Als ernstig ziek kind in het ziekenhuis moeten liggen is al ingrijpend. Maar tot overmaat van ramp verblijft een deel van hen ook nog eens noodgedwongen in quarantaine.
IO’er Job Jansweijer ontwierp een spel waarmee ze toch met andere kinderen in het ziekenhuis kunnen spelen. Onlangs won hij er een Design For Interaction-prijs mee.
Job Jansweijer
Onderzoek: ‘KonneKt’
Eindcijfer: 8
Voordat Job Jansweijer (25) begon aan zijn afstudeerproject bij Design for interaction, krabde hij zich even op het hoofd. Een opdracht voor het Prinses Maxima Instituut voor Kinderoncologie – wilde hij zichzelf daaraan blootstellen? Kon hij het emotioneel wel aan? Het antwoord volgde bijna direct: ja. “Na mijn gesprekken met zieke kinderen besefte dat ik, net als de meeste mensen, mijn focus op de kanker legde, in plaats van op de kinderen. Dacht meteen aan woorden als pijn, chemotherapie, misselijkheid, trauma’s, dood. Maar in werkelijkheid zijn het gewoon kinderen. Die weliswaar ziek zijn, maar óók willen spelen met leeftijdsgenootjes.”
Een kennis verwoordde het prachtig, vertelt Jansweijer: “Kinderen zijn beter in ziek zijn dan volwassenen. Hoe slecht ze zich ook voelen, ze spelen – tenzij ze echt te ziek zijn – altijd door.” Des te schrijnender is het dat sommige patiëntjes in het Prinses Maxima Instituut voor Kinderoncologie tijdens hun behandeling in quarantaine moeten verblijven. “Dat is soms maar een week, maar ook weleens vier maanden. Het is ontzettend belangrijk dat die kinderen toch kunnen blijven spelen met andere kinderen, want vaak voelen ze zich helemaal niet zo ziek als ze werkelijk zijn.”
Om te voorkomen dat die kinderen in een isolement raken, ontwierp hij een spel: KonneKt. Dat wordt aan beide zijden van het raam tussen de kamer en de gang geplakt, zodat het kind in quarantaine vanuit zijn kamer kan spelen met een kind in de gang. “Het raam van de patiëntenkamer in het ziekenhuis heeft eigenlijk een gekke functie”, constateerde Jansweijer, “het vormt zowel een barrière als een verbinding in contact met de buitenwereld. Ik besloot daar iets mee te doen, en werkte vanaf een simpel boter-kaas-en-eierenspel stap voor stap toe naar een prototype.
De ontwerper ontdekte dat spelende kinderen grofweg zijn in te delen in drie categorieën. “De gamer, die van vastomlijnde spellen houdt met duidelijke regels, de adventurer die vastgelegde regels minder belangrijk vindt, en de tinkerer die vooral houdt van mooie dingen maken. Ik wilde een spel maken dat voor alledrie die typen geschikt is, zodat ik niemand zou uitsluiten.”
Wat je noemt een dijk van een afstudeerproject, want de reacties zijn laaiend enthousiast. “Ouders vinden het leuk; verplaatsen wat terughoudend één of twee elementen op het raam. Kinderen gaan meteen helemaal los. Ze schuiven, ontkoppelen; bedenken er meteen van alles mee. Toen ik een filmpje opnam over KonneKt in het Amsterdams Medisch Centrum, had ik er één op een raam op de kinderafdeling geplakt. Toen ik terugkwam, waren twee meisjes op de afdeling er druk mee aan het spelen. Prachtig.”
Sinds zijn afstuderen, in juli 2013, is hij bezig om zijn product op de markt te krijgen. Dat lijkt te lukken: “Ik ben met onder andere Stichting Pallieter in gesprek over de financiering en het optimaliseren van mijn ontwerp.” En passant besloot hij het ook in te sturen voor de Design For Interaction Awards, en won daar onlangs de prijs ‘Best in category connecting’ mee. Niet alleen erkenning voor zijn ontwerp; Jansweijer hoopt vooral een denkslag te bereiken. “Ik hoop dat dankzij KonneKt, zowel artsen als andere betrokkenen leren om naast de aandacht voor het genezen van de ziekte meer aandacht te schenken aan het welzijn van de patiënten. Design for interaction kan daar een grote rol in spelen.”
Comments are closed.