Mijn fiets is weer eens gejat. Volgens onderzoek gebeurt dit elk jaar 800 duizend keer, dus één op de twintig Nederlanders krijgt er jaarlijks een keer mee te maken.
Het is dit jaar mijn vierde fiets die gestolen is, dus ik heb al negenenzeventig Nederlanders blij gemaakt.
Maar dus alweer op zoek naar een nieuwe fiets. ‘s Nachts op straat . in de buurt van Alev . bood iemand mij er een aan, voor maar tien euro. Jammer genoeg stond de fiets nog op slot en had de junkie de sleutels er niet van. Het bleek de fiets van mijn huisgenoot te zijn.
Met de bus gaan is ook geen optie, want tussen het station en de TU-wijk voel ik me als een kip in een legbatterij. Die bussen zitten nog voller dan de gemiddelde Indiase trein, terwijl ze daar tenminste nog op het dak mogen zitten.
Gelukkig had ik na een lange tijd sparen genoeg geld bij elkaar om voor vijftien euro een niet-gejatte fiets te kopen: een Gazelle Randstad City Bike, met goede remmen en zelfs een bel. Alleen een licht ontbrak, maar de politie heeft het toch druk genoeg met de jacht op echte criminelen.
Dacht ik. Want jammer genoeg is er in Delft niet zo veel zware criminaliteit als in bijvoorbeeld Amsterdam. De politie Haaglanden kan alleen maar fantaséren over drie afrekeningen per week. Om dan toch maar iets te kunnen doen, is de indrukwekkende Delftse politiemacht de afgelopen weken weer eens druk bezig geweest met het controleren van de fietsverlichting van ons arme studenten. Ook ik moest er aan geloven.
Ik reed langs het station toen er een politieauto met overdreven piepende banden achter me aan kwam scheuren. De politieauto sneed me de pas af en twee agenten sprongen zo ongeveer met getrokken pistolen de auto uit. Terwijl de agent mijn gegevens opschreef, zei hij er bij dat het weliswaar ook onveilig is om zonder licht te rijden, maar dat ze bovenal instructies hadden gekregen om meer bonnen uit te schrijven. En dat terwijl ik vijf keer per jaar ook nog een nieuwe fiets moet betalen.
Thomas van Leeuwen
Mijn fiets is weer eens gejat. Volgens onderzoek gebeurt dit elk jaar 800 duizend keer, dus één op de twintig Nederlanders krijgt er jaarlijks een keer mee te maken. Het is dit jaar mijn vierde fiets die gestolen is, dus ik heb al negenenzeventig Nederlanders blij gemaakt.
Maar dus alweer op zoek naar een nieuwe fiets. ‘s Nachts op straat . in de buurt van Alev . bood iemand mij er een aan, voor maar tien euro. Jammer genoeg stond de fiets nog op slot en had de junkie de sleutels er niet van. Het bleek de fiets van mijn huisgenoot te zijn.
Met de bus gaan is ook geen optie, want tussen het station en de TU-wijk voel ik me als een kip in een legbatterij. Die bussen zitten nog voller dan de gemiddelde Indiase trein, terwijl ze daar tenminste nog op het dak mogen zitten.
Gelukkig had ik na een lange tijd sparen genoeg geld bij elkaar om voor vijftien euro een niet-gejatte fiets te kopen: een Gazelle Randstad City Bike, met goede remmen en zelfs een bel. Alleen een licht ontbrak, maar de politie heeft het toch druk genoeg met de jacht op echte criminelen.
Dacht ik. Want jammer genoeg is er in Delft niet zo veel zware criminaliteit als in bijvoorbeeld Amsterdam. De politie Haaglanden kan alleen maar fantaséren over drie afrekeningen per week. Om dan toch maar iets te kunnen doen, is de indrukwekkende Delftse politiemacht de afgelopen weken weer eens druk bezig geweest met het controleren van de fietsverlichting van ons arme studenten. Ook ik moest er aan geloven.
Ik reed langs het station toen er een politieauto met overdreven piepende banden achter me aan kwam scheuren. De politieauto sneed me de pas af en twee agenten sprongen zo ongeveer met getrokken pistolen de auto uit. Terwijl de agent mijn gegevens opschreef, zei hij er bij dat het weliswaar ook onveilig is om zonder licht te rijden, maar dat ze bovenal instructies hadden gekregen om meer bonnen uit te schrijven. En dat terwijl ik vijf keer per jaar ook nog een nieuwe fiets moet betalen.
Thomas van Leeuwen
Comments are closed.