Tijdens de UGame-Ulearn-manifestatie Game-in Open Air wanen TU-studenten en medewerkers zich heuse rocksterren met paarse kuiven en ruige tijgervellen. Met vallen en opstaan profileerden ze zich zaterdag een avond lang als podiumbeest – in de universiteitsbibliotheek.
Tussen rijen bibliotheekboeken sluipt Spiderman over een rooster, op zoek naar zijn vijanden. Een paar meter verder laat Kung Fu Panda een van zijn spectaculairste karatetrappen zien. Een klein jongetje drukt enthousiast op de knoppen en kijkt met grote ogen naar het scherm voor hem. De TU-bibliotheek is voor een avond het domein van de virtuele wereld. De boeken zijn opzij geschoven en stampende studenten hebben plaats gemaakt voor straatracers, vechtende beren en virtuoze rocksterren die de sterren van de hemel spelen. De kegel van de bibliotheek is verlicht. Op het beton staat een levensgroot roze gamepad met de tekst ‘UGame- Ulearn’. Binnen, tussen de boeken, gaan de gamers van de Game-in Open Air los op de nieuwste computerspellen.
Bij het spectaculair ogende spel ‘Guitar Hero’ staan jonge studenten naast licht kalende mannen. Ze hebben allemaal een gitaar in hun handen waar ze gepassioneerd op rammen. Hun benen licht gespreid, zodat ze in de ideale rockhouding staan. Vingers vliegen over de knoppen. Een oude rocker in een tijgervel maakt een sliding over het podium.
Tweedejaars technische informatica Randy Tjin Asjoe (22) speelt het liedje ‘Movin’ Out’ van Aerosmith. “Ik kwam eigenlijk omdat ik in de bieb wilde leren, maar toen zag ik dit”, zegt Tjin Asjoe. “Normaal gesproken speel ik alleen schietspelletjes, maar dit is ook fun. Je kunt het tegen anderen opnemen en het is leuk om liedjes te spelen. Misschien koop ik wel een gitaar, want ik vind dit echt geweldig.”
Virtueel talent
Dan zou Tjin Asjoe wel een van de weinigen zijn tijdens de Game-in Open Air. Hoewel de meeste mannen en vrouwen staan te spelen alsof ze onontdekte rocksterren zijn, is hun talent vooral virtueel. De talentvolle rockers bestaan alleen op het scherm. De gamers leven voor even in hun eigen rockwereld, maar zodra het spel gespeeld is, zijn ze weer hard werkende TU-medewerkers of blokkende studenten. De meeste deelnemers hebben nog nooit een echte gitaar vastgehouden en moeten er niet aan denken om bij een talentenshow voor talentscout Henkjan Smits te moeten zingen of gitaar spelen.
“Ik wil echt geen rockster worden”, zegt vierdejaars luchtvaart,- en ruimtevaarttechniek Patrick Westdijk (21). Hij kijkt naar zijn virtuele punker met paars haar en groene netkousen die een prachtige gitaarsolo speelt. Zelf draagt hij een spijkerbroek. Ook Daniel Djordjevski (23), vijfdejaars student luchtvaart,- en ruimtevaarttechniek wordt het ‘liever niet’. “Ik speel wel eens gitaar op mijn Nintendo, maar het is niet dat ik, net als dit rockpoppetje op het scherm, ook rockster wil worden. Ik vind het leuk om dit te spelen omdat het eens wat anders is dan het standaard schietspelletje.”
Het tweetal kijkt met lichte afschuw naar een wedstrijd die wordt gehouden. Op een groot scherm gaan twee gitaristen uit hun dak en ramt de drummer er een solo uit. De zanger schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. Op het scherm ziet het er gelikt uit. Buiten het scherm iets minder. Een kleine jongen zingt ‘Should I stay or should I go’ van The Clash, maar het klinkt meer als ‘shold I go or shold I story’ en hij zingt ontzettend vals. De drummer kan het tempo helemaal niet bijhouden, waardoor er in grote letters song failed op het scherm verschijnt en de rocker in tijgervel hard wordt uitgejouwd.
Het kleine jongetje kijkt beteuterd. Hij doet aan de wedstrijd mee, omdat hij graag het spel ‘Rock Band’, de tegenhanger van ‘Guitar Hero’, wil winnen. De beste band met de strakste gitaarspelers, drummer en meest zuiver zingende zanger, wint het spel en de bijbehorende gitaar, zodat het spel ook thuis kan worden gespeeld.
Djordjevski wil het spel ook graag hebben, maar hij wil niet aan de wedstrijd meedoen. “Het is echt niet leuk om daar te gaan staan”, zegt hij. Westdijk knikt instemmend. “Ik wil het spel graag uitproberen, maar dat optreden zie ik niet zitten.”
Vals
Niet iedereen heeft problemen met een spectaculair optreden. Ardi (32) en Henry (37), beide werkzaam op de it-afdeling van de TU Delft, zijn erg enthousiast over ‘Guitar Hero’ en ‘Rock Band’. Samen met vrienden spelen ze geregeld computerspelletjes. Vooral singstar-spellen zijn geliefd. Tijdens deze karaoke- computerspelletjes zingen ze veel liedjes uit de jaren tachtig en negentig. “Behoorlijk vals”, zegt vriend Edward van Assen (30), die door het tweetal is meegenomen naar de game-avond. “Maar volgens de computer zingen we het wel zuiver. Maar daar heb ik dus mijn twijfels over.”
De vriendengroep is fanatiek met spelletjes. Ardi vliegt met haar vingers over de knoppen om de juiste akkoorden te spelen. Ze lacht bij het zien van haar rockster met paarse paardenstaarten. Toch gaat het mis. ‘Wanna blame the tv for your sucking?’, staat er op het scherm te lezen. Ze haalt haar schouders op. “Het was wel twee procent beter dan de vorige keer.” Henry worstelt met zijn gitaar. “Verdorie, ik ben links”, moppert hij. “Het lukt me niet om de knoppen goed in te drukken, ik doe alles andersom en ben zo niet snel genoeg.” Toch kan hij niet wachten om het spel aan te schaffen. “Ik heb een nieuwe Playstation-spelcomputer voor mijn verjaardag gekregen en daar wil ik veel nieuwe spellen bij kopen.”
“Hij speelt heel vaak”, meldt Ardi. “Als ik niet thuis zou zijn, zou hij er de hele dag achter zitten.” “Maar dat komt omdat het net een nieuwe computer is”, verdedigt Henry zich. “Ik moet alles nog uitproberen en beter zien te worden. In ieder geval beter dan mijn collega’s, want die spelen veel online.” Als Henry eerlijk is: “Stiekem ben ik heel fanatiek.”
Maar Ardi ook. Want ‘Guitar Hero’ vindt ze erg leuk. “Hierbij hoef ik tenminste niemand af te slachten en het ziet er ook nog leuk uit. En je kunt samen liedjes spelen.”
,
Optreden
Daarom heeft ze zich ook opgegeven om samen met de dames van de TU-bibliotheek het ‘Rock Band’-spel van de Game-in Open Air te spelen. Ze noemen zich de ‘Naughty Librarians’. De ondeugende bibliothecaressen worden voor hun optreden naar het scherm geroepen. Ardi neemt plaats achter de gitaar, Naughty Librarian Wilma pakt de microfoon als een echte rockchick met beide handen vast. De bibliothecaressen willen geen up-tempo rocknummer. “Dat is veel te moeilijk”, zegt Ardi. “Dames, jullie zijn een rockband, geen balladband”, zegt jurylid Skate, bekend van zijn gameprogramma op televisiezender TMF. Uiteindelijk kiezen ze voor het nummer ‘Creep’, van Radiohead. De basgitariste gilt: “Nee, nee, nee!” als ze per ongeluk het expertlevel heeft ingedrukt, in plaats van het makkelijkste speellevel. Ze kan het nog net op tijd veranderen. De drum begint rustig. Henry klapt met de maat mee. “I wish I was special”, zingt Wilma gepassioneerd met haar ogen half dicht. “I’m a creep, I’m a weirdo.” Ze haalt de tonen gemakkelijk. Ardi ramt op haar gitaar, maar haalt niet alle akkoorden. Op het scherm staan de tonen en de tekst die er nog aankomen. Wilma heeft twee lange, hoge uithalen in het vooruitzicht. Zal ze die halen? Wilma haalt diep adem en zingt de noten, hard, lang en hoog. Ze krijgt bonuspunten. Weer een lange uithaal, en weer haalt ze het. Het publiek applaudisseert. Dan trekt Skate per ongeluk de stekker eruit en houdt de muziek op. De Naughty Librarians kijken teleurgesteld. “We worden er zomaar uitgegooid”, zegt Ardi licht verontwaardigd. Maar ze is haar verontwaardiging snel kwijt. “Het was echt heel grappig en spannend. Hebben we bonuspunten door een lange uithaal van Wilma? Dat had ik helemaal niet door, ik was zo gefocust op mijn eigen gitaarlijn. Dat was al lastig genoeg.”
Ze wachten in spanning op de volgende band die zal optreden. Het zijn de E.M. Brothers, naar Edwin (24) en Mark (22) Vielvooije. Edwin Vielvooije is net afgestuurd bij technische informatica en speelt samen met broertje Mark het liedje ‘Monsoon’ van Tokio Hotel.
De E.M. Brothers zien er met hun brillen niet zo hip uit als de leden van Tokio Hotel met hun wilde haren. En ook met hun zangkunsten zullen ze geen schare wild gillende meisjes achter zich aan krijgen. Mark Vielvooije zingt geen noot zuiver en is zo schor als een kraai, maar veel lijkt het de broers niet te kunnen schelen. “Ik was al lang blij dat we het einde van het liedje haalden”, zegt Edwin Vielvooije. “We mochten eerst een keer proef spelen en dat was rampzalig.” Mark: “Ik kende dat liedje, en dus de noten niet, waardoor ik alles in de verkeerde toon zong. Daardoor werden we van het virtuele podium af gegooid.” Edwin: “Maar nu haalden we het gelukkig wel, want ‘Monsoon’ van Tokio Hotel kennen we wel.” De E.M. Brothers weten niet of hun optreden geslaagd is. Edwin: “Maar we hebben ook niet meegedaan voor het optreden. We wilden het spelletje graag uitproberen en dat kon alleen maar door op te treden.”
Echte rocksterren worden de E.M. Brothers in ieder geval niet, door toedoen van het spelletje. “Ik was erg blij dat we met ons gezicht naar het scherm stonden, zodat we het publiek niet hoefden aan te kijken”, zegt Edwin. “Ik denk niet dat ik had durven optreden, als ik naar al die gezichten had moeten kijken.”
Tussen rijen bibliotheekboeken sluipt Spiderman over een rooster, op zoek naar zijn vijanden. Een paar meter verder laat Kung Fu Panda een van zijn spectaculairste karatetrappen zien. Een klein jongetje drukt enthousiast op de knoppen en kijkt met grote ogen naar het scherm voor hem. De TU-bibliotheek is voor een avond het domein van de virtuele wereld. De boeken zijn opzij geschoven en stampende studenten hebben plaats gemaakt voor straatracers, vechtende beren en virtuoze rocksterren die de sterren van de hemel spelen. De kegel van de bibliotheek is verlicht. Op het beton staat een levensgroot roze gamepad met de tekst ‘UGame- Ulearn’. Binnen, tussen de boeken, gaan de gamers van de Game-in Open Air los op de nieuwste computerspellen.
Bij het spectaculair ogende spel ‘Guitar Hero’ staan jonge studenten naast licht kalende mannen. Ze hebben allemaal een gitaar in hun handen waar ze gepassioneerd op rammen. Hun benen licht gespreid, zodat ze in de ideale rockhouding staan. Vingers vliegen over de knoppen. Een oude rocker in een tijgervel maakt een sliding over het podium.
Tweedejaars technische informatica Randy Tjin Asjoe (22) speelt het liedje ‘Movin’ Out’ van Aerosmith. “Ik kwam eigenlijk omdat ik in de bieb wilde leren, maar toen zag ik dit”, zegt Tjin Asjoe. “Normaal gesproken speel ik alleen schietspelletjes, maar dit is ook fun. Je kunt het tegen anderen opnemen en het is leuk om liedjes te spelen. Misschien koop ik wel een gitaar, want ik vind dit echt geweldig.”
Virtueel talent
Dan zou Tjin Asjoe wel een van de weinigen zijn tijdens de Game-in Open Air. Hoewel de meeste mannen en vrouwen staan te spelen alsof ze onontdekte rocksterren zijn, is hun talent vooral virtueel. De talentvolle rockers bestaan alleen op het scherm. De gamers leven voor even in hun eigen rockwereld, maar zodra het spel gespeeld is, zijn ze weer hard werkende TU-medewerkers of blokkende studenten. De meeste deelnemers hebben nog nooit een echte gitaar vastgehouden en moeten er niet aan denken om bij een talentenshow voor talentscout Henkjan Smits te moeten zingen of gitaar spelen.
“Ik wil echt geen rockster worden”, zegt vierdejaars luchtvaart,- en ruimtevaarttechniek Patrick Westdijk (21). Hij kijkt naar zijn virtuele punker met paars haar en groene netkousen die een prachtige gitaarsolo speelt. Zelf draagt hij een spijkerbroek. Ook Daniel Djordjevski (23), vijfdejaars student luchtvaart,- en ruimtevaarttechniek wordt het ‘liever niet’. “Ik speel wel eens gitaar op mijn Nintendo, maar het is niet dat ik, net als dit rockpoppetje op het scherm, ook rockster wil worden. Ik vind het leuk om dit te spelen omdat het eens wat anders is dan het standaard schietspelletje.”
Het tweetal kijkt met lichte afschuw naar een wedstrijd die wordt gehouden. Op een groot scherm gaan twee gitaristen uit hun dak en ramt de drummer er een solo uit. De zanger schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. Op het scherm ziet het er gelikt uit. Buiten het scherm iets minder. Een kleine jongen zingt ‘Should I stay or should I go’ van The Clash, maar het klinkt meer als ‘shold I go or shold I story’ en hij zingt ontzettend vals. De drummer kan het tempo helemaal niet bijhouden, waardoor er in grote letters song failed op het scherm verschijnt en de rocker in tijgervel hard wordt uitgejouwd.
Het kleine jongetje kijkt beteuterd. Hij doet aan de wedstrijd mee, omdat hij graag het spel ‘Rock Band’, de tegenhanger van ‘Guitar Hero’, wil winnen. De beste band met de strakste gitaarspelers, drummer en meest zuiver zingende zanger, wint het spel en de bijbehorende gitaar, zodat het spel ook thuis kan worden gespeeld.
Djordjevski wil het spel ook graag hebben, maar hij wil niet aan de wedstrijd meedoen. “Het is echt niet leuk om daar te gaan staan”, zegt hij. Westdijk knikt instemmend. “Ik wil het spel graag uitproberen, maar dat optreden zie ik niet zitten.”
Vals
Niet iedereen heeft problemen met een spectaculair optreden. Ardi (32) en Henry (37), beide werkzaam op de it-afdeling van de TU Delft, zijn erg enthousiast over ‘Guitar Hero’ en ‘Rock Band’. Samen met vrienden spelen ze geregeld computerspelletjes. Vooral singstar-spellen zijn geliefd. Tijdens deze karaoke- computerspelletjes zingen ze veel liedjes uit de jaren tachtig en negentig. “Behoorlijk vals”, zegt vriend Edward van Assen (30), die door het tweetal is meegenomen naar de game-avond. “Maar volgens de computer zingen we het wel zuiver. Maar daar heb ik dus mijn twijfels over.”
De vriendengroep is fanatiek met spelletjes. Ardi vliegt met haar vingers over de knoppen om de juiste akkoorden te spelen. Ze lacht bij het zien van haar rockster met paarse paardenstaarten. Toch gaat het mis. ‘Wanna blame the tv for your sucking?’, staat er op het scherm te lezen. Ze haalt haar schouders op. “Het was wel twee procent beter dan de vorige keer.” Henry worstelt met zijn gitaar. “Verdorie, ik ben links”, moppert hij. “Het lukt me niet om de knoppen goed in te drukken, ik doe alles andersom en ben zo niet snel genoeg.” Toch kan hij niet wachten om het spel aan te schaffen. “Ik heb een nieuwe Playstation-spelcomputer voor mijn verjaardag gekregen en daar wil ik veel nieuwe spellen bij kopen.”
“Hij speelt heel vaak”, meldt Ardi. “Als ik niet thuis zou zijn, zou hij er de hele dag achter zitten.” “Maar dat komt omdat het net een nieuwe computer is”, verdedigt Henry zich. “Ik moet alles nog uitproberen en beter zien te worden. In ieder geval beter dan mijn collega’s, want die spelen veel online.” Als Henry eerlijk is: “Stiekem ben ik heel fanatiek.”
Maar Ardi ook. Want ‘Guitar Hero’ vindt ze erg leuk. “Hierbij hoef ik tenminste niemand af te slachten en het ziet er ook nog leuk uit. En je kunt samen liedjes spelen.”
Optreden
Daarom heeft ze zich ook opgegeven om samen met de dames van de TU-bibliotheek het ‘Rock Band’-spel van de Game-in Open Air te spelen. Ze noemen zich de ‘Naughty Librarians’. De ondeugende bibliothecaressen worden voor hun optreden naar het scherm geroepen. Ardi neemt plaats achter de gitaar, Naughty Librarian Wilma pakt de microfoon als een echte rockchick met beide handen vast. De bibliothecaressen willen geen up-tempo rocknummer. “Dat is veel te moeilijk”, zegt Ardi. “Dames, jullie zijn een rockband, geen balladband”, zegt jurylid Skate, bekend van zijn gameprogramma op televisiezender TMF. Uiteindelijk kiezen ze voor het nummer ‘Creep’, van Radiohead. De basgitariste gilt: “Nee, nee, nee!” als ze per ongeluk het expertlevel heeft ingedrukt, in plaats van het makkelijkste speellevel. Ze kan het nog net op tijd veranderen. De drum begint rustig. Henry klapt met de maat mee. “I wish I was special”, zingt Wilma gepassioneerd met haar ogen half dicht. “I’m a creep, I’m a weirdo.” Ze haalt de tonen gemakkelijk. Ardi ramt op haar gitaar, maar haalt niet alle akkoorden. Op het scherm staan de tonen en de tekst die er nog aankomen. Wilma heeft twee lange, hoge uithalen in het vooruitzicht. Zal ze die halen? Wilma haalt diep adem en zingt de noten, hard, lang en hoog. Ze krijgt bonuspunten. Weer een lange uithaal, en weer haalt ze het. Het publiek applaudisseert. Dan trekt Skate per ongeluk de stekker eruit en houdt de muziek op. De Naughty Librarians kijken teleurgesteld. “We worden er zomaar uitgegooid”, zegt Ardi licht verontwaardigd. Maar ze is haar verontwaardiging snel kwijt. “Het was echt heel grappig en spannend. Hebben we bonuspunten door een lange uithaal van Wilma? Dat had ik helemaal niet door, ik was zo gefocust op mijn eigen gitaarlijn. Dat was al lastig genoeg.”
Ze wachten in spanning op de volgende band die zal optreden. Het zijn de E.M. Brothers, naar Edwin (24) en Mark (22) Vielvooije. Edwin Vielvooije is net afgestuurd bij technische informatica en speelt samen met broertje Mark het liedje ‘Monsoon’ van Tokio Hotel.
De E.M. Brothers zien er met hun brillen niet zo hip uit als de leden van Tokio Hotel met hun wilde haren. En ook met hun zangkunsten zullen ze geen schare wild gillende meisjes achter zich aan krijgen. Mark Vielvooije zingt geen noot zuiver en is zo schor als een kraai, maar veel lijkt het de broers niet te kunnen schelen. “Ik was al lang blij dat we het einde van het liedje haalden”, zegt Edwin Vielvooije. “We mochten eerst een keer proef spelen en dat was rampzalig.” Mark: “Ik kende dat liedje, en dus de noten niet, waardoor ik alles in de verkeerde toon zong. Daardoor werden we van het virtuele podium af gegooid.” Edwin: “Maar nu haalden we het gelukkig wel, want ‘Monsoon’ van Tokio Hotel kennen we wel.” De E.M. Brothers weten niet of hun optreden geslaagd is. Edwin: “Maar we hebben ook niet meegedaan voor het optreden. We wilden het spelletje graag uitproberen en dat kon alleen maar door op te treden.”
Echte rocksterren worden de E.M. Brothers in ieder geval niet, door toedoen van het spelletje. “Ik was erg blij dat we met ons gezicht naar het scherm stonden, zodat we het publiek niet hoefden aan te kijken”, zegt Edwin. “Ik denk niet dat ik had durven optreden, als ik naar al die gezichten had moeten kijken.”
Do you have a question or comment about this article?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.