De TU Delft is de verkeerde weg ingeslagen. Dat is de boodschap van de Duitse chemicus prof.dr. Michael Braungart tijdens zijn Studium Generale-lezing in bioscoop Mustsee.
Lef kan deze bijzonder hoogleraar cradle-to-cradle niet ontzegd worden. Bijna tweeënhalf uur geeft hij de TU Delft, in aanwezigheid van rector Fokkema, er flink van langs.
Braungart moet niets hebben van duurzaamheid, een van de speerpunten van de TU Delft. Als hij het woord uitspreekt trekt hij een vies gezicht. “Onder het motto duurzaamheid haalde Philips lood uit beeldschermen. Dat lijkt een goede zaak. Maar niemand vraagt wat er voor in de plaats komt. Nu gebruikt het elektronicaconcern namelijk zilver, tin en koper. Een televisie bestaat uit maar liefst 4360 stoffen. Waaronder veel schadelijke.”
De aanwezige studenten luisteren met open mond naar de chemicus. In de pauze staan ze als groupies in de rij om Braungarts boek ‘Cradle to Cradle’ (2002) te laten signeren.
Met duurzaamheid komen we geen stap verder omdat men afval blijft consumeren, stelt Braungart. Met gebouwen twintig procent efficiënter te maken, schiet je niets op. “We moeten op een volstrekt nieuwe manier ontwerpen”, meent Braungart.
De chemicus stelt het principe waste equals food voor. Als voorbeeld noemt hij eetbare compoststoelen, zodat er geen afval meer is. Braungart legt verder uit dat ontwerpers aan een gesloten kringloop, zoals een biologische cyclus, moeten denken. Hij stelt voor dat consumenten producten met chemische stoffen voortaan terugsturen naar de producenten, zodat zij de troep opruimen.
Maar wat hij concreet wil veranderen, blijft vaag. Hij spreekt over het bouwen van huizen als een boom, pleit voor groene daken en benadrukt hoe verstandig het is om hoogspanningsmasten te vervangen door windturbines. Maar hoe meer Braungart praat, hoe meer zijn ideeën aan bekende duurzaamheidsinitiatieven doen denken. “Wat u zegt, proberen wij als duurzaamheidstudenten te realiseren”, zegt een student. De studenten die net nog met open mond luisteren, schudden nu het hoofd. Ze vinden dat de chemicus niet luistert.
In het laatste uur kruist Braungart de degens met Fokkema en dat levert het nodige vuurwerk op. Van een echte discussie komt het helaas niet, omdat Braungart amper luistert naar de scheidende rector. Totdat Fokkema hem voor de tweede keer vraagt samen te werken met de TU. Door bijvoorbeeld het nieuwe Bouwkundegebouw te helpen ontwerpen volgens zijn principe. “Omdat de ontwerpprincipes van de TU Delft verkeerd zijn, wil ik jullie niet helpen”, zegt Braungart. “Dan is het alsof ik de ligstoelen van de Titanic ontwerp. Het spijt me dat ik dit zo onbeschoft zeg. Maar ik ben bezorgd over de toekomst en daarvoor is een radicale omslag nodig.”
Ir. Kees Kaan, praktijkhoogleraar architectonisch ontwerpen, mag een nieuw stadsdeel van Barcelona bouwen. Deze week won hij een internationale prijsvraag voor het project. Het stadsdeel, dat Central Prat zal heten, ligt aan de rand van Barcelona, tussen het vliegveld en het centrum. Naast kantoren en bedrijven komen er woningen en wordt een stadspark aangelegd. Zonnepanelen op de daken verwarmen en koelen de appartementencomplexen. Het kan twintig tot dertig jaar duren voordat het stadsdeel er daadwerkelijk is.
Comments are closed.