Ik denk dat elke student wel eens voor de keuze heeft gestaan: wordt het de laatste trein die ons dwingt na twee bier al het feestje te verlaten, of gaan we hard vandaag en wordt het de eerste, met als extraatje het waarschijnlijk doorbrengen van tientallen lege minuten in een vreemde slapende stad.
Laatst had ik een afscheidsfeestje in Groningen (of all places), en stond ik weer eens voor de keus. Te vaak al was ik met spijt Sjaak Afhaak geweest, ditmaal zou het de eerste trein worden.
Nog altijd aangeschoten en redelijk gesloopt arriveerde ik met twee vrienden om 4:52 op station Groningen. Goddank was er een directe verbinding naar Rotterdam. De warme, donkere, lege trein leek ideaal om een beetje in te dutten. Plastic armleuningen, ruimtegebrek en lichamelijk ongemak dwongen ons helaas al snel het slapen op te geven. Het was bovendien een doordeweekse dag, dus naarmate de tijd vorderde stapten er meer en meer ernstig wakkere forensen in. Daar zaten wij dan binnen geurafstand draaierig onze darmgassen binnen te houden.
Vanaf station Amersfoort brak de hel echt los. Het was ondertussen ruim na zevenen en de ochtendspits was in volle gang. De mensen waren waar mogelijk nog energieker en vooral oneindig talrijker. Het permanent inhouden van scheten en de nasleep van de alcohol begonnen nu echt hun tol te eisen. Ondertussen waren we begonnen met kletsen en geiten, want een beetje afleiding maakt alles dragelijker. Maar natuurlijk werden we binnen enkele minuten uitgesnauwd door de dichtstbijzijnde koffieburger, dat we in een stiltecoupé zaten… Na enkele ‘goedkeurende’ blikken zijn we maar zachtjes door blijven praten. Op station Rotterdam leek onze redding nabij. Als een stel klamme vaatdoeken sijpelden we de toen nog lege bus in voor de laatste loodjes, een kwartier met de bus. Maar, in de stad gaan kinderen met de bus naar school, blijkbaar… Een zooi blije koters kwam met het geluid van een volwaardige bridgeclub nog even de laatste rust vernietigen. Echt de rotte kers op de bittere taart, voortaan ben ik weer Sjaak Afhaak.
Bachelorstudent werktuigbouwkunde Boudewijn de Roode schrijft vanaf nu om toerbeurt een column voor Delta.
Comments are closed.