Lesbisch zijn in Delft, veel onmogelijker kan je het jezelf niet maken. Helma Pohl en Marike van der Horst van de Lesbische Vrouwenkring zoeken nieuwe leden.
,,Zo’n vijf tot tien procent van alle vrouwen is lesbisch, dus er moet er toch een aantal zijn onder de Delftse studentes”, vermoedt Pohl. ,,Elk jaar melden zich wel ongeveer twee vrouwen bij HOST, de studentenvereniging voor homoseksuelen, maar die zijn telkens weer snel weg, omdat er nauwelijks vrouwen zijn.”
Pohl en Van der Horst zijn geen van beiden verbonden aan de TU. Pohl komt oorspronkelijk uit Delft en is, teruggekeerd na haar studie rechten in Leiden, nu voorzitter van de DWH, de Delftse Werkgroep Homoseksuelen. Van der Horst studeerde aan de TU in Twente en promoveert nu bij TNO en de TU Eindhoven. Vooral Van der Horst weet dus wel wat het is om lesbisch te zijn in een universitaire mannenwereld.
Van der Horst: ,,Als je het aan niemand vertelt, kom je wel in een isolement terecht. Vooral als je vriendinnen het alleen over hun bedavonturen met jongens hebben of er in een grote groep denigrerende opmerkingen worden gemaakt over homo’s. Het zoeken naar herkenning is daarom erg belangrijk. Als andere lesbische vrouwen vertellen over hun ervaringen, bijvoorbeeld over hun coming out, kun je ook meepraten.”
De Delftse lesbische vrouwenkring bestaat nu zo’n vijf jaar. Af en toe verlaten een paar vrouwen de groep en worden er weer nieuwe leden bijgezocht. Pohl is één van de vijf vrouwen die nu weggaat, zodat er nog maar zeven vrouwen, waaronder Van der Horst, resteren. Twee leden studeren momenteel aan de TU.
Golfbeweging
Eens in de maand komt de kring bij iemand thuis bij elkaar. ,,Hoe die avond ingevuld wordt verschilt per keer. We houden thema-avonden over bijvoorbeeld het homohuwelijk, literatuur, kinderen of coming out. Twee mensen bereiden het thema voor en maken een spel of iets anders. Er is ook een vaste kringleider, die mededelingen doet van de landelijke stichting De Kringen. Om een uur of tien is het afgelopen en gaat nog een aantal vrouwen de kroeg in”, aldus Pohl. ,,Een tijd lang hebben we keurig om de maand een thema-avond gehad, afgewisseld met uitgaan. Maar op een gegeven moment verandert dat weer, het is een golfbeweging. Nu gaan er dus vijf mensen weg, zodat er weer plaats is in de kring – het moet nog wel in een huiskamer passen – en met nieuwe mensen komen ook nieuwe plannen.” Zo worden er de laatste tijd meer buitenactiviteiten ondernomen, zoals kanoën, speurtochten, wandelingen en stappen.
Vooral de onwetendheid van de omgeving is het probleem, menen Pohl en Van der Horst. ,,Het is heel eng om voor het eerst te vertellen dat je lesbisch bent, je voelt je alleen tegenover een grote groep. In Delft is dat effect natuurlijk helemaal enorm. We hebben hier bij DWH eens een meisje aan de deur gehad van het Corps, die doodsbang was dat iemand van haar vereniging haar zoubetrappen. Terwijl als je het vertelt aan iemand en je die persoon even de tijd geeft om aan het idee te wennen, eigenlijk niemand negatief reageert”, vertelt Pohl.
Van der Horst:,,Het gaat er ook om hoe je jezelf voelt als je het vertelt. Ik heb eerst een tijd een vriend gehad, dus het zou toch wel even schrikken worden voor mijn omgeving, dacht ik. Maar ik was zo verliefd en liep zo te stralen, dat mensen vroegen wat er aan de hand was. Toen ik vertelde dat ik verliefd was op een meisje, waren ze eigenlijk toch alleen maar blij voor me. Een huisgenoot reageerde met: Leuk, kunnen we samen op vrouwenjacht!”
Opluchting
Ben je nog heel onzeker, dan ben je extra kwetsbaar voor de reacties, maar gevoelsgenoten in een kring kunnen je juist dan een hart onder de riem steken. Pohl: ,,Als de stap eenmaal genomen is, voel je grote opluchting. Ook al komen er soms flauwe reacties van ‘Oh jee, je bent toch niet verliefd geweest op mij?’ of van jongens: ‘Hè, wat zonde’. Homoseksualiteit is namelijk geen probleem van jezelf, maar van je omgeving, of van jouw angst hoe de omgeving er op reageert, want eigenlijk valt het altijd mee. Mensen zijn ook geïnteresseerd. Ik liep ‘s nachts eens met mijn vrouw terug naar huis door het Prinsenhof toen we iemand van Phoenix tegenkwamen. Die herkende ons direct als een stel lesbische vrouwen, en kwam op ons af. Zijn neef was er pas voor uitgekomen dat hij homo was en zijn oom had het daar erg moeilijk mee. Een tijdlang hebben we toen, midden in de nacht, met die jongen over homoseksualiteit staan praten, dat was eigenlijk heel leuk.”
De grootste moeilijkheden zijn er te verwachten van puberjongens, en, Pohl en Van der Horst vinden het vervelend om te zeggen, van allochtone mannen. Van der Horst: ,,Kan je nagaan hoe je je voelt als je een allochtone lesbische vrouw bent, dat is lastig hoor.” Maar ook in de Westerse samenleving zijn er nog problemen. Pohl: ,,Niet iedereen is zo tolerant als je denkt. Als je hand in hand over straat loopt, krijg je toch opmerkingen naar je hoofd. In sommige Amerikaanse staten is homoseksualiteit trouwens nog verboden.”
Van der Horst ziet ook problemen in de universitaire wereld: ,,Wat doe je bij een gala? En neem je naar een congres in het buitenland je partner mee? Daar moet je toch even over nadenken.”
Bij het nemen van de beslissing kunnen de ervaringen en de raad van andere vrouwen uit de kring helpen. En dat is niet het enige wat je aan die bijeenkomsten hebt. Pohl: ,,Toen ik er drieëneenhalf jaar geleden bijkwam, heb ik er een paar hele goede vriendinnen gekregen. We gingen ook buiten de reguliere kringbijeenkomsten stappen. Na een jaar was ik opeens verliefd op een andere vrouw uit de kring. Op 30 januari zijn we getrouwd, we waren het vijfde homohuwelijk van Delft. We hebben op de trouwformulieren nog wel even bruidegom moeten vervangen door bruid.”
,,Zo’n vijf tot tien procent van alle vrouwen is lesbisch, dus er moet er toch een aantal zijn onder de Delftse studentes”, vermoedt Pohl. ,,Elk jaar melden zich wel ongeveer twee vrouwen bij HOST, de studentenvereniging voor homoseksuelen, maar die zijn telkens weer snel weg, omdat er nauwelijks vrouwen zijn.”
Pohl en Van der Horst zijn geen van beiden verbonden aan de TU. Pohl komt oorspronkelijk uit Delft en is, teruggekeerd na haar studie rechten in Leiden, nu voorzitter van de DWH, de Delftse Werkgroep Homoseksuelen. Van der Horst studeerde aan de TU in Twente en promoveert nu bij TNO en de TU Eindhoven. Vooral Van der Horst weet dus wel wat het is om lesbisch te zijn in een universitaire mannenwereld.
Van der Horst: ,,Als je het aan niemand vertelt, kom je wel in een isolement terecht. Vooral als je vriendinnen het alleen over hun bedavonturen met jongens hebben of er in een grote groep denigrerende opmerkingen worden gemaakt over homo’s. Het zoeken naar herkenning is daarom erg belangrijk. Als andere lesbische vrouwen vertellen over hun ervaringen, bijvoorbeeld over hun coming out, kun je ook meepraten.”
De Delftse lesbische vrouwenkring bestaat nu zo’n vijf jaar. Af en toe verlaten een paar vrouwen de groep en worden er weer nieuwe leden bijgezocht. Pohl is één van de vijf vrouwen die nu weggaat, zodat er nog maar zeven vrouwen, waaronder Van der Horst, resteren. Twee leden studeren momenteel aan de TU.
Golfbeweging
Eens in de maand komt de kring bij iemand thuis bij elkaar. ,,Hoe die avond ingevuld wordt verschilt per keer. We houden thema-avonden over bijvoorbeeld het homohuwelijk, literatuur, kinderen of coming out. Twee mensen bereiden het thema voor en maken een spel of iets anders. Er is ook een vaste kringleider, die mededelingen doet van de landelijke stichting De Kringen. Om een uur of tien is het afgelopen en gaat nog een aantal vrouwen de kroeg in”, aldus Pohl. ,,Een tijd lang hebben we keurig om de maand een thema-avond gehad, afgewisseld met uitgaan. Maar op een gegeven moment verandert dat weer, het is een golfbeweging. Nu gaan er dus vijf mensen weg, zodat er weer plaats is in de kring – het moet nog wel in een huiskamer passen – en met nieuwe mensen komen ook nieuwe plannen.” Zo worden er de laatste tijd meer buitenactiviteiten ondernomen, zoals kanoën, speurtochten, wandelingen en stappen.
Vooral de onwetendheid van de omgeving is het probleem, menen Pohl en Van der Horst. ,,Het is heel eng om voor het eerst te vertellen dat je lesbisch bent, je voelt je alleen tegenover een grote groep. In Delft is dat effect natuurlijk helemaal enorm. We hebben hier bij DWH eens een meisje aan de deur gehad van het Corps, die doodsbang was dat iemand van haar vereniging haar zoubetrappen. Terwijl als je het vertelt aan iemand en je die persoon even de tijd geeft om aan het idee te wennen, eigenlijk niemand negatief reageert”, vertelt Pohl.
Van der Horst:,,Het gaat er ook om hoe je jezelf voelt als je het vertelt. Ik heb eerst een tijd een vriend gehad, dus het zou toch wel even schrikken worden voor mijn omgeving, dacht ik. Maar ik was zo verliefd en liep zo te stralen, dat mensen vroegen wat er aan de hand was. Toen ik vertelde dat ik verliefd was op een meisje, waren ze eigenlijk toch alleen maar blij voor me. Een huisgenoot reageerde met: Leuk, kunnen we samen op vrouwenjacht!”
Opluchting
Ben je nog heel onzeker, dan ben je extra kwetsbaar voor de reacties, maar gevoelsgenoten in een kring kunnen je juist dan een hart onder de riem steken. Pohl: ,,Als de stap eenmaal genomen is, voel je grote opluchting. Ook al komen er soms flauwe reacties van ‘Oh jee, je bent toch niet verliefd geweest op mij?’ of van jongens: ‘Hè, wat zonde’. Homoseksualiteit is namelijk geen probleem van jezelf, maar van je omgeving, of van jouw angst hoe de omgeving er op reageert, want eigenlijk valt het altijd mee. Mensen zijn ook geïnteresseerd. Ik liep ‘s nachts eens met mijn vrouw terug naar huis door het Prinsenhof toen we iemand van Phoenix tegenkwamen. Die herkende ons direct als een stel lesbische vrouwen, en kwam op ons af. Zijn neef was er pas voor uitgekomen dat hij homo was en zijn oom had het daar erg moeilijk mee. Een tijdlang hebben we toen, midden in de nacht, met die jongen over homoseksualiteit staan praten, dat was eigenlijk heel leuk.”
De grootste moeilijkheden zijn er te verwachten van puberjongens, en, Pohl en Van der Horst vinden het vervelend om te zeggen, van allochtone mannen. Van der Horst: ,,Kan je nagaan hoe je je voelt als je een allochtone lesbische vrouw bent, dat is lastig hoor.” Maar ook in de Westerse samenleving zijn er nog problemen. Pohl: ,,Niet iedereen is zo tolerant als je denkt. Als je hand in hand over straat loopt, krijg je toch opmerkingen naar je hoofd. In sommige Amerikaanse staten is homoseksualiteit trouwens nog verboden.”
Van der Horst ziet ook problemen in de universitaire wereld: ,,Wat doe je bij een gala? En neem je naar een congres in het buitenland je partner mee? Daar moet je toch even over nadenken.”
Bij het nemen van de beslissing kunnen de ervaringen en de raad van andere vrouwen uit de kring helpen. En dat is niet het enige wat je aan die bijeenkomsten hebt. Pohl: ,,Toen ik er drieëneenhalf jaar geleden bijkwam, heb ik er een paar hele goede vriendinnen gekregen. We gingen ook buiten de reguliere kringbijeenkomsten stappen. Na een jaar was ik opeens verliefd op een andere vrouw uit de kring. Op 30 januari zijn we getrouwd, we waren het vijfde homohuwelijk van Delft. We hebben op de trouwformulieren nog wel even bruidegom moeten vervangen door bruid.”
Comments are closed.