Op een mooie nazomerse dag in 1935 kondigde de Führer de Neurenberger wetten af en ontnam daarmee de joden hun mensenrechten. Toen hij dat had geregeld, gaf hij zijn persoonlijke visie op onderwijs: “De jonge Duitser zal van school tot school opgroeien.
Hij wordt als klein kind bij de hand genomen en wordt pas losgelaten als hij met pensioen gaat.” De Führer kwam al aanzetten met life long learning, lang voordat de Onderwijsraad erover begon. Je kunt veel van Adolf zeggen, maar hier had hij wel een punt.
LLL. Het allitereert lekker. Onderwijsbeleidsmedewerkers hebben natuurlijk uitgebreid over dit acroniem gebrainstormd. Voor een flinke storm heb je een grote open ruimte nodig: een oceaan of een uitgestrekte vlakte. De bovenkamer van een onderwijsbeleidsmedewerker vormt daarom een uitgelezen locatie voor een hersenstorm. Hier buldert een luchtig briesje pas echt op orkaankracht. Begrijp me goed, ik heb geen bezwaar tegen life long learning. Ik zweer er zelfs bij en zit, net als al mijn collega’s, voortdurend met mijn neus in de boeken. Mensen op de universiteit verdiepen zich namelijk in van alles en nog wat, gewoon voor de lol: muziek, vreemde talen, denksporten en nog veel meer. Life long learning voor een wetenschappelijk medewerker is net zoiets als levenslang leiderschap voor een manager.
Vanwege die LLL raak ik op mijn oude dag verzeild in allerlei cursussen en zo heb ik geleerd, middels een managementtraining van een leuke dame, dat sollicitanten zich mooier voordoen dan ze zijn. Goh, wie had dat nou gedacht? Gelukkig heeft mijn vrouw mij de totale zwijgplicht opgelegd, want anders had ik die leuke dame gevraagd op welke wijze ze haar partner had geselecteerd. Wij mannen doen ons namelijk ook mooier voor dan we zijn. Jaja, het heikele probleem van het ontwaren der ware aard. Ook op dit gebied heeft Adolf Hitler opmerkelijke uitspraken gedaan, maar nu ben ik helaas bij de kantlijn aangeland waardoor de ruimte voor een treffend citaat ontbreekt.
Comments are closed.