Het inbrekersgilde gaat met de tijd mee en heeft nu ook computerapparatuur in het produktenpakket opgenomen. Vanwege de toegankelijkheid zijn de computerzalen van grote onderwijsinstellingen derhalve een dankbaar doelwit.
Ook de TU is de laatste maanden erg kwetsbaar gebleken voor inbraak, en daarbij waren vooral de makkelijk te vervoeren insteekkaarten geliefd. In alle gevallen was een steen door de ruit een afdoend toegangsbewijs.
Bij de introductie van de eerste IBM-PC in 1981, verkondigde Microsoft-oprichter Bill Gates vol overtuiging dat 640 kilobyte werkgeheugen voor iedere computergebruiker meer dan genoeg zou moeten zijn. Ironisch genoeg werkte Microsoft Windows een explosieve groei van het benodigde RAM (Random Acces Memory) in de hand, dat daarom wel spottend Rarely Adequate Memory genoemd wordt. Hierdoor zijn geheugenchips, met een prijs die zich rond de 75 gulden per megabyte heeft gestabiliseerd, relatief kostbare onderdelen gebleven. En om Windows-software ‘lekker te kunnen draaien’ is al gauw acht megabyte nodig.
Een gebruiker die een geheugentekort constateert hoeft alleen een paar extra chips in zijn machine te prikken. De eenvoud waarmee een PC zich laat upgraden heeft echter een keerzijde: een geheugenmodule gaat er net zo makkelijk in als uit en is daardoor een interessant object voor diefstal. In de periode van augustus tot en met oktober werd dan ook bij vijf gebouwen in de TU-wijk ingebroken. De inbrekers maakten daarbij vooral geheugenkaarten buit en veroorzaakten voor een paar ton schade.
,,Bij ons is vanaf begin oktober twee keer ingebroken. Er werden computergeheugens en PC’s meegenomen. De totale kosten bedragen nog geen 50.000 gulden”, inventariseert H. Stijger, medewerker van TNO-TPD, en vraagt vervolgens laconiek: ,,Is dat genoeg? Sommige mensen zijn wat updates kwijtgeraakt, maar verder valt de schade nog mee. Het had allemaal veel erger gekund.”
De inbrekers zijn het gebouw binnengedrongen door met een stoeptegel een achter een struik verscholen ruit in te gooien. A.M.J. De Ridder, hoofd bedrijfsdienst: ,,Op advies van de politie hebben we daarom de boschages voor de ramen weg laten halen. Hoe triest dat ook is voor het groen in de TU-wijk. Maar de inbrekers hebben er dankbaar gebruik van gemaakt.” De politie heeft intussen een rechercheur op de inbraken gezet, maar die geeft lopende het onderzoek geen commentaar.
Brutaal
Bij Technische Natuurkunde werd voor 14.800 gulden aan apparatuur meegenomen. ,,Het was wel erg brutaal. Ze kwamen binnen door met een steen een dubbelglas-raam in te slaan. Er ligt hier achter de Aula natuurlijk nog veel puin”, licht A. van Oosten van Interne Zaken toe. Door de afwezigheid van eenactief alarmsysteem konden de inbrekers verder ongehinderd hun gang gaan. Van Oosten: ,,Er is hier wel videobewaking, maar als je een raam ingooit dan kom je daar niet langs.”
Ook Technische Wiskunde en Informatica, en Lucht- en Ruimtevaarttechniek kregen ongewenst bezoek van fanatieke hardware-verzamelaars. Bij Civiele Techniek verdwenen ten slotte één computer en een nog onbekend aantal geheugenmodules. Het gemak waarmee iedereen het gebouw in en uit kan lopen heeft de inbrekers hier waarschijnlijk in de kaart gespeeld. ,,Wij hebben wel een stil alarm maar hebben het idee dat men overdag komt kijken en zo ‘s avonds de boel weet te omzeilen”, meent J.W. Janszen van de afdeling Interne Zaken.
Ondertussen is een commissie opgericht die zich buigt over de implementatie van de verzekeringsvoorschriften. Vergevorderde plannen voor een TU-brede aanpak van inbraakpreventie zijn er nog niet. Commissielid J.J. Bosma van het Bureau van de universiteit: ,,In principe draagt iedere beheerder eigen verantwoordelijkheid voor de inbraakbeveiliging van zijn faculteitsgebouw . Wij kunnen wel richtlijnen geven, maar daar moeten natuurlijk wel effectieve maatregelen uit volgen, en wat voor de één prima is, is dat voor de ander nog niet.”
,,Daarbij is een computer een makkelijke prooi, maar als te verzekeren object moeilijk”, vervolgt Bosma. ,,Want er moeten wel sporen van braak zijn. Insluipgevaar hou je echter altijd.”
Dag en nacht
Gezien de praktische problemen en de hoge kosten die de inbraakbeveiling van grotere faculteiten met zich meebrengt, wordt gekeken naar alternatieven op computerniveau. Een algemene oplossing als het aanbrengen van serienummering op geheugenchips, wat al bij microprocessoren gebeurt, is niet effectief: geheugenchips zijn standaardcomponenten en worden door computerfabrikanten en gros ingekocht bij verschillende leveranciers. Dit bemoeilijkt de administratie en de precieze herkomst is hierdoor moeilijk te achterhalen. De Centrale Electronische Dienst heeft daarom de suggestie geopperd computers via een netwerk te beveiligen.
,,Het kàn in elk geval, maar of het een praktische oplossing is weet ik niet. Het werkt alleen als je alle apparatuur dag en nacht laat aanstaan”, vertelt C.G. Huizer, afdelingshoofd van de netwerkgroep van het CED. ,,Je kunt dan om de zoveel tijd laten checken of het systeem er nog is en bij onraad een alarm laten afgaan, politie, brandweer, noem maar op. Voor dure machines kan ik mij deze oplossing nog wel voorstellen maar voor élk werkstation op de TU is het niet echt handig”, erkent Huizer, waaraan hij toevoegt: ,,Wat mij wel opvalt is het gemak waarmee mensen ruimten met kostbare apparatuur onbewaakt laten.”
Wat voor oplossing ook zal worden bedacht, voor Janzsen is waakzaamheid voorlopig het sleutelwoord bij CT. ,,De inbrekers zijn wel alert, maar wij zijn nog veel alerter dus reken er maar op dat we ze vandaag of morgen in hun nekvel grijpen. En dan zijn ze nog niet jarig!”
Figuur 1 Geheugenkaart à vijfhonderd gulden
Het inbrekersgilde gaat met de tijd mee en heeft nu ook computerapparatuur in het produktenpakket opgenomen. Vanwege de toegankelijkheid zijn de computerzalen van grote onderwijsinstellingen derhalve een dankbaar doelwit. Ook de TU is de laatste maanden erg kwetsbaar gebleken voor inbraak, en daarbij waren vooral de makkelijk te vervoeren insteekkaarten geliefd. In alle gevallen was een steen door de ruit een afdoend toegangsbewijs.
Bij de introductie van de eerste IBM-PC in 1981, verkondigde Microsoft-oprichter Bill Gates vol overtuiging dat 640 kilobyte werkgeheugen voor iedere computergebruiker meer dan genoeg zou moeten zijn. Ironisch genoeg werkte Microsoft Windows een explosieve groei van het benodigde RAM (Random Acces Memory) in de hand, dat daarom wel spottend Rarely Adequate Memory genoemd wordt. Hierdoor zijn geheugenchips, met een prijs die zich rond de 75 gulden per megabyte heeft gestabiliseerd, relatief kostbare onderdelen gebleven. En om Windows-software ‘lekker te kunnen draaien’ is al gauw acht megabyte nodig.
Een gebruiker die een geheugentekort constateert hoeft alleen een paar extra chips in zijn machine te prikken. De eenvoud waarmee een PC zich laat upgraden heeft echter een keerzijde: een geheugenmodule gaat er net zo makkelijk in als uit en is daardoor een interessant object voor diefstal. In de periode van augustus tot en met oktober werd dan ook bij vijf gebouwen in de TU-wijk ingebroken. De inbrekers maakten daarbij vooral geheugenkaarten buit en veroorzaakten voor een paar ton schade.
,,Bij ons is vanaf begin oktober twee keer ingebroken. Er werden computergeheugens en PC’s meegenomen. De totale kosten bedragen nog geen 50.000 gulden”, inventariseert H. Stijger, medewerker van TNO-TPD, en vraagt vervolgens laconiek: ,,Is dat genoeg? Sommige mensen zijn wat updates kwijtgeraakt, maar verder valt de schade nog mee. Het had allemaal veel erger gekund.”
De inbrekers zijn het gebouw binnengedrongen door met een stoeptegel een achter een struik verscholen ruit in te gooien. A.M.J. De Ridder, hoofd bedrijfsdienst: ,,Op advies van de politie hebben we daarom de boschages voor de ramen weg laten halen. Hoe triest dat ook is voor het groen in de TU-wijk. Maar de inbrekers hebben er dankbaar gebruik van gemaakt.” De politie heeft intussen een rechercheur op de inbraken gezet, maar die geeft lopende het onderzoek geen commentaar.
Brutaal
Bij Technische Natuurkunde werd voor 14.800 gulden aan apparatuur meegenomen. ,,Het was wel erg brutaal. Ze kwamen binnen door met een steen een dubbelglas-raam in te slaan. Er ligt hier achter de Aula natuurlijk nog veel puin”, licht A. van Oosten van Interne Zaken toe. Door de afwezigheid van eenactief alarmsysteem konden de inbrekers verder ongehinderd hun gang gaan. Van Oosten: ,,Er is hier wel videobewaking, maar als je een raam ingooit dan kom je daar niet langs.”
Ook Technische Wiskunde en Informatica, en Lucht- en Ruimtevaarttechniek kregen ongewenst bezoek van fanatieke hardware-verzamelaars. Bij Civiele Techniek verdwenen ten slotte één computer en een nog onbekend aantal geheugenmodules. Het gemak waarmee iedereen het gebouw in en uit kan lopen heeft de inbrekers hier waarschijnlijk in de kaart gespeeld. ,,Wij hebben wel een stil alarm maar hebben het idee dat men overdag komt kijken en zo ‘s avonds de boel weet te omzeilen”, meent J.W. Janszen van de afdeling Interne Zaken.
Ondertussen is een commissie opgericht die zich buigt over de implementatie van de verzekeringsvoorschriften. Vergevorderde plannen voor een TU-brede aanpak van inbraakpreventie zijn er nog niet. Commissielid J.J. Bosma van het Bureau van de universiteit: ,,In principe draagt iedere beheerder eigen verantwoordelijkheid voor de inbraakbeveiliging van zijn faculteitsgebouw . Wij kunnen wel richtlijnen geven, maar daar moeten natuurlijk wel effectieve maatregelen uit volgen, en wat voor de één prima is, is dat voor de ander nog niet.”
,,Daarbij is een computer een makkelijke prooi, maar als te verzekeren object moeilijk”, vervolgt Bosma. ,,Want er moeten wel sporen van braak zijn. Insluipgevaar hou je echter altijd.”
Dag en nacht
Gezien de praktische problemen en de hoge kosten die de inbraakbeveiling van grotere faculteiten met zich meebrengt, wordt gekeken naar alternatieven op computerniveau. Een algemene oplossing als het aanbrengen van serienummering op geheugenchips, wat al bij microprocessoren gebeurt, is niet effectief: geheugenchips zijn standaardcomponenten en worden door computerfabrikanten en gros ingekocht bij verschillende leveranciers. Dit bemoeilijkt de administratie en de precieze herkomst is hierdoor moeilijk te achterhalen. De Centrale Electronische Dienst heeft daarom de suggestie geopperd computers via een netwerk te beveiligen.
,,Het kàn in elk geval, maar of het een praktische oplossing is weet ik niet. Het werkt alleen als je alle apparatuur dag en nacht laat aanstaan”, vertelt C.G. Huizer, afdelingshoofd van de netwerkgroep van het CED. ,,Je kunt dan om de zoveel tijd laten checken of het systeem er nog is en bij onraad een alarm laten afgaan, politie, brandweer, noem maar op. Voor dure machines kan ik mij deze oplossing nog wel voorstellen maar voor élk werkstation op de TU is het niet echt handig”, erkent Huizer, waaraan hij toevoegt: ,,Wat mij wel opvalt is het gemak waarmee mensen ruimten met kostbare apparatuur onbewaakt laten.”
Wat voor oplossing ook zal worden bedacht, voor Janzsen is waakzaamheid voorlopig het sleutelwoord bij CT. ,,De inbrekers zijn wel alert, maar wij zijn nog veel alerter dus reken er maar op dat we ze vandaag of morgen in hun nekvel grijpen. En dan zijn ze nog niet jarig!”
Figuur 1 Geheugenkaart à vijfhonderd gulden
Comments are closed.