Het was voor mij een feest van eerste keren. Eerste keer ‘Studuction’, eerste keer Yamamoto, eerste keer dat ik het op een feest heerlijk vond om een biertje over me heen te krijgen.
En vooral de eerste keer dat ik naar een feest ging waarover ik de volgende dag moest schrijven (en me dus dingen moest herinneren).
Ik had al verhalen gehoord over Yamamoto, dus was een beetje bevooroordeeld. Mijn inlichtingen bleken helemaal juist: de hitte, de slechte indeling, de merkwaardige hoekjes, allemaal present. Na een half uur in de rij voor de garderobe was de warmte al goed merkbaar. Bij elke tree op, ging mijn zin om me in de mensenmassa te storten een beetje verder neerwaarts.
Boven in het restaurant traden de bandjes op. Degene die de ruimte hadden en zich al hadden overgegeven aan de warmte, gingen lekker los op Kraak en Smaak. De muziek klonk ook goed en na een uur faken dat ik niet zweette gaf ook ik me maar over aan de hitte. Maar echt plek om los te gaan was er niet meer, dus op naar de biertjes. Spijtig genoeg was er maar één tap open. Het enige vocht dat rijkelijk vloeide was het zweet dat de klamme, dicht opeengepakte menigte produceerde.
Beneden, bij de bar middenin de zaal, was eveneens weinig ruimte om je dansmoves overtuigend over te brengen. Wanneer je met je net bestelde biertjes weg wilde komen stonden er alleen maar mensen om je heen met hun handen in de lucht te zwaaien. En wanneer je lekker met je handen in de lucht stond te zwaaien, kwamen er telkens lastpakken langs met twaalf bier in hun armen.
Dan maar naar de danskooi. Ook behoorlijk vol, maar iedereen ging lekker uit zijn dak. Na een doolhof afgelegd te hebben – trap op, gangetje door, vooshoekje links laten liggen, langs de duck hunt-machines, trap af – hadden we dan eindelijk een perfecte plek gevonden om los te gaan. Een dansvloertje met eigen bar (aan de zijkant), een enorme ventilator boven je hoofd en ruimte. Prima muziek en wederom stond iedereen lekker te dansen. Dus toch nog een geslaagde eerste keer ‘Studuction’, maar hoogst waarschijnlijk mijn laatste keer Yamamoto. (CG)
Weet je een feest? Mail carineghazzi@gmail.com
Het was voor mij een feest van eerste keren. Eerste keer ‘Studuction’, eerste keer Yamamoto, eerste keer dat ik het op een feest heerlijk vond om een biertje over me heen te krijgen. En vooral de eerste keer dat ik naar een feest ging waarover ik de volgende dag moest schrijven (en me dus dingen moest herinneren).
Ik had al verhalen gehoord over Yamamoto, dus was een beetje bevooroordeeld. Mijn inlichtingen bleken helemaal juist: de hitte, de slechte indeling, de merkwaardige hoekjes, allemaal present. Na een half uur in de rij voor de garderobe was de warmte al goed merkbaar. Bij elke tree op, ging mijn zin om me in de mensenmassa te storten een beetje verder neerwaarts.
Boven in het restaurant traden de bandjes op. Degene die de ruimte hadden en zich al hadden overgegeven aan de warmte, gingen lekker los op Kraak en Smaak. De muziek klonk ook goed en na een uur faken dat ik niet zweette gaf ook ik me maar over aan de hitte. Maar echt plek om los te gaan was er niet meer, dus op naar de biertjes. Spijtig genoeg was er maar één tap open. Het enige vocht dat rijkelijk vloeide was het zweet dat de klamme, dicht opeengepakte menigte produceerde.
Beneden, bij de bar middenin de zaal, was eveneens weinig ruimte om je dansmoves overtuigend over te brengen. Wanneer je met je net bestelde biertjes weg wilde komen stonden er alleen maar mensen om je heen met hun handen in de lucht te zwaaien. En wanneer je lekker met je handen in de lucht stond te zwaaien, kwamen er telkens lastpakken langs met twaalf bier in hun armen.
Dan maar naar de danskooi. Ook behoorlijk vol, maar iedereen ging lekker uit zijn dak. Na een doolhof afgelegd te hebben – trap op, gangetje door, vooshoekje links laten liggen, langs de duck hunt-machines, trap af – hadden we dan eindelijk een perfecte plek gevonden om los te gaan. Een dansvloertje met eigen bar (aan de zijkant), een enorme ventilator boven je hoofd en ruimte. Prima muziek en wederom stond iedereen lekker te dansen. Dus toch nog een geslaagde eerste keer ‘Studuction’, maar hoogst waarschijnlijk mijn laatste keer Yamamoto. (CG)
Weet je een feest? Mail carineghazzi@gmail.com
Comments are closed.