Universiteiten gaan hoge tarieven rekenen voor hbo-studenten die een masteropleiding willen volgen en daarvoor een schakelprogramma moeten doorlopen. Ze kunnen duizenden euro’s kwijt zijn.
Daar heeft het actualiteitenprogramma EenVandaag gisteren op gewezen. Omdat de schakelaars al een eerste bachelordiploma hebben behaald, moeten ze voor hun schakelprogramma het zogeheten ‘instellingscollegegeld’ betalen: een kostendekkend tarief dat kan oplopen tot 200 euro per studiepunt. Bij sommige universiteiten worden de schakelaars bovendien ‘contractstudenten’ en hebben ze geen recht op studiefinanciering of ov-jaarkaart.
Loze toezegging
Dit is een gevolg van een wet die voormalig minister Ronald Plasterk heeft ingevoerd. De overheid bekostigt nog maar één bachelor- en één masteropleiding per persoon. Wie aan een tweede bacheloropleiding begint, moet dat voortaan zelf betalen.
Bij de invoering van de wet had ging de Eerste Kamer uiteindelijk akkoord, omdat Plasterk beloofde dat schakelstudenten er geen last van zouden hebben. “Als een bachelor een schakelprogramma voor een masteropleiding kan volgen, betaalt hij daarvoor het gewone collegegeld”, zegde hij toe.
De universiteiten krijgen echter geen aparte bekostiging voor schakelstudenten. Sijabolt Noorda van universiteitenvereniging VSNU ziet daarom geen andere mogelijkheid dan de kosten op de student af te wentelen, zei hij gisteren tegen EenVandaag. Wie moet het anders betalen, als de overheid het niet doet?
Beperkte duur
Het vorige kabinet weigerde om schakelprogramma’s apart te bekostigen. Dan zouden ze te uitgebreid worden, was de redenering. De stap van hbo-bachelor naar wo-master moest zo klein mogelijk zijn. Bovendien hadden de universiteiten volgens de minister genoeg geld voor het schakelonderwijs: hun budget wordt immers niet alleen op het aantal studenten gebaseerd.
Destijds legde Plasterk aan de Eerste Kamer uit dat schakelprogramma’s een ‘beperkte duur’ hebben. Ook daarover gaat nu de strijd van de studenten met de universiteiten: wat is een beperkte duur? Is dat een jaar? Is dat een half jaar?
Het ministerie van OCW heeft nog niet gereageerd op de ophef.
In de finale van het in Delft gehouden NK moest hij het hoofd buigen voor Zutphenaar Robbert Goossens (15-11). “Ik heb een slechte eerste helft geschermd, stond halverwege met 8-3 achter. Daarna ging het een stuk beter, maar niet goed genoeg om te winnen”, aldus de masterstudent luchtvaart- en ruimtevaarttechniek, die zijn aandacht momenteel hoofdzakelijk op zijn afstuderen richt. “Gezien de gebrekkige voorbereiding daardoor, ben ik redelijk tevreden met mijn tweede plaats.”
Rik Adema werd vijfde. De vierdejaars L&R-student werd in de kwartfinale uitgeschakeld door Mike Goedhart. DFC’er Jiri ten Cate eindigde als vijftiende, clubgenoten Teun Plantinga (Nederlands kampioen in 2008) en Paul Water waren verhinderd.
Op de degen behaalde Boudewijn Wisse het brons na verlies in de halve finale tegen de latere winnaar op dit onderdeel, Stephane Ganeff. Wisse was er blij mee, hoewel hij stiekem op zilver of zelfs goud had gehoopt: “Ik had het gevoel dat er meer in zat. Mijn vorige partij tegen Stephane ging behoorlijk gelijk op. Die verloor ik maar nipt.” Deze keer was het verschil wat groter en won Ganeff met 15-8. Trots was Wisse op de prestaties van de talenten Koen van den Boogaart en Noud Werter, die hij als trainer onder zijn hoede heeft. “Ze werden wel meteen uitgeschakeld, maar het is mooi dat ze op dit niveau kunnen meedraaien.”
Voor de twee vrouwelijke deelnemers namens DFC waren slechts laatste plaatsen weggelegd. Degeniste Ingeborg Hooijkaas moest in de eerste ronde haar meerdere erkennen in de ervaren Sonja Tol die voor de tiende keer Nederlands kampioen werd. Op de sabel verloor Marlies Mulder eveneens haar eerste partij, zij het nipt (15-14), van Laura Winkel. In de categorie floret waren geen Delftse deelnemers.
Het NK werd dit jaar georganiseerd door DFC en TU-personeelsvereniging Prometheus en vond plaats in de oude sporthal van De Buitenhof, aan de Martinus Nijhofflaan.
Comments are closed.