Man/vrouw

Uit binnen- én buitenland. Nu weet ik dat mijn naam verwarring kan brengen, maar dat is niet het enige. Door de combinatie van werken bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek en mijn ietwat zakelijke insteek voor correspondentie met deze mensen, word ik al snel in de categorie ‘man’ ondergebracht. Bovendien is de Nederlandse vliegtuigwereld een (old) boys network. De aanname dat er een man achter de mails schuilt, is dan ook snel gemaakt. Ook in het buitenland blijkt dat het een mannenwereld is. Internationale industriepartners geven aan dat zij het lage aantal vrouwen in hun bedrijf als een gemis zien. Zowel Franse als Nederlandse bedrijven werken aan diversiteit en het highlighten van vrouwelijke talenten en rolmodellen.

De hardnekkige aanname dat er een man afzender moet zijn van berichten die vanuit de faculteit Luchtvaart-en Ruimtevaarttechniek worden verstuurd, bleek uit het feit dat in een van de reacties zowel mijn naam als die van een vrouwelijke collega werd ingeleid door ‘Dear sir’. Goede remedie bleek om over de telefoon een eerste introductie te geven. Een collega tipte me dat een pasfoto in mijn e-mailhandtekening vergissingen kan voorkomen. Beide tactieken zijn bruikbaar, hoewel ik er nu ook mooie anekdotes op na kan houden.

Laatst ging ik voor een conferentie naar Frankrijk, als deelnemer van een groter consortium. Aangezien ik de business developer uit Nederland nog niet kende, spraken we via de mail af elkaar te ontmoeten bij het ontbijt. Hij stelde voor om af te spreken hoe we elkaar daar zouden herkennen. Met zijn krijtstreeppak zou hij makkelijk te onderscheiden zijn van de vele engineers, meende hij. Ik gaf aan dat ik een donkerblauwe jurk zou dragen. Zo, dat was geregeld. Op naar de conferentie. Of, dat dacht ik. Op het moment dat ik mijn computer wilde afsluiten popte er een mailtje van de business developer op in het scherm. Hoewel kort en bondig, de inhoud ervan verklapte een Babylonische vergissing. Zijn laatste reactie luidde: ‘Bluf!’