Zestien heren bewonen samen het Corpshuis aan de Oude Delft 23. Een huis vol tradities. Nieuwe bewoners zijn een jaar of twee ‘logee’; pas na het geven van een huisborrel wordt de titel van huisbewoner bereikt.
En met die titel ook een andere kleur huisdas.
Zo zijn de drie laatst ingestemden min of meer samen huisjongste en draaien op voor de gebruikelijke huishoudelijke taken als bierflesjes rapen en thee zetten. HJ Dolf Joekes verduidelijkt de ceremonie: ,,Als de thee klaar is slaat de HJ met een staaf tussen twee verwarmingsbuizen, zodat iedereen – tot aan OD24 toe – weet dat er thee is. Tussen de slagen mag geen hapering zitten, want dan worden er koekjes bij de thee verwacht. Wanneer je twee keer hapert is dat zelfs taart.”
Of er ook een ‘HJ-gevoel’ bestaat? ,,Natuurlijk vind je het wel eens zwaar, maar ik vind het erg goed dat er een hiërarchie binnen het huis is”, zegt Joekes. ,,Met problemen stap je hooguit naar je mede-HJ’s.”
Zoals het een ‘ouwe lul’ betaamt is huisoudste Thijs (‘Rinus’) Israël (,,Ik krijg zelfs post met die naam”) van mening dat in zijn tijd de stemming in huis moeilijker was voor een HJ. ,,Je moest meer je best doen om een positie binnen het huis te veroveren.” Als net zevendejaars Natuurkunde is hij de langst aanwezige bewoner. ,,Wij hebben eigenlijk twee soorten huisoudsten, de officiële HO die ieder jaar opnieuw door de vorige HO wordt gekozen en verantwoordelijk is voor huisvergaderingen en bijvoorbeeld de huisrekening. En de langst wonende is natuurlijk ook HO, maar dat heeft verder niet zoveel inhoud.”
De vers ingestemde HJ’s vinden de eerste ochtend in hun nieuwe huis een velletje met daarop hun taken op hun matras. Naast huishoudelijke taken worden de HJ’s geacht de eerste drie jaar elke avond met hun club op de sociëteit te eten, zes maal per week. Als laatste heeft een HJ de plicht snel zijn P te halen. ,,Lukte mij best aardig, tachtig procent na een jaar, daarna werd ‘t wat minder”, aldus ex-senaatslid Israël.
Het pand aan OD23 bevat slechts twee soorten kamers: voor- en achterkamers, waarbij de laatste het kleinst zijn. De HJ begint uiteraard aan de achterzijde in de onderste kamer en stijgt niet alleen hiërarchisch, maar ook daadwerkelijk in huis. ,,Eigenlijk is het onzin want alle kamers zijn even groot, maar het is een mooie gewoonte: het doorschuiven van kamers gaat bij ons erg letterlijk.” Nadat de top is bereikt komt de verhuizing naar de voorzijde waar, met steeds meer uitzicht over de gracht, de verdere weg omhoog wacht.
,,Voor de rest heeft een HO eigenlijk niet zoveel privileges. Natuurlijk hebben de oudsten voorrang als het gaat om zitplaatsen bij het eten en aan de bar, maar eigenlijk valt het allemaal wel mee.”
De HJ’s moeten een paar keer goed bezopen thuiskomen en de overige bewoners vermaken met hun dronkenschap om in huis eenzekere positie te verwerven. Daarbij horen ook de pesterijtjes gericht tegen het nabijgelegen Virgiel. Soms gaan HJ’s wel erg voortvarend van start: ,,Een paar jaar geleden kwam ik ‘s avonds van De Zaak langs Virgiel. Daar zag ik dat onze HJ’s, die net twee dagen waren ingestemd, een Virgiliaan van de brug naar beneden lieten bungelen. De arme paap verdween in de gracht. Op zich geen probleem, maar de volgende ochtend hebben we die twee HJ’s toch even duidelijk gemaakt dat er grenzen zijn en dat je die niet na twee dagen hoeft te verleggen.”
Bij het afstuderen van een van de bewoners krijgt de afstudeerder een vuilnisbak, waarop het huis en een persoonlijke anekdote staan gegraveerd. Deze wordt uitgereikt tijdens de borrel in de stamkroeg een paar huizen verderop (,,Eigenlijk zijn wij de enige studenten die daar wel eens komen.”). De traditie vereist dat dit, met een mooi verhaal, door de HJ gebeurt.
,,Toen ik hier net was, studeerde er iemand af en ging ik nietsvermoedend mee naar de borrel. Totdat ik plotseling te horen kreeg dat ik een verhaal moest vertellen. Ik had die kerel alleen nog nooit gezien, hij moest mij aangewezen worden… laat staan dat ik iets over hem kon vertellen. Ik heb toen maar een verhaaltje verzonnen,” blikt HJ Joekes terug op zijn vrijwel afgelopen HJ-schap. Afgelopen zondag zijn er twee nieuwe logees ingestemd die zijn taken komen overnemen. Op weg naar een groene huisdas en een room at the top.
Zestien heren bewonen samen het Corpshuis aan de Oude Delft 23. Een huis vol tradities. Nieuwe bewoners zijn een jaar of twee ‘logee’; pas na het geven van een huisborrel wordt de titel van huisbewoner bereikt. En met die titel ook een andere kleur huisdas.
Zo zijn de drie laatst ingestemden min of meer samen huisjongste en draaien op voor de gebruikelijke huishoudelijke taken als bierflesjes rapen en thee zetten. HJ Dolf Joekes verduidelijkt de ceremonie: ,,Als de thee klaar is slaat de HJ met een staaf tussen twee verwarmingsbuizen, zodat iedereen – tot aan OD24 toe – weet dat er thee is. Tussen de slagen mag geen hapering zitten, want dan worden er koekjes bij de thee verwacht. Wanneer je twee keer hapert is dat zelfs taart.”
Of er ook een ‘HJ-gevoel’ bestaat? ,,Natuurlijk vind je het wel eens zwaar, maar ik vind het erg goed dat er een hiërarchie binnen het huis is”, zegt Joekes. ,,Met problemen stap je hooguit naar je mede-HJ’s.”
Zoals het een ‘ouwe lul’ betaamt is huisoudste Thijs (‘Rinus’) Israël (,,Ik krijg zelfs post met die naam”) van mening dat in zijn tijd de stemming in huis moeilijker was voor een HJ. ,,Je moest meer je best doen om een positie binnen het huis te veroveren.” Als net zevendejaars Natuurkunde is hij de langst aanwezige bewoner. ,,Wij hebben eigenlijk twee soorten huisoudsten, de officiële HO die ieder jaar opnieuw door de vorige HO wordt gekozen en verantwoordelijk is voor huisvergaderingen en bijvoorbeeld de huisrekening. En de langst wonende is natuurlijk ook HO, maar dat heeft verder niet zoveel inhoud.”
De vers ingestemde HJ’s vinden de eerste ochtend in hun nieuwe huis een velletje met daarop hun taken op hun matras. Naast huishoudelijke taken worden de HJ’s geacht de eerste drie jaar elke avond met hun club op de sociëteit te eten, zes maal per week. Als laatste heeft een HJ de plicht snel zijn P te halen. ,,Lukte mij best aardig, tachtig procent na een jaar, daarna werd ‘t wat minder”, aldus ex-senaatslid Israël.
Het pand aan OD23 bevat slechts twee soorten kamers: voor- en achterkamers, waarbij de laatste het kleinst zijn. De HJ begint uiteraard aan de achterzijde in de onderste kamer en stijgt niet alleen hiërarchisch, maar ook daadwerkelijk in huis. ,,Eigenlijk is het onzin want alle kamers zijn even groot, maar het is een mooie gewoonte: het doorschuiven van kamers gaat bij ons erg letterlijk.” Nadat de top is bereikt komt de verhuizing naar de voorzijde waar, met steeds meer uitzicht over de gracht, de verdere weg omhoog wacht.
,,Voor de rest heeft een HO eigenlijk niet zoveel privileges. Natuurlijk hebben de oudsten voorrang als het gaat om zitplaatsen bij het eten en aan de bar, maar eigenlijk valt het allemaal wel mee.”
De HJ’s moeten een paar keer goed bezopen thuiskomen en de overige bewoners vermaken met hun dronkenschap om in huis eenzekere positie te verwerven. Daarbij horen ook de pesterijtjes gericht tegen het nabijgelegen Virgiel. Soms gaan HJ’s wel erg voortvarend van start: ,,Een paar jaar geleden kwam ik ‘s avonds van De Zaak langs Virgiel. Daar zag ik dat onze HJ’s, die net twee dagen waren ingestemd, een Virgiliaan van de brug naar beneden lieten bungelen. De arme paap verdween in de gracht. Op zich geen probleem, maar de volgende ochtend hebben we die twee HJ’s toch even duidelijk gemaakt dat er grenzen zijn en dat je die niet na twee dagen hoeft te verleggen.”
Bij het afstuderen van een van de bewoners krijgt de afstudeerder een vuilnisbak, waarop het huis en een persoonlijke anekdote staan gegraveerd. Deze wordt uitgereikt tijdens de borrel in de stamkroeg een paar huizen verderop (,,Eigenlijk zijn wij de enige studenten die daar wel eens komen.”). De traditie vereist dat dit, met een mooi verhaal, door de HJ gebeurt.
,,Toen ik hier net was, studeerde er iemand af en ging ik nietsvermoedend mee naar de borrel. Totdat ik plotseling te horen kreeg dat ik een verhaal moest vertellen. Ik had die kerel alleen nog nooit gezien, hij moest mij aangewezen worden… laat staan dat ik iets over hem kon vertellen. Ik heb toen maar een verhaaltje verzonnen,” blikt HJ Joekes terug op zijn vrijwel afgelopen HJ-schap. Afgelopen zondag zijn er twee nieuwe logees ingestemd die zijn taken komen overnemen. Op weg naar een groene huisdas en een room at the top.
Comments are closed.