Jasper Wuister, systems engineer bij Siemens, is een ingenieur van deze tijd. Hij wil zich niet louter met techniek bezighouden en stort zich graag om de zoveel jaar op een nieuw inhoudelijk avontuur.
Siemens lijkt daarvoor de ideale omgeving: de activiteiten variëren van de beveiliging van Holland Casino tot het onderhoud van kerncentrale Borssele.
Is Nederland af? Aan die vraag kun je lange, diepgravende discussies wijden . en ondertussen werken ingenieurs als Jasper Wuister (28) onverstoorbaar voort aan de infrastructuur van het 21ste-eeuwse Nederland. Het valt niet mee om een gevoel van lichte afgunst te onderdrukken als Wuister op ontspannen toon vertelt over de infrastructurele projecten die hij als projectleider onder zijn hoede heeft. Hightech veiligheidssystemen in snelwegtunnels, spoorbruggen in de regio Alkmaar die voortaan op afstand te bedienen moeten zijn, nieuwe informatieborden op de perrons van de NS . het klinkt als het echte werk, waarmee je mensen die Nederland als een voltooide symfonie beschouwen om de oren kunt slaan.
Natuurlijk zou het naïef zijn om Wuisters baan te bezien door een romantisch waas, alsof we ons nog in de dagen van de wederopbouw bevinden. Nederland is geen life size Madurodam, geen bouwdoos waar je naar believen hsl-lijnen en hightech tunnels uit tevoorschijn kunt toveren. Bouwprojecten die beginnen als krabbels op de achterkant van een sigarendoos? Vergeet het maar. “Zeker de grotere projecten zijn daar veel te complex voor”, legt Wuister uit.
Systems engineering heet de nieuwe aanpak: een eindeloze reeks eisen en functionaliteiten trekt daarbij voorbij, om uiteindelijk te belanden in de onvermijdelijke database. Soms doet het werk van Wuister denken aan dat van een systeemontwerper in de ict. “Natuurlijk zijn er mensen die systems engineering een te rigide methode vinden”, erkent hij. “Ze missen de klassieke aanpak, waarbij je vooral afging op je gezond verstand en veel eerder tastbare resultaten zag. Maar met systems engineering kun je je concentreren op de echte problemen. En de kosten zijn beter beheersbaar.”
Wegdromen is er ook niet bij. Wuister moet regelmatig onderhandelen met klanten en aannemers. “Je moet goed weten wat de klant wil. Vaak is het een spel, waarbij iedereen zoveel mogelijk invloed probeert uit te oefenen.” Aan Wuister hebben de verschillende partijen een volwaardige gesprekspartner: twee jaar geleden kwam hij in de Nationale Onderhandelingswedstrijd als één van de winnaars uit de bus. “Dat was vooral een kwestie van goede voorbereiding”, zegt hij bescheiden.
Pittig prijskaartje
Wuister weet uit ervaring dat de klant niet altijd meteen kan of wil vertellen wat hij werkelijk wil. “Aan wijzigingen achteraf hangt vaak een pittig prijskaartje. De eerste gesprekken kunnen cruciaal zijn voor het verloop van een project.”
Uitgekiende onderhandelingstechnieken, databases: het zal in de ogen van sommigen iets afdoen aan de magie van het werk dat Wuister doet, maar hij blijft wel één van de mensen die mag sleutelen aan onze infrastructuur. Soms gaat het om veranderingen die niet met het blote oog waarneembaar zijn, maar het verschil kunnen uitmaken tussen een bijna-ramp en een ramp. Hightech systemen in autotunnels, bijvoorbeeld: camera’s met sensoren die gevaarlijke stoffen detecteren, ‘pratende’ deuren die bij calamiteiten automobilisten helpen tijdig de plek des onheils te ontvluchten en andere snufjes waar de voorbij zoevende automobilist geen benul van heeft.
Soms zijn drastische maatregelen noodzakelijk om te testen of de nieuwe techniek werkt. Wuister maakte als projectleider mee hoe een grote bak met brandende benzine een spoortunnel bij Barendrecht binnen werd gereden. Zo kon worden getest of de sprinklerapparatuur naar behoren functioneerde. “Vaak kan een veiligheidssysteem zich pas in de praktijk bewijzen”, zegt Wuister. “Het paradoxale is dat je natuurlijk hoopt dat het nooit zo ver hoeft te komen.”
Door zijn werk is Wuister gaan beseffen hoe ingewikkeld de infrastructuur van onze autowegen en spoorbanen is. “Zo’n beveiligingssysteem in een tunnel moet al snel aan zo’n achtduizend functionaliteitseisen voldoen.”
Nieuwsgierig
Dat Wuister in Delft elektrotechniek ging studeren, kwam voor zijn omgeving niet als een grote verrassing. Een televisie, een pc, een elektriciteitscentrale: als kind was hij razend nieuwsgierig hoe dat allemaal in elkaar zat. “Ik vond het jammer dat zulke zaken op school zo weinig aan bod kwamen. Gelukkig nam mijn vader met enige regelmaat een computer mee naar huis.”
Na biotechnologie en microbiologie te hebben overwogen, koos Wuister voor elektrotechniek. “Een brede studie, met aardig wat natuurkunde, veel wiskunde en een klein beetje scheikunde.” Tegen de tijd dat hij als secretaris plaats had genomen in het bestuur van de Elektrotechnische Vereeniging, had hij al ontdekt dat hij de context van techniek nog interessanter vond dan de techniek zelf. “Als je eenmaal weet hoe iets werkt, is de lol er in zekere zin af. Je nieuwsgierigheid is bevredigd. Maar het toepassen van die techniek roept weer nieuwe vragen op. Hoe kun je dat het beste aanpakken, waar moet je rekening mee houden? Dat houdt het voor mij interessant.”
Wuister deed de master regeltechniek, en studeerde af op duurzame waterontharding. In 2003 begon hij als trainee bij Siemens, een bedrijf dat hij al kende als hoofdsponsor van een lustrum van zijn studievereniging. “Wat me bij Siemens vooral aansprak was het brede scala aan thema’s: van gezondheid tot mobiliteit, van energie tot wonen en werken. Er zijn in Nederland maar heel weinig technologische bedrijven die zo breed georiënteerd zijn. Windmolenparken, de kerncentrale in Borssele, maar ook de beveiliging van Holland Casino en de magneetzweeftrein. Ik vind dat aantrekkelijk, omdat ik na een aantal jaren weer binnen een nieuw gebied zou willen werken. De automatisering van de drinkwatervoorziening, bijvoorbeeld.”
Bij Siemens heb je veel vrijheid om je eigen loopbaan uit te stippelen, vertelt Wuister. “En tegelijkertijd is het een tamelijk hiërarchische organisatie. Dat zou van mij iets minder mogen, maar het heeft zijn voordelen. Bij Siemens wordt geen contract ondertekend zonder dat er tenminste twee mensen naar hebben gekeken . jij en je baas. Natuurlijk wordt de klant daar wel eens ongeduldig van. Maar de business unit manager weet zo wel waar je mee bezig bent. We werken niet langs elkaar heen.”
Komende maand rondt Wuister het project bij de spoorbruggen af. Zijn volgende klus: een aantal elektrotechnische systemen in de spoortunnel van het nieuwe station van Delft.
Naam: Jasper Wuister (28)
Woonplaats: Delft
Verliefd/verloofd/getrouwd: Verliefd
Afgestudeerd: 2003
Afstudeerproject: Een modelgebaseerde besturing van een installatie om drinkwater te ontharden
Loopbaan: Na zijn studie werkte Wuister als trainee voor Siemens, de Duitse multinational die sinds 1879 ook in Nederland is gevestigd en een hoofdkantoor in Den Haag heeft. Na zijn traineeship hield hij zich bij Siemens als projectleider en systems engineer bezig met uiteenlopende infrastructurele projecten, zoals de overkapping van de A2 bij de Utrechtse Vinex-locatie Leidsche Rijn en de besturingsinstallatie van een spoortunnel bij Barendrecht. Hij was ook betrokken bij de invoering van een wereldwijd programma om de kwaliteit van het projectmanagement bij Siemens te verbeteren.
(Foto’s: Hans Stakelbeek/FMAX)
Is Nederland af? Aan die vraag kun je lange, diepgravende discussies wijden . en ondertussen werken ingenieurs als Jasper Wuister (28) onverstoorbaar voort aan de infrastructuur van het 21ste-eeuwse Nederland. Het valt niet mee om een gevoel van lichte afgunst te onderdrukken als Wuister op ontspannen toon vertelt over de infrastructurele projecten die hij als projectleider onder zijn hoede heeft. Hightech veiligheidssystemen in snelwegtunnels, spoorbruggen in de regio Alkmaar die voortaan op afstand te bedienen moeten zijn, nieuwe informatieborden op de perrons van de NS . het klinkt als het echte werk, waarmee je mensen die Nederland als een voltooide symfonie beschouwen om de oren kunt slaan.
Natuurlijk zou het naïef zijn om Wuisters baan te bezien door een romantisch waas, alsof we ons nog in de dagen van de wederopbouw bevinden. Nederland is geen life size Madurodam, geen bouwdoos waar je naar believen hsl-lijnen en hightech tunnels uit tevoorschijn kunt toveren. Bouwprojecten die beginnen als krabbels op de achterkant van een sigarendoos? Vergeet het maar. “Zeker de grotere projecten zijn daar veel te complex voor”, legt Wuister uit.
Systems engineering heet de nieuwe aanpak: een eindeloze reeks eisen en functionaliteiten trekt daarbij voorbij, om uiteindelijk te belanden in de onvermijdelijke database. Soms doet het werk van Wuister denken aan dat van een systeemontwerper in de ict. “Natuurlijk zijn er mensen die systems engineering een te rigide methode vinden”, erkent hij. “Ze missen de klassieke aanpak, waarbij je vooral afging op je gezond verstand en veel eerder tastbare resultaten zag. Maar met systems engineering kun je je concentreren op de echte problemen. En de kosten zijn beter beheersbaar.”
Wegdromen is er ook niet bij. Wuister moet regelmatig onderhandelen met klanten en aannemers. “Je moet goed weten wat de klant wil. Vaak is het een spel, waarbij iedereen zoveel mogelijk invloed probeert uit te oefenen.” Aan Wuister hebben de verschillende partijen een volwaardige gesprekspartner: twee jaar geleden kwam hij in de Nationale Onderhandelingswedstrijd als één van de winnaars uit de bus. “Dat was vooral een kwestie van goede voorbereiding”, zegt hij bescheiden.
Pittig prijskaartje
Wuister weet uit ervaring dat de klant niet altijd meteen kan of wil vertellen wat hij werkelijk wil. “Aan wijzigingen achteraf hangt vaak een pittig prijskaartje. De eerste gesprekken kunnen cruciaal zijn voor het verloop van een project.”
Uitgekiende onderhandelingstechnieken, databases: het zal in de ogen van sommigen iets afdoen aan de magie van het werk dat Wuister doet, maar hij blijft wel één van de mensen die mag sleutelen aan onze infrastructuur. Soms gaat het om veranderingen die niet met het blote oog waarneembaar zijn, maar het verschil kunnen uitmaken tussen een bijna-ramp en een ramp. Hightech systemen in autotunnels, bijvoorbeeld: camera’s met sensoren die gevaarlijke stoffen detecteren, ‘pratende’ deuren die bij calamiteiten automobilisten helpen tijdig de plek des onheils te ontvluchten en andere snufjes waar de voorbij zoevende automobilist geen benul van heeft.
Soms zijn drastische maatregelen noodzakelijk om te testen of de nieuwe techniek werkt. Wuister maakte als projectleider mee hoe een grote bak met brandende benzine een spoortunnel bij Barendrecht binnen werd gereden. Zo kon worden getest of de sprinklerapparatuur naar behoren functioneerde. “Vaak kan een veiligheidssysteem zich pas in de praktijk bewijzen”, zegt Wuister. “Het paradoxale is dat je natuurlijk hoopt dat het nooit zo ver hoeft te komen.”
Door zijn werk is Wuister gaan beseffen hoe ingewikkeld de infrastructuur van onze autowegen en spoorbanen is. “Zo’n beveiligingssysteem in een tunnel moet al snel aan zo’n achtduizend functionaliteitseisen voldoen.”
Nieuwsgierig
Dat Wuister in Delft elektrotechniek ging studeren, kwam voor zijn omgeving niet als een grote verrassing. Een televisie, een pc, een elektriciteitscentrale: als kind was hij razend nieuwsgierig hoe dat allemaal in elkaar zat. “Ik vond het jammer dat zulke zaken op school zo weinig aan bod kwamen. Gelukkig nam mijn vader met enige regelmaat een computer mee naar huis.”
Na biotechnologie en microbiologie te hebben overwogen, koos Wuister voor elektrotechniek. “Een brede studie, met aardig wat natuurkunde, veel wiskunde en een klein beetje scheikunde.” Tegen de tijd dat hij als secretaris plaats had genomen in het bestuur van de Elektrotechnische Vereeniging, had hij al ontdekt dat hij de context van techniek nog interessanter vond dan de techniek zelf. “Als je eenmaal weet hoe iets werkt, is de lol er in zekere zin af. Je nieuwsgierigheid is bevredigd. Maar het toepassen van die techniek roept weer nieuwe vragen op. Hoe kun je dat het beste aanpakken, waar moet je rekening mee houden? Dat houdt het voor mij interessant.”
Wuister deed de master regeltechniek, en studeerde af op duurzame waterontharding. In 2003 begon hij als trainee bij Siemens, een bedrijf dat hij al kende als hoofdsponsor van een lustrum van zijn studievereniging. “Wat me bij Siemens vooral aansprak was het brede scala aan thema’s: van gezondheid tot mobiliteit, van energie tot wonen en werken. Er zijn in Nederland maar heel weinig technologische bedrijven die zo breed georiënteerd zijn. Windmolenparken, de kerncentrale in Borssele, maar ook de beveiliging van Holland Casino en de magneetzweeftrein. Ik vind dat aantrekkelijk, omdat ik na een aantal jaren weer binnen een nieuw gebied zou willen werken. De automatisering van de drinkwatervoorziening, bijvoorbeeld.”
Bij Siemens heb je veel vrijheid om je eigen loopbaan uit te stippelen, vertelt Wuister. “En tegelijkertijd is het een tamelijk hiërarchische organisatie. Dat zou van mij iets minder mogen, maar het heeft zijn voordelen. Bij Siemens wordt geen contract ondertekend zonder dat er tenminste twee mensen naar hebben gekeken . jij en je baas. Natuurlijk wordt de klant daar wel eens ongeduldig van. Maar de business unit manager weet zo wel waar je mee bezig bent. We werken niet langs elkaar heen.”
Komende maand rondt Wuister het project bij de spoorbruggen af. Zijn volgende klus: een aantal elektrotechnische systemen in de spoortunnel van het nieuwe station van Delft.
Naam: Jasper Wuister (28)
Woonplaats: Delft
Verliefd/verloofd/getrouwd: Verliefd
Afgestudeerd: 2003
Afstudeerproject: Een modelgebaseerde besturing van een installatie om drinkwater te ontharden
Loopbaan: Na zijn studie werkte Wuister als trainee voor Siemens, de Duitse multinational die sinds 1879 ook in Nederland is gevestigd en een hoofdkantoor in Den Haag heeft. Na zijn traineeship hield hij zich bij Siemens als projectleider en systems engineer bezig met uiteenlopende infrastructurele projecten, zoals de overkapping van de A2 bij de Utrechtse Vinex-locatie Leidsche Rijn en de besturingsinstallatie van een spoortunnel bij Barendrecht. Hij was ook betrokken bij de invoering van een wereldwijd programma om de kwaliteit van het projectmanagement bij Siemens te verbeteren.
(Foto’s: Hans Stakelbeek/FMAX)
Comments are closed.