Muzikale E-Ink

Delta, 26-05-2005
Dat gehannes met velletjes bladmuziek is toch zeker niet meer van deze tijd? Binnenkort in de concertbak: partituren van E-Ink, en de dirigent die alle bladzijdes tegelijk omslaat.

,

Eigenlijk was ir. Anna Offermans haar tijd ver voorbij. Ruim drie jaar geleden presenteerde ze E-Ink, haar afstudeerproject bij Industrieel Ontwerpen. Deze uitvinding was volgens de ontwerpster het ei van Columbus voor musici. Die hoefden niet langer met krampachtige armgebaren de bladzijdes om te slaan om hun noten te lezen, maar kunnen de noten die automatisch doorlopen op een digitaal scherm zien om de sterren van de hemel te spelen. 

Het leek destijds direct ingevoerd te kunnen worden. Maar zover is het zelfs drie jaar later nog niet. “Ik heb het eigenlijk te vroeg bedacht”, zegt Offermans. “De schermen zijn nog te duur om musici over te halen om E-Ink te kopen. Een klein scherm kost al snel zo’n achthonderd euro.”
De opkomst van de e-readers lijkt onvermijdelijk, meent Offermans. Zo is er bijvoorbeeld het digitale, draagbare e-book Iliad. Daarop kan men boeken en kranten lezen. “Dat is ongeveer een A5-formaat, net iets te klein. Bladmuziek moet op A4-formaat zijn en daarom is het duurder om te maken. Maar dit soort initiatieven laat wel zien, dat er een markt bestaat voor het digitaliseren van wat nu nog met papier wordt gedaan.”
Offermans gelooft nog altijd heilig in de voordelen van haar uitvinding. “Stel dat een klein ensemble of een orkest de E-Ink gebruikt. Dan kunnen ze de aantekeningen die de dirigent maakt, via een netwerk delen. Dat is ontzettend handig. Als een cello op een bepaald stuk harder moet klinken, wordt de aantekening nu nog door iedereen op papier gemaakt. Dat kan straks veel makkelijker. Als iemand een repetitie niet kan bijwonen, kun je met E-ink ook heel eenvoudig de aantekeningen doorsturen.”
Professionele musici zijn dan ook enthousiast over E-Ink, volgens Offermans. “Ze waren aanvankelijk zeer sceptisch. Musici staan er om bekend dat ze absoluut niet computerminded zijn. Uiteindelijk waren ze zeer enthousiast. Ze hoeven dankzij E-Ink bijvoorbeeld niet meer te sjouwen met bladmuziek.”

Offermans, die als webdesigner bij Lost Boys werkt, heeft goede hoop dat haar uitvinding binnen vijf jaar alsnog op de markt komt. Dan zal het apparaat minder duur zijn en dat werkt drempelverlagend. “Op conservatoria worden nu al steeds vaker notatieprogramma’s voor op de computer gebruikt. Computers worden door musici steeds meer geaccepteerd. Dat is een stap in de goede richting naar de E-ink.”

Delta, 26-05-2005
Dat gehannes met velletjes bladmuziek is toch zeker niet meer van deze tijd? Binnenkort in de concertbak: partituren van E-Ink, en de dirigent die alle bladzijdes tegelijk omslaat.

Eigenlijk was ir. Anna Offermans haar tijd ver voorbij. Ruim drie jaar geleden presenteerde ze E-Ink, haar afstudeerproject bij Industrieel Ontwerpen. Deze uitvinding was volgens de ontwerpster het ei van Columbus voor musici. Die hoefden niet langer met krampachtige armgebaren de bladzijdes om te slaan om hun noten te lezen, maar kunnen de noten die automatisch doorlopen op een digitaal scherm zien om de sterren van de hemel te spelen. 

Het leek destijds direct ingevoerd te kunnen worden. Maar zover is het zelfs drie jaar later nog niet. “Ik heb het eigenlijk te vroeg bedacht”, zegt Offermans. “De schermen zijn nog te duur om musici over te halen om E-Ink te kopen. Een klein scherm kost al snel zo’n achthonderd euro.”
De opkomst van de e-readers lijkt onvermijdelijk, meent Offermans. Zo is er bijvoorbeeld het digitale, draagbare e-book Iliad. Daarop kan men boeken en kranten lezen. “Dat is ongeveer een A5-formaat, net iets te klein. Bladmuziek moet op A4-formaat zijn en daarom is het duurder om te maken. Maar dit soort initiatieven laat wel zien, dat er een markt bestaat voor het digitaliseren van wat nu nog met papier wordt gedaan.”
Offermans gelooft nog altijd heilig in de voordelen van haar uitvinding. “Stel dat een klein ensemble of een orkest de E-Ink gebruikt. Dan kunnen ze de aantekeningen die de dirigent maakt, via een netwerk delen. Dat is ontzettend handig. Als een cello op een bepaald stuk harder moet klinken, wordt de aantekening nu nog door iedereen op papier gemaakt. Dat kan straks veel makkelijker. Als iemand een repetitie niet kan bijwonen, kun je met E-ink ook heel eenvoudig de aantekeningen doorsturen.”
Professionele musici zijn dan ook enthousiast over E-Ink, volgens Offermans. “Ze waren aanvankelijk zeer sceptisch. Musici staan er om bekend dat ze absoluut niet computerminded zijn. Uiteindelijk waren ze zeer enthousiast. Ze hoeven dankzij E-Ink bijvoorbeeld niet meer te sjouwen met bladmuziek.”

Offermans, die als webdesigner bij Lost Boys werkt, heeft goede hoop dat haar uitvinding binnen vijf jaar alsnog op de markt komt. Dan zal het apparaat minder duur zijn en dat werkt drempelverlagend. “Op conservatoria worden nu al steeds vaker notatieprogramma’s voor op de computer gebruikt. Computers worden door musici steeds meer geaccepteerd. Dat is een stap in de goede richting naar de E-ink.”