‘Natte voeten van het zweet’

br />
De afgelopen zeven jaar is Terpstra vier keer ingeloot om mee te doen aan de barre tocht, en vorige week donderdag hoorde hij dat de tocht eindelijk gereden zou worden. ,,Ik heb de persconferentie in Delft gezien en ben daarna gelijk naar Leeuwarden vertrokken, waar mijn ouders wonen. Ik moest natuurlijk wat dingen voorbereiden en mijn startbewijs ophalen. In de geïmproviseerde Frieslandhal hoorde ik dat ik om 10.20 uur mocht vertrekken, met de laatste groep.%%

De waarschuwing van het Elfsteden-bestuur dat het erg koud zou worden, heeft Terpstra niet in de wind geslagen: ,,Vrijdag heb ik eens uitgezocht wat ik allemaal aan moest trekken om het vooral niet koud te krijgen. Ik heb een onderpak aangedaan, met daar overheen een lange onderbroek. Van zeildoek heb ik een soort pak gemaakt dat ik daar weer overheen deed. Dat was winddicht en zo hoopte ik het niet koud te krijgen. Een schaatsbroek, T-shirt, hemd, twee truien met daaroverheen een normaal overhemd maakte de kleding compleet. Onderweg heb ik regelmatig mijn handschoenen en muts afgedaan om dat ik het helemaal uitzweette. Nee, koud heb ik het niet gehad.%%

Grote zorgen heeft de rasechte Fries zich ook niet gemaakt. Terpstra vertelt: ,,Tussen Stavoren en Bolsward zat ik in een langzame groep. Toen maakte ik me een klein beetje zorgen of ik wel op tijd binnen zou zijn. Maar bij de stempelpost bleek dat we nog genoeg tijd hadden.”

Onderweg was het in de elf steden erg gezellig en Terpstra had tijd om af en toe te rusten of om zijn veters opnieuw te strikken. ,,Ik had natte voeten van het zweet en heb onderweg mijn sokken verwisseld. Zo kon ik ook mijn meegebrachte mueslibollen en energiedrank nuttigen. Het laatste stuk tegen de wind in, van Bartlehiem naar Dokkum, heb ik alleen geschaatst. De rest van de tocht kon ik constant aanhaken bij groepjes. In Dokkum was ik kapot. Daar heb ik op een strobaal een kopje snert gegeten. Het Friese volkslied werd door de menigte gezongen en ik heb er even zitten genieten.%%

Het laatste stuk in het donker ging goed: ,,Ik schaatste in een groep mee, waarvan enkele rijders mijnwerkerlampjes op hadden. Daardoor kon je wat zien. Als de groep wat langzaam ging voor mijn gevoel, ging ik alleen door. Dan moest ik wel mijn skibril met donkere glazen afdoen.%%

Op dit moment is er een ledenstop bij de vereniging De Friesche Elfsteden. Elk jaar kunnen mensen zich aanmelden om te worden ingeloot, en elk jaar zijn dat er maar vierduizend. Terpstra vind het jammer dat er weinig jonge mensen meedoen aan de tocht, maar vindt dat de traditie van de tocht moet worden bewaard. ,,In de bus terug van de Bonke naar de Frieslandhal zat naast mij een man van vijftig, die dolblij vertelde dat hij nu, in tegenstelling tot 1986, wèl de tochthad gehaald. Hij heeft de afgelopen elf jaar veel geoefend om het zilveren kruisje te bemachtigen.”

,,Zulke zaken máken die tocht. Als je de vergrijzing wilt tegengaan, moet je de mensen opsporen die zonder reden niet meedoen. Maar eigenlijk heb je niet echt in de gaten dat je met ‘oudere% mensen schaatst. Iedereen is zo goed ingepakt tegen de kou.%%

Een van de weinige jonge rijders van de vijftiende Elfstedentocht was de Delftenaar Jan Terpstra (27). De oud-TU-student (hij stopte in september na drie jaar studie met Industrieel Ontwerpen) kwam na twaalf uur schaatsen voldaan op de Bonke aan.

De afgelopen zeven jaar is Terpstra vier keer ingeloot om mee te doen aan de barre tocht, en vorige week donderdag hoorde hij dat de tocht eindelijk gereden zou worden. ,,Ik heb de persconferentie in Delft gezien en ben daarna gelijk naar Leeuwarden vertrokken, waar mijn ouders wonen. Ik moest natuurlijk wat dingen voorbereiden en mijn startbewijs ophalen. In de geïmproviseerde Frieslandhal hoorde ik dat ik om 10.20 uur mocht vertrekken, met de laatste groep.%%

De waarschuwing van het Elfsteden-bestuur dat het erg koud zou worden, heeft Terpstra niet in de wind geslagen: ,,Vrijdag heb ik eens uitgezocht wat ik allemaal aan moest trekken om het vooral niet koud te krijgen. Ik heb een onderpak aangedaan, met daar overheen een lange onderbroek. Van zeildoek heb ik een soort pak gemaakt dat ik daar weer overheen deed. Dat was winddicht en zo hoopte ik het niet koud te krijgen. Een schaatsbroek, T-shirt, hemd, twee truien met daaroverheen een normaal overhemd maakte de kleding compleet. Onderweg heb ik regelmatig mijn handschoenen en muts afgedaan om dat ik het helemaal uitzweette. Nee, koud heb ik het niet gehad.%%

Grote zorgen heeft de rasechte Fries zich ook niet gemaakt. Terpstra vertelt: ,,Tussen Stavoren en Bolsward zat ik in een langzame groep. Toen maakte ik me een klein beetje zorgen of ik wel op tijd binnen zou zijn. Maar bij de stempelpost bleek dat we nog genoeg tijd hadden.”

Onderweg was het in de elf steden erg gezellig en Terpstra had tijd om af en toe te rusten of om zijn veters opnieuw te strikken. ,,Ik had natte voeten van het zweet en heb onderweg mijn sokken verwisseld. Zo kon ik ook mijn meegebrachte mueslibollen en energiedrank nuttigen. Het laatste stuk tegen de wind in, van Bartlehiem naar Dokkum, heb ik alleen geschaatst. De rest van de tocht kon ik constant aanhaken bij groepjes. In Dokkum was ik kapot. Daar heb ik op een strobaal een kopje snert gegeten. Het Friese volkslied werd door de menigte gezongen en ik heb er even zitten genieten.%%

Het laatste stuk in het donker ging goed: ,,Ik schaatste in een groep mee, waarvan enkele rijders mijnwerkerlampjes op hadden. Daardoor kon je wat zien. Als de groep wat langzaam ging voor mijn gevoel, ging ik alleen door. Dan moest ik wel mijn skibril met donkere glazen afdoen.%%

Op dit moment is er een ledenstop bij de vereniging De Friesche Elfsteden. Elk jaar kunnen mensen zich aanmelden om te worden ingeloot, en elk jaar zijn dat er maar vierduizend. Terpstra vind het jammer dat er weinig jonge mensen meedoen aan de tocht, maar vindt dat de traditie van de tocht moet worden bewaard. ,,In de bus terug van de Bonke naar de Frieslandhal zat naast mij een man van vijftig, die dolblij vertelde dat hij nu, in tegenstelling tot 1986, wèl de tochthad gehaald. Hij heeft de afgelopen elf jaar veel geoefend om het zilveren kruisje te bemachtigen.”

,,Zulke zaken máken die tocht. Als je de vergrijzing wilt tegengaan, moet je de mensen opsporen die zonder reden niet meedoen. Maar eigenlijk heb je niet echt in de gaten dat je met ‘oudere% mensen schaatst. Iedereen is zo goed ingepakt tegen de kou.%%