Campus

Lol met je parasol

Het is een drukte belang op de Oude Delft. Studievereniging Curius is jarig. De hele week zijn er activiteiten op de faculteit Techniek, Bestuur en Management, met als afsluiting het dieseindfeest.

Dit jaar wordt het gehouden bij de Delftsche Studenten Bond. Ik besluit me over mijn rancune heen te zetten en de Bond een tweede kans te geven.

Bij de ingang check ik voor de zekerheid of ik vanavond wel foto’s mag maken. “Geen probleem”, zegt Gydo Wever, voorzitter van Curius. Vanavond zijn zij de baas. De zaal is nog niet heel vol. Dj Duke draait vanavond. Achter de draaitafel staan twee studenten in oranje T-shirts. Het publiek bestaat voornamelijk uit besturen van andere studieverenigingen. En een paar TB-studenten. Aan de bar kom ik het voltallige Owee-bestuur tegen. Zo te zien staan ze hier al een tijdje. “Kom nou, we moeten echt gaan”, probeert een Owee-bestuurslid haar voorzitter mee te sleuren. “We moeten nog naar een ander feest. Van LST in dansschool Wesseling… Wat een baan.”

De muziek is opvallend slecht. Ik vermoed dat de dj’s een wat gedateerde platenkoffer bij zich hebben. De meeste nummers brengen mij terug naar vroegere tijden. Groep acht, om precies te zijn. De Spice Girls komen voorbij. En de hele Hakkuhbar-cd. Ik vraag me maar weer eens spijtig af waarom ik mezelf toch nooit heb leren hakken. De meeste TB-studenten schijnen er overigens geen enkele moeite mee te hebben.

Het is al wat later als ik mezelf luidkeels hoor meezingen met ‘De meeste dromen zijn bedrog’. Inmiddels zijn er ook wat meer studenten aanwezig. Er is een groep verkleed als Loveboat-kapiteinen. En een groep met zwembanden en zwembroeken aan. Meisjes in Hawaïrokjes. Hoewel het thema mij niet bekend is, vermoed ik dat het iets moet zijn als ‘Lol met je parasol aan de Costa del Sol’.

Ik voel me niet echt op mijn gemak en loop wat verloren door de zaal. Ik bots tegen Reinier Beelaerts van Blokland aan. Hij omhelst me met een hartelijk: “Hallooo! Anna! Ik ben al tien uur aan het drinken!” En met hem vele anderen, denk ik. Het is een dronken bedoening. In zo’n geval zit er maar één ding op. Meedrinken. Het dansen op 2 Unlimited gaat ineens een stuk makkelijker. Uren later meen ik mezelf aan de bar te herinneren met een veertigjarige Argentijn die meende de secretaris van milieu, financiën, en economie te zijn. Hij sprak geen Engels en volgens mij ook geen Spaans. Hoe hij op dat feest terecht kwam en hoe we uiteindelijk hebben gecommuniceerd, is me een raadsel. Maar ik heb zijn kaartje en moet zeker langs komen als ik in Argentinië ben. Ondertussen is de zaal op een drietal diehards na, helemaal leeg. Ik sta naast een TB-student aan de bar. “Ik ga maar eens”, zegt hij met dubbele tong en zwaait nogal zwabberig met zijn wijsvinger: “Je moet altijd op het hoogtepunt weggaan.” Ik kan niets anders dan dit beamen en haal mijn jas. (AN)

Het is een drukte belang op de Oude Delft. Studievereniging Curius is jarig. De hele week zijn er activiteiten op de faculteit Techniek, Bestuur en Management, met als afsluiting het dieseindfeest. Dit jaar wordt het gehouden bij de Delftsche Studenten Bond. Ik besluit me over mijn rancune heen te zetten en de Bond een tweede kans te geven.

Bij de ingang check ik voor de zekerheid of ik vanavond wel foto’s mag maken. “Geen probleem”, zegt Gydo Wever, voorzitter van Curius. Vanavond zijn zij de baas. De zaal is nog niet heel vol. Dj Duke draait vanavond. Achter de draaitafel staan twee studenten in oranje T-shirts. Het publiek bestaat voornamelijk uit besturen van andere studieverenigingen. En een paar TB-studenten. Aan de bar kom ik het voltallige Owee-bestuur tegen. Zo te zien staan ze hier al een tijdje. “Kom nou, we moeten echt gaan”, probeert een Owee-bestuurslid haar voorzitter mee te sleuren. “We moeten nog naar een ander feest. Van LST in dansschool Wesseling… Wat een baan.”

De muziek is opvallend slecht. Ik vermoed dat de dj’s een wat gedateerde platenkoffer bij zich hebben. De meeste nummers brengen mij terug naar vroegere tijden. Groep acht, om precies te zijn. De Spice Girls komen voorbij. En de hele Hakkuhbar-cd. Ik vraag me maar weer eens spijtig af waarom ik mezelf toch nooit heb leren hakken. De meeste TB-studenten schijnen er overigens geen enkele moeite mee te hebben.

Het is al wat later als ik mezelf luidkeels hoor meezingen met ‘De meeste dromen zijn bedrog’. Inmiddels zijn er ook wat meer studenten aanwezig. Er is een groep verkleed als Loveboat-kapiteinen. En een groep met zwembanden en zwembroeken aan. Meisjes in Hawaïrokjes. Hoewel het thema mij niet bekend is, vermoed ik dat het iets moet zijn als ‘Lol met je parasol aan de Costa del Sol’.

Ik voel me niet echt op mijn gemak en loop wat verloren door de zaal. Ik bots tegen Reinier Beelaerts van Blokland aan. Hij omhelst me met een hartelijk: “Hallooo! Anna! Ik ben al tien uur aan het drinken!” En met hem vele anderen, denk ik. Het is een dronken bedoening. In zo’n geval zit er maar één ding op. Meedrinken. Het dansen op 2 Unlimited gaat ineens een stuk makkelijker. Uren later meen ik mezelf aan de bar te herinneren met een veertigjarige Argentijn die meende de secretaris van milieu, financiën, en economie te zijn. Hij sprak geen Engels en volgens mij ook geen Spaans. Hoe hij op dat feest terecht kwam en hoe we uiteindelijk hebben gecommuniceerd, is me een raadsel. Maar ik heb zijn kaartje en moet zeker langs komen als ik in Argentinië ben. Ondertussen is de zaal op een drietal diehards na, helemaal leeg. Ik sta naast een TB-student aan de bar. “Ik ga maar eens”, zegt hij met dubbele tong en zwaait nogal zwabberig met zijn wijsvinger: “Je moet altijd op het hoogtepunt weggaan.” Ik kan niets anders dan dit beamen en haal mijn jas. (AN)

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.