,,De bibliotheek is een openbaar gebouw”, verdedigt TU-bibliothecaris dr. L.J.M. Waaijers. Maar voor zijn medewerkers is de maat vol: rondhangende jeugd uit de naburige Wippolder zorgt voor overlast en intimidatie.
Om de veiligheid van het bedreigde bibliotheekpersoneel te waarborgen is nu zelfs een extra veiligheidsbeambte ingehuurd.
Dreiging
Tegen het grauwe beton hangen een paar jongens. Twaalf, dertien jaar oud. Trainingspakken, een sigaret. Bezoekers die de trappen van de bibliotheek beklimmen worden nagekeken en uitgedaagd: ‘kutstudent’ en ‘je komt er toch niet in, vandaag dubbele pascontrole’.
Aan de andere kant van de toegangsdeur staan twee conciërges. Ze bekijken de ongewenste bezoekers hoofdschuddend.
,,Het is weer raak vanavond. Dat krijg je ervan als iedereen hier naar binnen mag. Jongelui uit de buurt komen hier massaal op af. We hebben nu wel een pascontrole ingevoerd, maar iedereen kan zo’n pasje aanvragen. Kinderen onder de zestien slepen gewoon hun ouders mee. Er zijn inmiddels wel passen ingenomen, maar als je hier naar binnen wilt, lukt het altijd.”
Eenmaal in de bibliotheek gaat het de jongeren er vooral om een werkstation te bemachtigen. Want met deze computers is Internet toegankelijk. En het computernetwerk biedt enige afwisseling in de verder dodelijk saaie Wippolder.
Hasj
Een conciërge vertelt wat die afwisseling inhoudt: ,,Gratis printen, stapels vol blote vrouwen. Ze stellen gewoon hun eigen pornoblaadjes samen. En Derde Rijk-propaganda, hakenkruizen. Of handleidingen om hasj te kweken.”
Bibliotheek-baas Waaijers vindt dat de problemen niet overdreven moeten worden. ,,Er zijn inderdaad kinderen die vervelend doen. Maar wij zijn een openbare instelling die heel veel mensen trekt. We zijn nu op zoek naar een goede manier van afstemming van het toelatingsbeleid. Maar onze kerntaak is en blijft het verstrekken van technisch-wetenschappelijke informatie.”
De jongeren voor het nieuwste TU-gebouw denken daar anders over: ,,We mogen er toch gewoon in, ik heb een pasje. En ik zoek op Internet informatie voor mijn werk op. Waar ik werk? Net als zij daar, bij McDonald’s.”
Geen hen zegt iets van hakenkruizen of porno af te weten. ,,Ja, kijk eens, dat zijn allemaal gabbers die dat doen, uit de Wippolder. Maar ik ga mijn vrienden niet verlinken. Ik kan je wel zeggen dat er sinds het jeugdhonk is afgefikt echt niks meer voor ons te doen is.”
De meeste bibliotheek-medewerkers willen alleen anoniem reageren. Zo ook een vrouw achter de informatiebalie: ,,Ik ben zelf niet bedreigd, ik raak niet snel onder de indruk. Maar ik heb er wel van gehoord. Andere vrouwen die om elf uur met defiets naar huis moeten, zijn terecht bang dat ze opgewacht worden. Het moet echt niet veel langer zo doorgaan.”
Sluiten
Inmiddels zijn de computers in de centrale ruimte niet meer bruikbaar om mee te Internetten. ,,Sindsdien gaat het wel iets beter, maar je moet in de andere ruimtes nog steeds keer op keer vragen of ze stil kunnen zijn. En dan nog schreeuwen ze naar elkaar dat ze weer een leuk plaatje gevonden hebben. Pas nog riep iemand keihard ‘vuile Joden’ toen hem dringend werd verzocht weg te gaan. In de oude bibliotheek heb ik dat soort zaken nooit meegemaakt, hier constant.”
Ondertussen blijft Leo Waaijers kalm: ,,Ik weet niet of het echt een probleem is. Het heeft er ook mee te maken dat de technologie op het moment van de opening nog niet klaar was. We werken nu aan een reserveringssysteem voor de computers en betaald printen. Maar hadden we dan de bibliotheek dicht moeten houden?” Meer beveiliging inhuren is geen haalbare kaart: ,,Budgettair zitten we altijd tegen limieten aan.”
Toch kan Waaijers niet ontkennen dat bepaalde grenzen zijn overschreden. Een extra bewaker die personeel na sluiting een veilig gevoel moet geven en de vrijwel constante pascontroles maken de bibliotheek tot gevangene van een kleine groep kwaadwillenden. Ook het dreigement van de conciërges dat ‘zij geen bewakers zijn en het ook niet willen worden’ geeft aan dat de druk op de medewerkers te groot dreigt te worden.
Waaijers: ,,Het personeel gaat extra training krijgen, zodat ze beter leren omgaan met jongeren. En het toegangsbeleid wordt verder aangescherpt. Het is zoeken naar een combinatie van maatregelen die werkt. Maar ik ben niet van plan mee te gaan in alle opwinding hier.”
Dreiging
Tegen het grauwe beton hangen een paar jongens. Twaalf, dertien jaar oud. Trainingspakken, een sigaret. Bezoekers die de trappen van de bibliotheek beklimmen worden nagekeken en uitgedaagd: ‘kutstudent’ en ‘je komt er toch niet in, vandaag dubbele pascontrole’.
Aan de andere kant van de toegangsdeur staan twee conciërges. Ze bekijken de ongewenste bezoekers hoofdschuddend.
,,Het is weer raak vanavond. Dat krijg je ervan als iedereen hier naar binnen mag. Jongelui uit de buurt komen hier massaal op af. We hebben nu wel een pascontrole ingevoerd, maar iedereen kan zo’n pasje aanvragen. Kinderen onder de zestien slepen gewoon hun ouders mee. Er zijn inmiddels wel passen ingenomen, maar als je hier naar binnen wilt, lukt het altijd.”
Eenmaal in de bibliotheek gaat het de jongeren er vooral om een werkstation te bemachtigen. Want met deze computers is Internet toegankelijk. En het computernetwerk biedt enige afwisseling in de verder dodelijk saaie Wippolder.
Hasj
Een conciërge vertelt wat die afwisseling inhoudt: ,,Gratis printen, stapels vol blote vrouwen. Ze stellen gewoon hun eigen pornoblaadjes samen. En Derde Rijk-propaganda, hakenkruizen. Of handleidingen om hasj te kweken.”
Bibliotheek-baas Waaijers vindt dat de problemen niet overdreven moeten worden. ,,Er zijn inderdaad kinderen die vervelend doen. Maar wij zijn een openbare instelling die heel veel mensen trekt. We zijn nu op zoek naar een goede manier van afstemming van het toelatingsbeleid. Maar onze kerntaak is en blijft het verstrekken van technisch-wetenschappelijke informatie.”
De jongeren voor het nieuwste TU-gebouw denken daar anders over: ,,We mogen er toch gewoon in, ik heb een pasje. En ik zoek op Internet informatie voor mijn werk op. Waar ik werk? Net als zij daar, bij McDonald’s.”
Geen hen zegt iets van hakenkruizen of porno af te weten. ,,Ja, kijk eens, dat zijn allemaal gabbers die dat doen, uit de Wippolder. Maar ik ga mijn vrienden niet verlinken. Ik kan je wel zeggen dat er sinds het jeugdhonk is afgefikt echt niks meer voor ons te doen is.”
De meeste bibliotheek-medewerkers willen alleen anoniem reageren. Zo ook een vrouw achter de informatiebalie: ,,Ik ben zelf niet bedreigd, ik raak niet snel onder de indruk. Maar ik heb er wel van gehoord. Andere vrouwen die om elf uur met defiets naar huis moeten, zijn terecht bang dat ze opgewacht worden. Het moet echt niet veel langer zo doorgaan.”
Sluiten
Inmiddels zijn de computers in de centrale ruimte niet meer bruikbaar om mee te Internetten. ,,Sindsdien gaat het wel iets beter, maar je moet in de andere ruimtes nog steeds keer op keer vragen of ze stil kunnen zijn. En dan nog schreeuwen ze naar elkaar dat ze weer een leuk plaatje gevonden hebben. Pas nog riep iemand keihard ‘vuile Joden’ toen hem dringend werd verzocht weg te gaan. In de oude bibliotheek heb ik dat soort zaken nooit meegemaakt, hier constant.”
Ondertussen blijft Leo Waaijers kalm: ,,Ik weet niet of het echt een probleem is. Het heeft er ook mee te maken dat de technologie op het moment van de opening nog niet klaar was. We werken nu aan een reserveringssysteem voor de computers en betaald printen. Maar hadden we dan de bibliotheek dicht moeten houden?” Meer beveiliging inhuren is geen haalbare kaart: ,,Budgettair zitten we altijd tegen limieten aan.”
Toch kan Waaijers niet ontkennen dat bepaalde grenzen zijn overschreden. Een extra bewaker die personeel na sluiting een veilig gevoel moet geven en de vrijwel constante pascontroles maken de bibliotheek tot gevangene van een kleine groep kwaadwillenden. Ook het dreigement van de conciërges dat ‘zij geen bewakers zijn en het ook niet willen worden’ geeft aan dat de druk op de medewerkers te groot dreigt te worden.
Waaijers: ,,Het personeel gaat extra training krijgen, zodat ze beter leren omgaan met jongeren. En het toegangsbeleid wordt verder aangescherpt. Het is zoeken naar een combinatie van maatregelen die werkt. Maar ik ben niet van plan mee te gaan in alle opwinding hier.”
Comments are closed.