Donderdagmiddag. Het gonst al de hele dag door de faculteit Industrieel Ontwerpen: Beaujolaisfeest op Bouwkunde. Vanaf vier uur worden les primeurs des beaujolais nouveau ontkurkt.
De eerste wijn van de druivenpluk van 2006. En dit schijnt bij Bouwkunde al jaren te worden gevierd met vele, vele flessen. Voor een studentenprijsje.
Het wordt mijn eerste Beaujolaisfeest en vol verwachting fiets ik richting de Bouwpub. Een wijnproeverij klinkt chic. Waar mensen met verstand van zaken uit grote glazen, kleine beetjes wijn slobberen. En het weer uitspugen.
Ik heb het mis. Als ik binnenkom zit de sfeer er al goed in. Op het podium staan twee mannen, een met hoed en de ander met bretels. Ze zingen Franse chansons en ik krijg zin om te zwieren. Maar eerst wijn. Ik loop naar de bar om een fles te bestellen, want zo gaat dat blijkbaar op Beaujolaisfeesten. Niks grote glazen met kleine beetjes. Om mij heen staan de studenten met ieder een fles in de hand. Met mijn eigen fles situeer ik me in de buurt van het podium. Jongens en meisjes met witte T-shirts lopen door de zaal met lekkere hapjes. Van wijn drinken krijg je honger en ik laat mij de garnalen en soepjes heerlijk smaken. Van eten krijg je dorst. De fles wordt leger en leger.
De man met bretels knipoogt als ik een pirouette probeer te draaien. Zo Frans mogelijk. De zaal om mij heen lijkt het ook steeds meer naar zijn zin te hebben. Iedereen staat een beetje te dansen. Te kletsen. Te eten. En wijn te drinken. Heerlijk feest! Zelfs als de chansons overgaan in ‘Let me entertain you’ blijft de sfeer erin. Het wordt drukker en drukker. De zaal is bezaaid met lege flessen. Mijn vriendin haalt nog maar een fles. Nieuwe hapjes. Ik praat met een jongen. Ik heb geen idee meer van tijd of ruimte. De wijn lijkt met elke slok lekkerder te worden. Misschien rijpt hij na in de open fles, oppert de jongen. Ja. Misschien. Ik geloof dat ik val. Ja, ik val. Ik sta weer op. Mijn vriendin komt terug met een nieuwe fles. In mijn ooghoek zie ik twee mooie jongens. Ze zoenen met elkaar. Vanaf dat moment herinner ik me niets meer. Alleen wijn. Heel veel flessen wijn. Slechts de rode vlekken op mijn rok en de bonkende hoofdpijn herinneren mij de volgende dag aan een geslaagde namiddag in de bouwpub. (AN)
Donderdagmiddag. Het gonst al de hele dag door de faculteit Industrieel Ontwerpen: Beaujolaisfeest op Bouwkunde. Vanaf vier uur worden les primeurs des beaujolais nouveau ontkurkt. De eerste wijn van de druivenpluk van 2006. En dit schijnt bij Bouwkunde al jaren te worden gevierd met vele, vele flessen. Voor een studentenprijsje.
Het wordt mijn eerste Beaujolaisfeest en vol verwachting fiets ik richting de Bouwpub. Een wijnproeverij klinkt chic. Waar mensen met verstand van zaken uit grote glazen, kleine beetjes wijn slobberen. En het weer uitspugen.
Ik heb het mis. Als ik binnenkom zit de sfeer er al goed in. Op het podium staan twee mannen, een met hoed en de ander met bretels. Ze zingen Franse chansons en ik krijg zin om te zwieren. Maar eerst wijn. Ik loop naar de bar om een fles te bestellen, want zo gaat dat blijkbaar op Beaujolaisfeesten. Niks grote glazen met kleine beetjes. Om mij heen staan de studenten met ieder een fles in de hand. Met mijn eigen fles situeer ik me in de buurt van het podium. Jongens en meisjes met witte T-shirts lopen door de zaal met lekkere hapjes. Van wijn drinken krijg je honger en ik laat mij de garnalen en soepjes heerlijk smaken. Van eten krijg je dorst. De fles wordt leger en leger.
De man met bretels knipoogt als ik een pirouette probeer te draaien. Zo Frans mogelijk. De zaal om mij heen lijkt het ook steeds meer naar zijn zin te hebben. Iedereen staat een beetje te dansen. Te kletsen. Te eten. En wijn te drinken. Heerlijk feest! Zelfs als de chansons overgaan in ‘Let me entertain you’ blijft de sfeer erin. Het wordt drukker en drukker. De zaal is bezaaid met lege flessen. Mijn vriendin haalt nog maar een fles. Nieuwe hapjes. Ik praat met een jongen. Ik heb geen idee meer van tijd of ruimte. De wijn lijkt met elke slok lekkerder te worden. Misschien rijpt hij na in de open fles, oppert de jongen. Ja. Misschien. Ik geloof dat ik val. Ja, ik val. Ik sta weer op. Mijn vriendin komt terug met een nieuwe fles. In mijn ooghoek zie ik twee mooie jongens. Ze zoenen met elkaar. Vanaf dat moment herinner ik me niets meer. Alleen wijn. Heel veel flessen wijn. Slechts de rode vlekken op mijn rok en de bonkende hoofdpijn herinneren mij de volgende dag aan een geslaagde namiddag in de bouwpub. (AN)
Comments are closed.