“I am sooo excited about this whole New York thing!” naast mij huppelt Johnny. Johnny is 20 en komt uit Londen. Hij heeft net voor zichzelf besloten dat hij homo is.
“I can finally pull off my whole gay-thing!” Zijn ouders zijn nog niet op de hoogte. “Anna! Look Around! We Are In New York! AAAAHHH!” En hij schudt me door elkaar.
“Hi, how are you? Where are you from? What do you do?” Iedere ontmoeting in New York begint met deze drie vragen. New Yorkers houden van duidelijkheid. Labels. Wie ben je, wat doe je en wat kun jij voor mij betekenen? Tijd is geld. En niemand heeft tijd. Je moet jezelf verkopen. En om iets te kunnen verkopen moet je overtuigd zijn van je product. Dus lopen hier Heel Duidelijke Zakenmannen, Heel Duidelijke Designers en Heel Duidelijke Homo’s. “I am GAY!!” schreeuwt Johnny, terwijl het ene roze shirt na het andere uit de rekken van Macy’s trekt. Terwijl Johnny zich verzoent met zijn nieuwe label, verzand ik in overpeinzingen ten aanzien van die van mij. Wie ben ik eigenlijk? Waar kom ik vandaan? En wat doe ik hier? “You are not so much of a talker, are you? You are more the arty type, the Thinker.” En hij kijkt me aan op een zelfingenomen Dr. Phil-manier.
Twee weken later zit ik weer op het vliegveld. Mijn vlucht is gecanceld vanwege een sneeuwstorm. Net als alle andere vluchten. En nu is het wachten op meer informatie. Sommige mensen zitten hier al 48 uur. “My name is Henri Ford and I am a businessman. I have to go to Paris. Today.” De man kijkt de dikke vrouw achter de balie veelbetekenend aan. “Sir, I don’t care if your name were Mercedes. I don’t care what you do or where you wanna go. You’re just gonna have to sit over there and wait until I have more information. Just like everybody else.” De zakenman loopt zuchtend terug naar zijn plek. Op de grond, naast de prullenbak. Het vliegveld zit stampvol. En hoe langer het duurt, hoe meer iedereen verbroedert. Zoals dat gaat in tijden van crisis. Mensen praten met elkaar, over waar ze naar toe zouden gaan en waarom. Vertellen elkaar een verhaal. Wachtend op een uitvlucht maakt New York kennis met een nieuw fenomeen. Tijd. Zeeën van tijd. Om jezelf in af te vragen: Who am I? Where am I from and most important: Where am I going?
Anna Noyons
“I am sooo excited about this whole New York thing!” naast mij huppelt Johnny. Johnny is 20 en komt uit Londen. Hij heeft net voor zichzelf besloten dat hij homo is. “I can finally pull off my whole gay-thing!” Zijn ouders zijn nog niet op de hoogte. “Anna! Look Around! We Are In New York! AAAAHHH!” En hij schudt me door elkaar.
“Hi, how are you? Where are you from? What do you do?” Iedere ontmoeting in New York begint met deze drie vragen. New Yorkers houden van duidelijkheid. Labels. Wie ben je, wat doe je en wat kun jij voor mij betekenen? Tijd is geld. En niemand heeft tijd. Je moet jezelf verkopen. En om iets te kunnen verkopen moet je overtuigd zijn van je product. Dus lopen hier Heel Duidelijke Zakenmannen, Heel Duidelijke Designers en Heel Duidelijke Homo’s. “I am GAY!!” schreeuwt Johnny, terwijl het ene roze shirt na het andere uit de rekken van Macy’s trekt. Terwijl Johnny zich verzoent met zijn nieuwe label, verzand ik in overpeinzingen ten aanzien van die van mij. Wie ben ik eigenlijk? Waar kom ik vandaan? En wat doe ik hier? “You are not so much of a talker, are you? You are more the arty type, the Thinker.” En hij kijkt me aan op een zelfingenomen Dr. Phil-manier.
Twee weken later zit ik weer op het vliegveld. Mijn vlucht is gecanceld vanwege een sneeuwstorm. Net als alle andere vluchten. En nu is het wachten op meer informatie. Sommige mensen zitten hier al 48 uur. “My name is Henri Ford and I am a businessman. I have to go to Paris. Today.” De man kijkt de dikke vrouw achter de balie veelbetekenend aan. “Sir, I don’t care if your name were Mercedes. I don’t care what you do or where you wanna go. You’re just gonna have to sit over there and wait until I have more information. Just like everybody else.” De zakenman loopt zuchtend terug naar zijn plek. Op de grond, naast de prullenbak. Het vliegveld zit stampvol. En hoe langer het duurt, hoe meer iedereen verbroedert. Zoals dat gaat in tijden van crisis. Mensen praten met elkaar, over waar ze naar toe zouden gaan en waarom. Vertellen elkaar een verhaal. Wachtend op een uitvlucht maakt New York kennis met een nieuw fenomeen. Tijd. Zeeën van tijd. Om jezelf in af te vragen: Who am I? Where am I from and most important: Where am I going?
Anna Noyons
Comments are closed.