‘Ready to take on whatever’

In addition to organizing cultural events, Diss also set up the Tandem Delft language exchange project along with Aegee, which now has 250 participants learning international languages in informal settings.

Diss, started in 2010, is now entering its third year, welcoming a new group of enthusiastic international students as board members last February. “Handling the transition was a difficult part. We advertised for candidates in October and spent the next four months coaching the selected candidates. I see they’re a strong, motivated group, ready to take on whatever’s in store for them,” said Jonathan Mugerwa, a third-year BSc civil engineering student from Uganda and Diss’ former Chairman.

Of his motivation for wanting to join the Diss board, Rohit Kacker, a first-year chemical engineering MSc student from India and Diss’ new External Affairs Officer, said: “I wanted to be more involved in matters involving international students and saw that Diss had a potential for voicing our concerns and also bringing various nationalities together.”

The new board will continue tackling some hovering concerns regarding housing, with support coming from previous Diss board members like Jayakrishnan Harikumaran, a second-year MSc student from India who spearheaded last year’s housing negotiations: “The inflexible housing contracts hampers international student mobility, and I think establishing an online forum to exchange information to ease subletting would be a step in the right direction.”

Kacker however will also focus on new issues: “TU Delft manages ‘pre-care’ for international students as they arrive to Netherlands very well, but at the same time lacks ‘post-care’, especially in terms of facilitating transition from academia to the work environment. We shall strive to tackle this issue.” He also hopes other (international) student association boards will reach out to Diss whenever they feel an issue or event can be addressed on a larger scale, rather than solely among their own association members.

It’s not all work and no play at Diss, however, and plans are in place to organize both big and small events, like International Week activities and a monthly borrel. Diss’ new Chairman, Ulas Ulgen, a fifth-year MSc computer science student from Turkey, elaborates: “The gap between the Dutch and internationals is odd, so we really want to organize elite events that would appeal to all internationally-minded students.”

As the new Diss team takes over the role of helping the international student community, the old board experiences a sense of accomplishment. Happy about how Diss has turned out, compared to when it first started, former Chairman Mugerwa says: “The experience has been invaluable and fulfilling. I’m a little jealous because I know the new board will achieve more than us, but I’ll happily get over that.”

diss-online.nl

Héb je eindelijk een gezellige kamer of starterswoning, kijk je tegen zo’n grauwe, grijze afvalcontainer aan. Hartstikke handig, die ondergrondse vuilcontainers die steeds meer gemeenten in woonwijken plaatsen, maar de inwerpzuil die er bovenop staat blijft een spuuglelijk én vies ding.

“Gemeenten kijken alleen naar welk bedrijven die containers het voordeligst aanbieden, en bestellen ze vervolgens bij de goedkoopste”, weet Tim Janssen (24). Dus bekeek hij de bakken voor zijn bachelor-eindproject bij industrieel ontwerpen eens vanuit de andere kant: de afvalweggooier. “Het is niet te geloven, maar de enige die de container uiteindelijk gebruikt, is nog nooit echt meegenomen in het ontwerp.”

Het bedrijf voor wie hij zijn Lift Off ontwierp, Royal Bammens, heeft als Apple onder de prullenbakfabrikanten een naam hoog te houden. “Vraag iemand een openbare afvalbak te tekenen, en hij tekent er één van Bammens”, volgens Janssen. Niet zo gek dus dat de grote mannen daar wel blij werden van het vrolijke idee van de student; hij wil de containers namelijk laten begroeien. “Gebruikers klagen vooral over twee problemen van de huidige inwerpzuilen: er staan bijna altijd tóch vuilniszakken naast en de handgrepen zitten vast aan het inwerpluik, waardoor die altijd vies zijn.” Prima voor de gemiddelde zwerfkat, níet voor de overige gebruikers. 

Dus besloot de student er bloemetjes op te laten groeien. “Want wat mooi is, wil je niet stukmaken”, zegt hij olijk. Daarnaast is de Lift Off stukken gemakkelijker te bedienen dan de reguliere ontwerpen, door simpelweg op het plateau ervoor te gaan staan. “Dan zak je zelf een stukje naar beneden en gaat de bak open.” Een daadwerkelijke lift off, dus. “Eigenlijk is het gewoon een uit de kluiten gewassen pedaalemmer”, lacht Janssen.

Van zijn begeleiders op de TU kreeg hij een 8 voor zijn ontwerp en één van de directieleden riep tijdens de eindpresentatie al dat hij er één wil laten bouwen. Daar heeft de IO’er nog niks op gehoord. Ondertussen breekt hij zijn brein nog over die ene kleine, letterlijke kinderziekte: wat te doen met kinderen die de Lift Off zien als een soort hypermoderne wip? “Mensen onder de 45 kilo kunnen hem hoe dan ook niet openen”, anticipeerde Janssen, “maar daar laten vier kinderen samen zich natuurlijk niet door tegenhouden.” Door de dubbele trommel, die de huidige modellen veiligheidshalve ook al hebben, kunnen ze ook nooit echt in de ondergrondse container vallen. Dus maakt hij zich over het laatste struikelpuntje zijn ontwerp – de herrie die hij net als de huidige modellen maakt bij het openen en spelende kinderen – maar geen zorgen. “Dat is met een simpel dempertje op te lossen.” Eureka.