In de UB is het extreem druk, de koffiecorner draait overuren en tussen de bakkies door bereidt iedereen zich voor op de laatste tentamenperiode. De laatste loodjes wegen het zwaarst.
br />
In Lorre is het rustig. De verenigingen plannen geen grote feesten. En ook de studieverenigingen werken naar het eind van het jaar toe. Komkommertijd voor een feestneus zou je kunnen denken.
Maar de studenten die echt de laatste loodjes hebben gehad, de wetenschap naar een hoger niveau hebben getild en zichzelf nu met het felbegeerde ir. mogen bestempelen, trekken zich niets meer aan van tentamentijden. Het is afstudeertijd. Op verschillende locaties wordt het eind van vijf, zes, zeven of acht jaar studeren in Delft gevierd.
De heren ir. Nicolaas Boot en ir. Michiel Sluimers hebben speciaal voor het feest een nieuw e-mailadres gemaakt voor het versturen van de uitnodiging. Ik moet vierhonderd genodigden naar beneden scrollen om bij de daadwerkelijke uitnodiging te komen, Lies merkt nuchter op dat ‘ze ons uitgenodigd hebben zodat er genoeg vrouwen op hun feest zijn’. Opvulling of niet, het belooft een tof feest te worden: op zaterdag zal de rematch gespeeld worden van ‘The Wimbledon 1977 final’ tussen de titanen Björn Boot en Michiel McEnmo.
Een goede verkleedpartij volgt. We gaan als jaren-tachtig-tennistrutjes. Plooirokje, een witte spencer over een bloesje met pofmouwtjes. Voor de gelegenheid heeft mijn huisgenootje Nina voor ons allemaal witte kniekousen met roze ruitjes gekocht. Een houten tennisracket van de kringloopwinkel maakt de outfit helemaal af. Het feest is geweldig, sociëteit Phoenix is omgetoverd tot tennisbaan. Op de vloer ligt een groene mat. Het net is helaas gesneuveld, maar de scheidsrechtersstoel is nog aanwezig als wij binnenkomen. Op een groot scherm worden foto’s geprojecteerd van diverse activiteiten. Gala’s, clubvakantie, op tour met de band en studiereizen. Wat kan er toch veel tijdens je studententijd. En wat is er mooier dan het af te sluiten met zo’n feest!
De vrijdag erna word ik op de Bond verwacht. Matthijs Lemans geeft met drie vrienden een feest met thema ‘De maatschappij, dat ben jij’. Vandaag mag ik in mijn gewone kloffie. Deze jongens hebben duidelijk geen meisjeshuizen uitgenodigd om de verhoudingen recht te trekken. De sfeer is totaal anders. Het begint rustig, maar wanneer de band liedjes van Normaal ten gehore brengt gaat iedereen helemaal los. Matthijs komt oorspronkelijk uit Almelo en zijn vrienden weten wel raad met de ‘Oe-oe-oe-oerend-hard muziek’. Het contrast met de ‘tennisballen’ is enorm, maar ook over dit feest zal nog lang nagepraat worden.
Ik krijg spontaan zin om af te studeren. Zal ik samen met iemand een feest geven? En wie zullen er komen en waar zal ik het vieren? Ach, voorlopig ben ik hier nog niet klaar en is mijn enige feestje het uitstapje naar de koffiecorner. (CD)
Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com
In de UB is het extreem druk, de koffiecorner draait overuren en tussen de bakkies door bereidt iedereen zich voor op de laatste tentamenperiode. De laatste loodjes wegen het zwaarst.
In Lorre is het rustig. De verenigingen plannen geen grote feesten. En ook de studieverenigingen werken naar het eind van het jaar toe. Komkommertijd voor een feestneus zou je kunnen denken.
Maar de studenten die echt de laatste loodjes hebben gehad, de wetenschap naar een hoger niveau hebben getild en zichzelf nu met het felbegeerde ir. mogen bestempelen, trekken zich niets meer aan van tentamentijden. Het is afstudeertijd. Op verschillende locaties wordt het eind van vijf, zes, zeven of acht jaar studeren in Delft gevierd.
De heren ir. Nicolaas Boot en ir. Michiel Sluimers hebben speciaal voor het feest een nieuw e-mailadres gemaakt voor het versturen van de uitnodiging. Ik moet vierhonderd genodigden naar beneden scrollen om bij de daadwerkelijke uitnodiging te komen, Lies merkt nuchter op dat ‘ze ons uitgenodigd hebben zodat er genoeg vrouwen op hun feest zijn’. Opvulling of niet, het belooft een tof feest te worden: op zaterdag zal de rematch gespeeld worden van ‘The Wimbledon 1977 final’ tussen de titanen Björn Boot en Michiel McEnmo.
Een goede verkleedpartij volgt. We gaan als jaren-tachtig-tennistrutjes. Plooirokje, een witte spencer over een bloesje met pofmouwtjes. Voor de gelegenheid heeft mijn huisgenootje Nina voor ons allemaal witte kniekousen met roze ruitjes gekocht. Een houten tennisracket van de kringloopwinkel maakt de outfit helemaal af. Het feest is geweldig, sociëteit Phoenix is omgetoverd tot tennisbaan. Op de vloer ligt een groene mat. Het net is helaas gesneuveld, maar de scheidsrechtersstoel is nog aanwezig als wij binnenkomen. Op een groot scherm worden foto’s geprojecteerd van diverse activiteiten. Gala’s, clubvakantie, op tour met de band en studiereizen. Wat kan er toch veel tijdens je studententijd. En wat is er mooier dan het af te sluiten met zo’n feest!
De vrijdag erna word ik op de Bond verwacht. Matthijs Lemans geeft met drie vrienden een feest met thema ‘De maatschappij, dat ben jij’. Vandaag mag ik in mijn gewone kloffie. Deze jongens hebben duidelijk geen meisjeshuizen uitgenodigd om de verhoudingen recht te trekken. De sfeer is totaal anders. Het begint rustig, maar wanneer de band liedjes van Normaal ten gehore brengt gaat iedereen helemaal los. Matthijs komt oorspronkelijk uit Almelo en zijn vrienden weten wel raad met de ‘Oe-oe-oe-oerend-hard muziek’. Het contrast met de ‘tennisballen’ is enorm, maar ook over dit feest zal nog lang nagepraat worden.
Ik krijg spontaan zin om af te studeren. Zal ik samen met iemand een feest geven? En wie zullen er komen en waar zal ik het vieren? Ach, voorlopig ben ik hier nog niet klaar en is mijn enige feestje het uitstapje naar de koffiecorner. (CD)
Weet je een feest? Mail carinedokter@hotmail.com
Comments are closed.