Campus

‘Muriel’s Wedding’ luchtig en amusant

Je wilt heel graag trouwen, maar niemand wil je hebben omdat je te dik bent. De hoofdpersoon in ‘Muriel’s Wedding’ van P.J. Hogan is een zondebok in het kwadraat.

Een luchtige, amusante Australische film voor vrijgezellen en mooie, voluptueuze dames.

Sommige films laten de kijker meteen plompverloren in het verhaal vallen. De reclame-spotjes zijn nog niet van het netvlies verdwenen, of je wordt uit de zoete droomwereld van de advertisement geschud door een aantal chaotische huwelijkstaferelen. Even denk je nog dat dit de inleiding is waarna de film echt van start gaat, maar dat is in ‘Muriel’s Wedding’ niet het geval.

Muriel is een fors uitgevallen vrouw met sproeten. Haar vriendinnen zijn slank en blond. Voor Nederlandse begrippen allesbehalve mooi, maar in kangeroeland wordt zoiets al snel van het predikaat ‘schoon’ voorzien. Ze hebben het in ieder geval hoog in hun bol, want ze geven Muriel onomwonden te verstaan dat ze wellicht nooit zal trouwen, omdat ze zo oerlelijk is.

Zo bits deze feeksen zich door het leven koketteren, zo naïef en onschuldig probeert Muriel aansluiting bij hen te vinden. Ze krijgt telkens de knip op de neus en wordt tijdens de bruiloft van één hunner door de politie opgepakt, omdat ze het zijden jurkje met een pantermotief, dat haar weelderige vormen niet aan de verbeelding overlaat, blijkbaar heeft gestolen.

Door de politie afgeleverd bij haar ouders maken we kennis met haar autoritaire vader, haar sukkelige moeder en haar vadsige broers en zus die hun werkeloze bestaan veraangenamen met televisiekijken. De situatie is neergezet, en Muriel hebben we in ons hart gesloten.

Muriel laat zich echter minder op haar kop zitten, dan haar vriendinnen hopen. Ze ontmoet een andere jonge vrouw en met haar gaat ze naar het tropisch eiland waar de blondine’s ook cruisen. Het duo verkleedt zich als Frida en Anna van Abba en ondanks haar gezetheid, steelt Muriel in haar witsatijnen broekpak de show.

Een kerel zit er echter niet in, dus reageert ze op een advertentie. De zwemkampioen Van Arkle heeft een verblijfsvergunning nodig, dus stapt hij met haar in het bootje. Aangezien hij het liefst alleen zwemt, is ze gedoemd om er alleen in te varen.

Muriel’s Wedding is met de meeslepende Abba-nummers op de achtergrond best te verteren. Door de suikerzoete romantiek die er als een waas over heen hangt, schemert iets menselijks. En Muriel is niet alleen minder achtelijk dan ze er soms uitziet, maar heeft als voluptueuze vrouw menig man best wat te bieden. In elk geval heel wat meer dan de uitgemergelde blonde sloeries die zichzelf zo knap vinden.

‘Muriel’s Wedding’ draait in Delfia. (M.v.d.L.)


‘Muriel’s Wedding’

Mannus van der Laan

Je wilt heel graag trouwen, maar niemand wil je hebben omdat je te dik bent. De hoofdpersoon in ‘Muriel’s Wedding’ van P.J. Hogan is een zondebok in het kwadraat. Een luchtige, amusante Australische film voor vrijgezellen en mooie, voluptueuze dames.

Sommige films laten de kijker meteen plompverloren in het verhaal vallen. De reclame-spotjes zijn nog niet van het netvlies verdwenen, of je wordt uit de zoete droomwereld van de advertisement geschud door een aantal chaotische huwelijkstaferelen. Even denk je nog dat dit de inleiding is waarna de film echt van start gaat, maar dat is in ‘Muriel’s Wedding’ niet het geval.

Muriel is een fors uitgevallen vrouw met sproeten. Haar vriendinnen zijn slank en blond. Voor Nederlandse begrippen allesbehalve mooi, maar in kangeroeland wordt zoiets al snel van het predikaat ‘schoon’ voorzien. Ze hebben het in ieder geval hoog in hun bol, want ze geven Muriel onomwonden te verstaan dat ze wellicht nooit zal trouwen, omdat ze zo oerlelijk is.

Zo bits deze feeksen zich door het leven koketteren, zo naïef en onschuldig probeert Muriel aansluiting bij hen te vinden. Ze krijgt telkens de knip op de neus en wordt tijdens de bruiloft van één hunner door de politie opgepakt, omdat ze het zijden jurkje met een pantermotief, dat haar weelderige vormen niet aan de verbeelding overlaat, blijkbaar heeft gestolen.

Door de politie afgeleverd bij haar ouders maken we kennis met haar autoritaire vader, haar sukkelige moeder en haar vadsige broers en zus die hun werkeloze bestaan veraangenamen met televisiekijken. De situatie is neergezet, en Muriel hebben we in ons hart gesloten.

Muriel laat zich echter minder op haar kop zitten, dan haar vriendinnen hopen. Ze ontmoet een andere jonge vrouw en met haar gaat ze naar het tropisch eiland waar de blondine’s ook cruisen. Het duo verkleedt zich als Frida en Anna van Abba en ondanks haar gezetheid, steelt Muriel in haar witsatijnen broekpak de show.

Een kerel zit er echter niet in, dus reageert ze op een advertentie. De zwemkampioen Van Arkle heeft een verblijfsvergunning nodig, dus stapt hij met haar in het bootje. Aangezien hij het liefst alleen zwemt, is ze gedoemd om er alleen in te varen.

Muriel’s Wedding is met de meeslepende Abba-nummers op de achtergrond best te verteren. Door de suikerzoete romantiek die er als een waas over heen hangt, schemert iets menselijks. En Muriel is niet alleen minder achtelijk dan ze er soms uitziet, maar heeft als voluptueuze vrouw menig man best wat te bieden. In elk geval heel wat meer dan de uitgemergelde blonde sloeries die zichzelf zo knap vinden.

‘Muriel’s Wedding’ draait in Delfia. (M.v.d.L.)


‘Muriel’s Wedding’

Mannus van der Laan

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.