Dat het ramptoestel van Air France zou zijn neergestort als gevolg van blikseminslag acht prof.dr.ir. Max Mulder niet erg waarschijnlijk. Op verzoek van Delta wil hij ook wel gissen naar de toedracht van de ramp afgelopen maandag voor de kust van Brazilië.
Gemeenten kunnen afvalstoffenheffingen blijven verhalen op de langst zittende bewoner van een studentenhuis. Dat heeft de Hoge Raad bepaald. De huidige wet maakt het niet mogelijk de lasten over alle bewoners te verdelen. De Hoge Raad boog zich over de inningsproblemen nadat de gemeente Den Bosch in hoger beroep was gegaan tegen een uitspraak van het plaatselijke gerechtshof. Dit stelde eerder een student in het gelijk die zich beklaagd had dat hij ook de afvalstoffenheffing van zijn huisgenoten moest betalen. De gemeente bracht daar tegenin dat deelaanslagen per bewoner op dit moment juridisch niet geoorloofd zijn, en kreeg gelijk. De LSVb wil dat de wet wordt aangepast en gaat een plan voor individuele verdeling naar de Tweede Kamer sturen. Daarnaast zouden gemeenten studieleningen niet langer als inkomen moeten zien, zodat studenten vaker in aanmerking kunnen komen voor kwijtschelding van lokale belastingen. De betalingsproblemen spelen alleen op de particuliere kamermarkt. (HOP)
Een passagiersvliegtuig wordt gemiddeld eens per jaar door de bliksem getroffen, aldus de hoogleraar bij de sectie besturing en simulatie (L&R). Daar moeten ze dus tegen kunnen. En ze worden er ook op getest.
“Als de bliksem inslaat kunnen elektronische circuits uitvallen”, zegt Mulder. “Maar er zijn altijd wel back-up circuits. De kans dat die allemaal uitvallen, bijvoorbeeld doordat het vliegtuig meerdere malen wordt getroffen, is uiterst klein. Je moet wel een miljoen jaar vliegen wil je een redelijke kans maken dat zoiets je overkomt.”
Lag het misschien aan het fly by wire systeem? “Dit systeem, waar Airbus groot mee is geworden, houdt in dat er geen fysische koppeling is tussen de knuppel en het roer, maar dat de stuuruitslag in een elektronisch signaal wordt omgezet”, zegt Mulder. “Zolang er onduidelijkheid bestaat, kunnen mensen zich afvragen of de vliegtuigbouwer bepaalde veiligheidsaspecten bij het fly by wire systeem over het hoofd heeft gezien. Airbus is er dus erg op gebrand dat de oorzaak snel achterhaald wordt.”
Een explosie in de lucht, is dat een optie? “Daar lijkt het niet op omdat het vliegtuig via satelliet wel een reeks berichtjes met foutmeldingen heeft gestuurd naar de afdeling operations van Air France. Dat doen vliegtuigen automatisch als er kleine mankementen ontstaan die de onderhoudsdienst van de vliegmaatschappij moet oplossen. Dat wijst erop dat er een serie van evenementen was.”
Maar dan is het des te opmerkelijker dat de vliegers niets van zich hebben laten horen voordat ze neerstortten. Als een reeks mankementen de piloot ertoe hebben gedwongen om af te wijken van zijn vliegroute, dan had hij contact moeten opnemen met de verkeersleiding. Het feit dat er nu niets van het toestel is vernomen, wijst erop dat het toch heel plotseling fout is gegaan.
“Ik heb de beelden van het weer gezien op het internet”, zegt Mulder. “Het zag er gevaarlijk uit. Misschien zijn de piloten op een gegeven moment zo door elkaar geschud dat ze niet meer bij de instrumenten konden of dat ze die niet meer konden aflezen.” Dit, in combinatie met schade aan het vliegtuig door de storm – bijvoorbeeld een stuk vleugel of roer dat afbreekt – kan volgens de hoogleraar ook heel snel het einde hebben betekend van deze Airbus A330-200.
Wat er in de automatisch verstuurde berichtjes staat, heeft Air France nog niet bekend gemaakt. Over de berichtjes wordt nu natuurlijk ook druk gespeculeerd. Maar Mulder verwacht niet dat die verklaren wat er is misgegaan.
Het antwoord komt volgens hem alleen boven water als de zwarte doos wordt opgevist. Deze zendt gedurende 29 dagen een signaal uit, daarna is zijn batterij op.
“Als hij op land ligt is hij gemakkelijk te lokaliseren: zelfs satellieten kunnen het signaal dan oppikken”, zegt de hoogleraar. “Maar doordat hij nu onder water ligt, heeft hij maar een bereik van zo’n vijf kilometer. En aangezien hij ook nog eens op kilometers diepte ligt, blijft er al helemaal een kleine reikwijdte over. Alleen met onderzeeërtjes kunnen ze hem terugvinden. Die worden nu dan ook ingezet.”
Een race tegen de klok dus. “Inderdaad. Maar de kans dat ze hem terugvinden is toch redelijk groot. Enkele jaren geleden stortte er een vliegtuig van China Airlines in de Indische Oceaan. De zwarte doos hebben ze toen twee weken later gevonden met een onderzeeër.”
Comments are closed.