Landmijnen houden zich niet aan een staakt-het-vuren en blijven ook na een oorlog levens eisen. Onderzoekers aan de TU ontwikkelen een systeem dat deze stille moordenaars opspoort.
Prof.dr.ir. L.P. Ligthart leidt het onderzoek, dat voor 2000 een prototype moet opleveren. Het project wordt mede gefinancierd door de technologiestichting STW. Die steekt er de komende twee jaar 2,7 miljoen gulden in, en doet daar bij voldoende resultaat nog eens twee miljoen bij voor eenzelfde periode.
Het systeem moet landmijnen op gaan sporen in voormalige oorlogsgebieden. Nu worden dagelijks tientallen mensen, vooral boeren en spelende kinderen, het slachtoffer van mijnen. Het prototype combineert twee radarsystemen. Eén systeem zoekt naar de lokatie van het voorwerp en het andere construeert een gedetailleerd beeld van het object. Zo kunnen mijnruimers een mogelijke mijn makkelijk identificeren.
Dit moet een betrouwbaarheid van 99,6 procent opleveren, wat nu nog bij lange na niet gehaald wordt. Metaaldetectoren geven vaak vals alarm en zijn niet gevoelig voor plastic mijnen. Alleen de prikstok is effectiever, maar veel gevaarlijker. Bij deze methode zijn de vorderingen bovendien te traag en de kosten te hoog. Door de snelheid en efficiëntie moet het detectiesysteem relatief goedkoper worden dan de prikstok. Het kost nu nog gemiddeld tweeduizend gulden om één mijn, die een paar tientjes kost, op te ruimen.
Prof.dr.ir. L.P. Ligthart leidt het onderzoek, dat voor 2000 een prototype moet opleveren. Het project wordt mede gefinancierd door de technologiestichting STW. Die steekt er de komende twee jaar 2,7 miljoen gulden in, en doet daar bij voldoende resultaat nog eens twee miljoen bij voor eenzelfde periode.
Het systeem moet landmijnen op gaan sporen in voormalige oorlogsgebieden. Nu worden dagelijks tientallen mensen, vooral boeren en spelende kinderen, het slachtoffer van mijnen. Het prototype combineert twee radarsystemen. Eén systeem zoekt naar de lokatie van het voorwerp en het andere construeert een gedetailleerd beeld van het object. Zo kunnen mijnruimers een mogelijke mijn makkelijk identificeren.
Dit moet een betrouwbaarheid van 99,6 procent opleveren, wat nu nog bij lange na niet gehaald wordt. Metaaldetectoren geven vaak vals alarm en zijn niet gevoelig voor plastic mijnen. Alleen de prikstok is effectiever, maar veel gevaarlijker. Bij deze methode zijn de vorderingen bovendien te traag en de kosten te hoog. Door de snelheid en efficiëntie moet het detectiesysteem relatief goedkoper worden dan de prikstok. Het kost nu nog gemiddeld tweeduizend gulden om één mijn, die een paar tientjes kost, op te ruimen.
Comments are closed.