Prof. Ir. C.P. Keizer( 4 juli 1934 – 25 februari 2000 )Op vrijdag 25 februari j.l. overleed in zijn woonplaats Vlaardingen prof.
ir. Cornelis Pieter Keizer, hoogleraar railvoertuigtechniek aan de TU-Delft en hoofd van het constructiebureau van de fa. Stork RMO te Amsterdam.
Professor Keizer leed aan kanker. Deze ziekte openbaarde zich kort na zijn pensionering vorig jaar. Hij had toen reeds toegezegd om zijn onderwijsactiviteiten aan de faculteit nog een jaar voort te zetten ter wille van de continuïteit van het onderwijs in de railvoertuigtechniek. Helaas bleek hij niet meer in staat om de colleges in het nieuwe cursusjaar te verzorgen. De ziekte heeft hem in korte tijd geveld.
Prof. Keizer begon zijn loopbaan bij de TU-Delft in 1961 als wetenschappelijk-medewerker bij het laboratorium voor voertuigtechniek. In 1985 werd hij benoemd tot universitair hoofddocent bij de vakgroep transporttechnologie. In dat zelfde jaar echter besloot hij de betrekkelijke zekerheid van zijn baan aan de TU-Delft op te geven voor de betrekkelijke onzekerheid van het particuliere bedrijf. Behalve een stap van de overheid naar een particulier bedrijf, betekende dit voor hem een stap van de theorie naar de praktijk. Bij de fa. Stork RMO werd hij als hoofd van het constructiebureau verantwoordelijk voor het ontwerpen van draaistellen voor railvoertuigen. Onder zijn leiding werden ondermeer de draaistellen van het interregiomaterieel, de dubbeldeks intercitytreinen van de NS, ontworpen en gebouwd. Daarnaast ontwierp hij samen met prof. Zeevenhooven (% 24-5-98) , de zogenaamde kruisankerconstructie, een voorziening om draaistellen met minder wielslijtage en geluid door bogen te laten rijden. Hoewel geen commercieel succes heeft de laatst genoemde ontwikkeling veel bijgedragen aan de kennis over het dynamisch gedrag van draaistellen.
In 1992 volgde hij prof. Zeevenhooven op als deeltijdhoogleraar railvoertuigtechniek aan de TU-Delft. In zijn intreerede, getiteld het comfort van de trein, belichtte prof. Keizer op de voor hem karakteristieke wijze de facetten van de dynamica van railvoertuigen, die van invloed zijn op het comfort in de trein. Naar zijn mening kon een verbetering van dit comfort de concurrentiepositie van de trein versterken.
Na aanvankelijk gebruik te hebben gemaakt van delen uit het collegedictaat van prof. Zeevenhooven besloot hij een nieuw collegedictaat te schrijven. Prof. Keizer deed dit, zoals voor mensen van zijn generatie nog heel gebruikelijk, met pen en papier. Direkt en zonder veel doorhalingen op het papier, in één vloeiende pennestreek. Daar was hij goed in. In het precies formuleren, compleet, niet te veel en niet te weinig, eenvoudig en zeker niet overdreven.
Het resultaat mocht er zijn: leesbaar, logisch en evenwichtig van opbouw en overzichtelijk. En dit was danook de mening van de studenten die zijn colleges volgden.
Prof. Keizer kon tijdens zijn colleges de theorie zo duidelijk en eenvoudig voorstellen, dat zijn studenten het idee kregen dat het allemaal erg eenvoudig was. Bij nader inzien bleek dit dan lang niet altijd het geval. Opmerkelijk was ook zijn gevoel voor timing . Zo wist hij zijn colleges vaak op de minuut af binnen de daarvoor gestelde tijd af te ronden. Ook daaruit bleek zijn grote ervaring in het onderwijzen.
Behalve een goede leermeester was prof. Keizer een aimabel en integer man.
Wij zullen hem missen en zijn hem dankbaar voor zijn bijdrage aan het onderwijs dat door onze vakgroep wordt verzorgd.
Namens studenten en medewerkers van de vakgroep transporttechnologie,
Prof. Ir. C.P. Keizer
( 4 juli 1934 – 25 februari 2000 )
Op vrijdag 25 februari j.l. overleed in zijn woonplaats Vlaardingen prof. ir. Cornelis Pieter Keizer, hoogleraar railvoertuigtechniek aan de TU-Delft en hoofd van het constructiebureau van de fa. Stork RMO te Amsterdam.
Professor Keizer leed aan kanker. Deze ziekte openbaarde zich kort na zijn pensionering vorig jaar. Hij had toen reeds toegezegd om zijn onderwijsactiviteiten aan de faculteit nog een jaar voort te zetten ter wille van de continuïteit van het onderwijs in de railvoertuigtechniek. Helaas bleek hij niet meer in staat om de colleges in het nieuwe cursusjaar te verzorgen. De ziekte heeft hem in korte tijd geveld.
Prof. Keizer begon zijn loopbaan bij de TU-Delft in 1961 als wetenschappelijk-medewerker bij het laboratorium voor voertuigtechniek. In 1985 werd hij benoemd tot universitair hoofddocent bij de vakgroep transporttechnologie. In dat zelfde jaar echter besloot hij de betrekkelijke zekerheid van zijn baan aan de TU-Delft op te geven voor de betrekkelijke onzekerheid van het particuliere bedrijf. Behalve een stap van de overheid naar een particulier bedrijf, betekende dit voor hem een stap van de theorie naar de praktijk. Bij de fa. Stork RMO werd hij als hoofd van het constructiebureau verantwoordelijk voor het ontwerpen van draaistellen voor railvoertuigen. Onder zijn leiding werden ondermeer de draaistellen van het interregiomaterieel, de dubbeldeks intercitytreinen van de NS, ontworpen en gebouwd. Daarnaast ontwierp hij samen met prof. Zeevenhooven (% 24-5-98) , de zogenaamde kruisankerconstructie, een voorziening om draaistellen met minder wielslijtage en geluid door bogen te laten rijden. Hoewel geen commercieel succes heeft de laatst genoemde ontwikkeling veel bijgedragen aan de kennis over het dynamisch gedrag van draaistellen.
In 1992 volgde hij prof. Zeevenhooven op als deeltijdhoogleraar railvoertuigtechniek aan de TU-Delft. In zijn intreerede, getiteld het comfort van de trein, belichtte prof. Keizer op de voor hem karakteristieke wijze de facetten van de dynamica van railvoertuigen, die van invloed zijn op het comfort in de trein. Naar zijn mening kon een verbetering van dit comfort de concurrentiepositie van de trein versterken.
Na aanvankelijk gebruik te hebben gemaakt van delen uit het collegedictaat van prof. Zeevenhooven besloot hij een nieuw collegedictaat te schrijven. Prof. Keizer deed dit, zoals voor mensen van zijn generatie nog heel gebruikelijk, met pen en papier. Direkt en zonder veel doorhalingen op het papier, in één vloeiende pennestreek. Daar was hij goed in. In het precies formuleren, compleet, niet te veel en niet te weinig, eenvoudig en zeker niet overdreven.
Het resultaat mocht er zijn: leesbaar, logisch en evenwichtig van opbouw en overzichtelijk. En dit was danook de mening van de studenten die zijn colleges volgden.
Prof. Keizer kon tijdens zijn colleges de theorie zo duidelijk en eenvoudig voorstellen, dat zijn studenten het idee kregen dat het allemaal erg eenvoudig was. Bij nader inzien bleek dit dan lang niet altijd het geval. Opmerkelijk was ook zijn gevoel voor timing . Zo wist hij zijn colleges vaak op de minuut af binnen de daarvoor gestelde tijd af te ronden. Ook daaruit bleek zijn grote ervaring in het onderwijzen.
Behalve een goede leermeester was prof. Keizer een aimabel en integer man.
Wij zullen hem missen en zijn hem dankbaar voor zijn bijdrage aan het onderwijs dat door onze vakgroep wordt verzorgd.
Namens studenten en medewerkers van de vakgroep transporttechnologie,
Comments are closed.