopil, net als de kweekzak, worden weggegooid. Allerlei belangrijke zaken zijn op deze manier te meten. Dat kan bijvoorbeeld de zuurgraad zijn, nitraat, bepaalde celmetabolieten, glucose of in de nabije toekomst wellicht legionella . dat laatste is voor drinkwaterbedrijven interessant.”
Hoe lang kun je met zo’n Biopil doen?
“Als je een meting elke seconde wilt herhalen, niet zo lang, misschien anderhalve dag. Bij een meetfrequentie van eens per kwartier, gaat hij maanden mee. De eerste prototypes willen we volgend jaar ontwikkelen.”
De naam Biopil staat geregistreerd, op de meetmethode heb je octrooi aangevraagd en je hebt een dochterbedrijf opgericht, Bioception. Verwacht je dat Biopil je andere ondernemersactiviteiten zal overvleugelen?
“Dat zou best kunnen, al weet ik uit ervaring dat het ontwikkelen van hightech-producten altijd duurder en tijdrovender uitpakt dan je aanvankelijk dacht. Maar vooral in de wereld van de life sciences bestaat een grote behoefte aan sensoren die goedkoper,kleiner, breed inzetbaar en draadloos zijn. Voor een deel maken we gebruik van bestaande technologieën: de kleurensensor uit digitale fotocamera’s, bijvoorbeeld. Maar het impregneren van het sensormateriaal op de strip vergt een nieuwe aanpak. Soms koop ik technologie in bij partners. Nog veel meer dan vroeger geldt tegenwoordig dat als je een goed idee voor een product hebt, je het product zo snel mogelijk op de markt moet brengen.”
Heb je investeerders nodig?
“Ja, maar je moet uitkijken dat je niet te snel met geldschieters in zee gaat die verkeerde intenties hebben of onwerkbare voorwaarden eisen. Het liefst werk ik samen met een investeerder, die de life science-markt kent en bruikbare ideeën kan aandragen.”
Bioception dingt mee naar de ID-NL jaarprijs voor de beste Nederlandse innovatie, die op 6 september wordt uitgereikt. Spannend?
“Die prijs zou welkom zijn, in de allereerste plaats vanwege de extra aandacht die het oplevert.”
Emo van Halsema. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)
Nooit geweten dat het meten van de waterkwaliteit voor de farmaceutische en biotechnologische industrie een hot issue was.
“Moderne medicijnen worden vaak geproduceerd met dierlijke of bacteriële cellen. Dit gebeurt steeds vaker in steriele, wegwerpbare kweekzakken. Zo kun je de schoonmaakkosten flink drukken. Omdat men wil weten wat in zo’n kweekzak precies gebeurt, zijn sensoren nodig, het liefst steriel aangeleverd en wegwerpbaar. Met de Biopil kan dit. Het is een steriliseerbaar miniatuursysteempje met daarin een soort ‘cassettebandje’, waarop bepaalde indicatoren zijn geïmpregneerd die met een kleurensensor worden afgelezen. De meetwaarden worden draadloos doorgestuurd. Na gebruik kan de Biopil, net als de kweekzak, worden weggegooid. Allerlei belangrijke zaken zijn op deze manier te meten. Dat kan bijvoorbeeld de zuurgraad zijn, nitraat, bepaalde celmetabolieten, glucose of in de nabije toekomst wellicht legionella . dat laatste is voor drinkwaterbedrijven interessant.”
Hoe lang kun je met zo’n Biopil doen?
“Als je een meting elke seconde wilt herhalen, niet zo lang, misschien anderhalve dag. Bij een meetfrequentie van eens per kwartier, gaat hij maanden mee. De eerste prototypes willen we volgend jaar ontwikkelen.”
De naam Biopil staat geregistreerd, op de meetmethode heb je octrooi aangevraagd en je hebt een dochterbedrijf opgericht, Bioception. Verwacht je dat Biopil je andere ondernemersactiviteiten zal overvleugelen?
“Dat zou best kunnen, al weet ik uit ervaring dat het ontwikkelen van hightech-producten altijd duurder en tijdrovender uitpakt dan je aanvankelijk dacht. Maar vooral in de wereld van de life sciences bestaat een grote behoefte aan sensoren die goedkoper,kleiner, breed inzetbaar en draadloos zijn. Voor een deel maken we gebruik van bestaande technologieën: de kleurensensor uit digitale fotocamera’s, bijvoorbeeld. Maar het impregneren van het sensormateriaal op de strip vergt een nieuwe aanpak. Soms koop ik technologie in bij partners. Nog veel meer dan vroeger geldt tegenwoordig dat als je een goed idee voor een product hebt, je het product zo snel mogelijk op de markt moet brengen.”
Heb je investeerders nodig?
“Ja, maar je moet uitkijken dat je niet te snel met geldschieters in zee gaat die verkeerde intenties hebben of onwerkbare voorwaarden eisen. Het liefst werk ik samen met een investeerder, die de life science-markt kent en bruikbare ideeën kan aandragen.”
Bioception dingt mee naar de ID-NL jaarprijs voor de beste Nederlandse innovatie, die op 6 september wordt uitgereikt. Spannend?
“Die prijs zou welkom zijn, in de allereerste plaats vanwege de extra aandacht die het oplevert.”
Emo van Halsema. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)
Comments are closed.