Het is feest: Lorre bestaat vijfentwintig jaar. En net als dat andere produkt van het jaar 1969, Woodstock, waar ooit de entree gratis was en hippies met joints rondliepen maar tegenwoordig driehonderd dollar toegangsgeld wordt gevraagd en yuppies met draagbare telefoons feestvieren, is ook Lorre met zijn tijd meegegaan: van jazzcafé tot studentendiscotheek.
br />
Voor ’69 bevond zich een kegelbaan in een kelder bij sociëteit Phoenix. ,,Een ballerig gebeuren”, volgens Maurits van Boetzelaer, lid van de Lorrecommissie. Nadat een aantal leden zich ermee was gaan bemoeien, veranderde dat dus in een uitgaansgelegenheid van Delfts formaat, die zich op alle studenten richtte.
,,Het is een voor Delft vrij unieke disco”, zegt Van Boetzelaer. ,,De enige waar studenten rustig kunnen komen, zonder raar aangekeken te worden door de burgerij.” Toch kan blijkbaar niet iedereen er rustig komen. Een student werktuigbouw vindt Lorre ,,een a-relaxte dakhazentent”. ,,Als ik er kom heb ik altijd het gevoel dat ik op m’n bek geslagen ga worden”, vertelt hij. ,,Een vriend van me vroeg laatst twee keer hetzelfde plaatje aan, waarop hij als reactie van de deejay alleen een klap in zijn gezicht kreeg.”
Het predikaat ‘studentendisco’ blijkt ook nogal relatief. Op zaterdag lopen er verbazend veel ‘studentes’ van vijftien, zestien jaar rond, die als Lolita-kloontjes in de smaak proberen te vallen bij de aanwezige kerels. ,,Tja, op zo’n avond lopen er inderdaad beschamend veel scholiertjes rond”, zegt Van Boetzelaer. ,,Hoe dat komt, weet ik niet. Iedereen mag voor half een maar één persoon introduceren. Maar de norm ligt bij de portiers; die weten wie er in moet en wie niet.”
Lorre is een onderdeel van het Corps. Toch wordt zoveel mogelijk moeite gedaan dat te maskeren, zodat de sfeer ‘boven’ (in de sociëteit) nogal verschilt van die van ‘beneden’, in de disco. ,,Er is nogal een cultuurverschil”, vindt een student industrieel ontwerpen. ,,Bovenaan de trap lopen de mannen jasje-dasje, maar als ze beneden zijn aangekomen hebben ze dat uitgetrokken en gaan ze in T-shirt of blote bast de dansvloer op.” Volgens ingewijden gaan er nog wat meer remmen los. ,,Terwijl mannelijke Corpsleden in de sociëteit nauwelijks contact durven leggen met hun vrouwelijke vrienden, willen ze in de disco nog wel eens snaveltje pakken”, aldus een reguliere bezoekster. Volgens Van Boetzelaer moeten de leden wel gewoon buitenlangs, net als iedereen. ,,Maar dassen worden inderdaad geweigerd”, zegt hij.
Van 21 tot 24 september viert Lorre haar lustrumfeest. Op het programma staan onder meer de Nederlandstalige band Van Dik Hout, die in de Owee Virgiel nog platgespeeld heeft. Bovendien komt Tatjana. ,,Als ze maar geen toespraken of collectes houdt voor Bosnië”, hoopt Van Boetzelaer. Lorre gaat met zijn tijd mee. (M.P.)
Het is feest: Lorre bestaat vijfentwintig jaar. En net als dat andere produkt van het jaar 1969, Woodstock, waar ooit de entree gratis was en hippies met joints rondliepen maar tegenwoordig driehonderd dollar toegangsgeld wordt gevraagd en yuppies met draagbare telefoons feestvieren, is ook Lorre met zijn tijd meegegaan: van jazzcafé tot studentendiscotheek.
Voor ’69 bevond zich een kegelbaan in een kelder bij sociëteit Phoenix. ,,Een ballerig gebeuren”, volgens Maurits van Boetzelaer, lid van de Lorrecommissie. Nadat een aantal leden zich ermee was gaan bemoeien, veranderde dat dus in een uitgaansgelegenheid van Delfts formaat, die zich op alle studenten richtte.
,,Het is een voor Delft vrij unieke disco”, zegt Van Boetzelaer. ,,De enige waar studenten rustig kunnen komen, zonder raar aangekeken te worden door de burgerij.” Toch kan blijkbaar niet iedereen er rustig komen. Een student werktuigbouw vindt Lorre ,,een a-relaxte dakhazentent”. ,,Als ik er kom heb ik altijd het gevoel dat ik op m’n bek geslagen ga worden”, vertelt hij. ,,Een vriend van me vroeg laatst twee keer hetzelfde plaatje aan, waarop hij als reactie van de deejay alleen een klap in zijn gezicht kreeg.”
Het predikaat ‘studentendisco’ blijkt ook nogal relatief. Op zaterdag lopen er verbazend veel ‘studentes’ van vijftien, zestien jaar rond, die als Lolita-kloontjes in de smaak proberen te vallen bij de aanwezige kerels. ,,Tja, op zo’n avond lopen er inderdaad beschamend veel scholiertjes rond”, zegt Van Boetzelaer. ,,Hoe dat komt, weet ik niet. Iedereen mag voor half een maar één persoon introduceren. Maar de norm ligt bij de portiers; die weten wie er in moet en wie niet.”
Lorre is een onderdeel van het Corps. Toch wordt zoveel mogelijk moeite gedaan dat te maskeren, zodat de sfeer ‘boven’ (in de sociëteit) nogal verschilt van die van ‘beneden’, in de disco. ,,Er is nogal een cultuurverschil”, vindt een student industrieel ontwerpen. ,,Bovenaan de trap lopen de mannen jasje-dasje, maar als ze beneden zijn aangekomen hebben ze dat uitgetrokken en gaan ze in T-shirt of blote bast de dansvloer op.” Volgens ingewijden gaan er nog wat meer remmen los. ,,Terwijl mannelijke Corpsleden in de sociëteit nauwelijks contact durven leggen met hun vrouwelijke vrienden, willen ze in de disco nog wel eens snaveltje pakken”, aldus een reguliere bezoekster. Volgens Van Boetzelaer moeten de leden wel gewoon buitenlangs, net als iedereen. ,,Maar dassen worden inderdaad geweigerd”, zegt hij.
Van 21 tot 24 september viert Lorre haar lustrumfeest. Op het programma staan onder meer de Nederlandstalige band Van Dik Hout, die in de Owee Virgiel nog platgespeeld heeft. Bovendien komt Tatjana. ,,Als ze maar geen toespraken of collectes houdt voor Bosnië”, hoopt Van Boetzelaer. Lorre gaat met zijn tijd mee. (M.P.)
Comments are closed.