Lavoisier marketing

Elke student is geld – en dat is hard nodig voor Mercedessen met chauffeurs, advertenties, voorlichtingsdagen, brochures, commercials en ‘Delft Blauw’. Bergen pecunia die besteed hadden kunnen worden aan onderwijs en onderzoek vloeiden richting overheden van universiteiten.

Jaren geleden maakte ik brochures en folders voor de faculteit Bouwkunde van de TU Eindhoven. Er werd ook een film geproduceerd onder regie van een bekende filmmaker. Totale kosten: zo’n 100 duizend gulden. Een ton voor werving van studenten van één faculteit van één universiteit. Reken daarbij de kosten voor alle voorlichters, pr-medewerkers en marketeers. Voor alle Nederlandse universiteiten bij elkaar werden dus toen al tientallen miljoenen guldens per jaar uitgegeven voor werving van studenten. Sindsdien is dat bedrag natuurlijk gegroeid – al was het maar omdat de publiciteitsafdelingen groeiden tot in vrijwel elke faculteit. Bovendien is het bedrag ‘vereurood’ en zijn hogescholen met een inhaalslag bezig. Ik betwijfel of de minister enig idee heeft hoeveel ze per jaar uitgeeft aan reclame voor het werven van studenten.

Levert dat meer studenten op? Nee, natuurlijk niet. Delft probeert de bouwkundekandidaten van Eindhoven af te vangen, Utrecht probeert de aanstaande Leidse juristen weg te kapen, Groningen probeert de Utrechtse kandidaat-scheikundigen in te palmen. Enzovoort, enzovoort plus vice versa. Er gaan niet meer mensen studeren door die campagnes – universiteiten en hogescholen zijn slechts bezig om studenten bij elkaar weg te vissen. ‘Market-getting’ van studenten volgt de wet van Lavoisier, de godfather van de moderne scheikunde: ‘Bij een scheikundige reactie is het totale gewicht van de deelnemende stoffen voor en na de reactie gelijk’. Wie meer studenten wil, moet condooms verbieden.

Ik vroeg mijn opdrachtgever bij bouwkunde aan de TU Eindhoven destijds hoeveel studenten hij moest vangen om die investering van een ton eruit te halen. Raad eens, voordat u verder leest. Honderden, dacht ik. “Eén”, was het antwoord, “maar dan moet-ie wel vier jaar blijven.” Een zoon van een van de medewerkers zag de film en ging bouwkunde studeren in Eindhoven. Een ton belastinggeld om één student te werven die anders naar Delft was gegaan.

Die concurrentie en daarmee gepaard gaande reclame gaat staatssecretaris Rutte niet ver genoeg. Hij wil het onderwijs verbeteren door nog minder geld te geven en door de concurrentie nog verder te bevorderen. Dus krijgen we nog meer dwaze campagnes om studenten bij elkaar weg te kapen. Alle privatiseringen zijn mislukt, dus deze kan er ook nog wel bij, moet hij gedacht hebben. Als Mark Rutte in het water valt, zou je dat een ongeluk kunnen noemen; als iemand hem eruit haalt, is dat een ramp.

Piet Westendorp is universitair hoofddocent bij de faculteit Industrieel Ontwerpen.

Een auto is een onmisbaar hulpmiddel bij het zoeken naar een parkeerplaats. Even onmisbaar is de afdeling marketing voor een universiteit. Omdat onze overheid zo’n twintig jaar geleden in haar oneindige wijsheid besloot dat universiteiten moesten verzelfstandigen en concurreren, kregen we bovenbazen die zich marktconform – dus exhibitionistisch – verrijken, en dure marketingafdelingen die zieltjes moeten winnen. Elke student is geld – en dat is hard nodig voor Mercedessen met chauffeurs, advertenties, voorlichtingsdagen, brochures, commercials en ‘Delft Blauw’. Bergen pecunia die besteed hadden kunnen worden aan onderwijs en onderzoek vloeiden richting overheden van universiteiten.

Jaren geleden maakte ik brochures en folders voor de faculteit Bouwkunde van de TU Eindhoven. Er werd ook een film geproduceerd onder regie van een bekende filmmaker. Totale kosten: zo’n 100 duizend gulden. Een ton voor werving van studenten van één faculteit van één universiteit. Reken daarbij de kosten voor alle voorlichters, pr-medewerkers en marketeers. Voor alle Nederlandse universiteiten bij elkaar werden dus toen al tientallen miljoenen guldens per jaar uitgegeven voor werving van studenten. Sindsdien is dat bedrag natuurlijk gegroeid – al was het maar omdat de publiciteitsafdelingen groeiden tot in vrijwel elke faculteit. Bovendien is het bedrag ‘vereurood’ en zijn hogescholen met een inhaalslag bezig. Ik betwijfel of de minister enig idee heeft hoeveel ze per jaar uitgeeft aan reclame voor het werven van studenten.

Levert dat meer studenten op? Nee, natuurlijk niet. Delft probeert de bouwkundekandidaten van Eindhoven af te vangen, Utrecht probeert de aanstaande Leidse juristen weg te kapen, Groningen probeert de Utrechtse kandidaat-scheikundigen in te palmen. Enzovoort, enzovoort plus vice versa. Er gaan niet meer mensen studeren door die campagnes – universiteiten en hogescholen zijn slechts bezig om studenten bij elkaar weg te vissen. ‘Market-getting’ van studenten volgt de wet van Lavoisier, de godfather van de moderne scheikunde: ‘Bij een scheikundige reactie is het totale gewicht van de deelnemende stoffen voor en na de reactie gelijk’. Wie meer studenten wil, moet condooms verbieden.

Ik vroeg mijn opdrachtgever bij bouwkunde aan de TU Eindhoven destijds hoeveel studenten hij moest vangen om die investering van een ton eruit te halen. Raad eens, voordat u verder leest. Honderden, dacht ik. “Eén”, was het antwoord, “maar dan moet-ie wel vier jaar blijven.” Een zoon van een van de medewerkers zag de film en ging bouwkunde studeren in Eindhoven. Een ton belastinggeld om één student te werven die anders naar Delft was gegaan.

Die concurrentie en daarmee gepaard gaande reclame gaat staatssecretaris Rutte niet ver genoeg. Hij wil het onderwijs verbeteren door nog minder geld te geven en door de concurrentie nog verder te bevorderen. Dus krijgen we nog meer dwaze campagnes om studenten bij elkaar weg te kapen. Alle privatiseringen zijn mislukt, dus deze kan er ook nog wel bij, moet hij gedacht hebben. Als Mark Rutte in het water valt, zou je dat een ongeluk kunnen noemen; als iemand hem eruit haalt, is dat een ramp.

Piet Westendorp is universitair hoofddocent bij de faculteit Industrieel Ontwerpen.