Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Opinion

Just safetyprocedures

,,Ma’am, can you step aside please?” Ohoh.Mijn enkel zit in het gips. Ik kom net van een rechtstreekse vlucht uit Nederland. In de vliegtuigslurf bleek ik prima zonder krukken te kunnen lopen.

Nu wil ik de Amerikaanse douane passeren. No go.

De douanebeambten weten precies hoever ze mogen gaan. Ze mogen ver gaan. Als zij vinden dat jij Amerika niet in mag, kom jij Amerika niet in. Spreek hun niet tegen en maak geen grappen, want ze hebben geen gevoel voor humor, zo is mij van tevoren verteld. Dus ik ben op mijn hoede, ik durf niet eens te glimlachen.

Piep-piep, ja hoor, de klokken luiden als ik door het pistolenpoortje ga. Nadere inspectie en inderdaad, mijn enkel is de bron. Zouden dat de schroeven zijn die mijn bot bij elkaar houden of is het toch mijn .38 Smith&Wesson revolver, mijn .357-magnum of mijn .22 Ruger pistool. Ik ga tenslotte naar Amerika en daar lopen gevaarlijke gekken rond waartegen een mens zich moet kunnen verdedigen. Well, to say the least, mijn gipsen enkel en ik zijn ‘suspicious’.

Het onderzoek vangt aan met een technisch zeer complexe speurmethode: gipskloppen. Een beambte klopt op allerlei manieren op mijn mooie knalroze enkel met zilvergeglitterd hartje, terwijl zijn ‘supervisor’ met een kritisch oor luistert. Is het gips hol? Zit deze fake foot vol met Hollands Glorie in poedervorm? Is de loop van de blaffer te voelen?

Het klopresultaat is niet bevredigend – they know they’re on to something – dus wordt de toevlucht genomen tot hulpmiddelen. Allereerst een oude bekende, zelf ook veelvuldig toegepast: de breinaald. Gebruikte ik deze ogenuitsteker tegen de jeuk, de douanebeambte begint tamelijk hardhandig met de naald onder mijn gips te maaien. Behalve wat huid, au, weten ze ook wat gips los te wrikken en dat komt in poedervorm naar buiten. Twee neuzen ruiken eraan. Ik kan mij niet voorstellen dat gips naar drugs ruikt, maar zij kennelijk wel. Ik ben nog steeds niet gevrijwaard en het volgende hulpmiddel baart mij zorgen.

Mijn gips is al meermalen vervangen. In het ziekenhuis zijn ze daar goed toe uitgerust. Speciale scharen, een cirkelzaag en geduld maken van het karwei meestal een vrij pijnloze aangelegenheid. De schaar van de douanebeambten is lang niet zo geschikt, maar toch gaat het gips eraf. Daar ligt mijn gezwollen enkeltje. De resten van het gips gaan door de x-ray, terwijl mijn wond nu de interesse wekt. Beetje pulken, hmmm, seems authentic. Ook het gips blijkt onschuldig. Dat mag toch niet echt de verbazing wekken, ik had immers ontkennend geantwoord op de vragen op het douaneformulier over mijn betrokkenheid bij spionageactiviteiten en wapensmokkel. Als ze dat nou eerst hadden gelezen.

Er worden wat excuses gemompeld, ik krijg een tegoedbon voor een medische behandeling en een routebeschrijving naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Ik durf niet te klagen, want als ze me echt willen pesten zijn er natuurlijk nog vele andere mogelijkheden.

Meermalen heb ik deze gebeurtenis overdacht. Stiekem heb ik medus toch gek laten maken met al die indianenverhalen over de Amerikaanse douane. ,,Ma’am, can you step aside please?”, vraagt een beambte als inderdaad de pieper afgaat terwijl ik door de controlepoort loop. Mijn fantasie slaat op hol, maar het andere apparaat waarmee ik word gescand geeft geen piep. ,,Have a pleasant stay, ma’am.”

That’s all folks. Waar ga ik nu mijn column over schrijven?

,,Ma’am, can you step aside please?” Ohoh.

Mijn enkel zit in het gips. Ik kom net van een rechtstreekse vlucht uit Nederland. In de vliegtuigslurf bleek ik prima zonder krukken te kunnen lopen. Nu wil ik de Amerikaanse douane passeren. No go.

De douanebeambten weten precies hoever ze mogen gaan. Ze mogen ver gaan. Als zij vinden dat jij Amerika niet in mag, kom jij Amerika niet in. Spreek hun niet tegen en maak geen grappen, want ze hebben geen gevoel voor humor, zo is mij van tevoren verteld. Dus ik ben op mijn hoede, ik durf niet eens te glimlachen.

Piep-piep, ja hoor, de klokken luiden als ik door het pistolenpoortje ga. Nadere inspectie en inderdaad, mijn enkel is de bron. Zouden dat de schroeven zijn die mijn bot bij elkaar houden of is het toch mijn .38 Smith&Wesson revolver, mijn .357-magnum of mijn .22 Ruger pistool. Ik ga tenslotte naar Amerika en daar lopen gevaarlijke gekken rond waartegen een mens zich moet kunnen verdedigen. Well, to say the least, mijn gipsen enkel en ik zijn ‘suspicious’.

Het onderzoek vangt aan met een technisch zeer complexe speurmethode: gipskloppen. Een beambte klopt op allerlei manieren op mijn mooie knalroze enkel met zilvergeglitterd hartje, terwijl zijn ‘supervisor’ met een kritisch oor luistert. Is het gips hol? Zit deze fake foot vol met Hollands Glorie in poedervorm? Is de loop van de blaffer te voelen?

Het klopresultaat is niet bevredigend – they know they’re on to something – dus wordt de toevlucht genomen tot hulpmiddelen. Allereerst een oude bekende, zelf ook veelvuldig toegepast: de breinaald. Gebruikte ik deze ogenuitsteker tegen de jeuk, de douanebeambte begint tamelijk hardhandig met de naald onder mijn gips te maaien. Behalve wat huid, au, weten ze ook wat gips los te wrikken en dat komt in poedervorm naar buiten. Twee neuzen ruiken eraan. Ik kan mij niet voorstellen dat gips naar drugs ruikt, maar zij kennelijk wel. Ik ben nog steeds niet gevrijwaard en het volgende hulpmiddel baart mij zorgen.

Mijn gips is al meermalen vervangen. In het ziekenhuis zijn ze daar goed toe uitgerust. Speciale scharen, een cirkelzaag en geduld maken van het karwei meestal een vrij pijnloze aangelegenheid. De schaar van de douanebeambten is lang niet zo geschikt, maar toch gaat het gips eraf. Daar ligt mijn gezwollen enkeltje. De resten van het gips gaan door de x-ray, terwijl mijn wond nu de interesse wekt. Beetje pulken, hmmm, seems authentic. Ook het gips blijkt onschuldig. Dat mag toch niet echt de verbazing wekken, ik had immers ontkennend geantwoord op de vragen op het douaneformulier over mijn betrokkenheid bij spionageactiviteiten en wapensmokkel. Als ze dat nou eerst hadden gelezen.

Er worden wat excuses gemompeld, ik krijg een tegoedbon voor een medische behandeling en een routebeschrijving naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Ik durf niet te klagen, want als ze me echt willen pesten zijn er natuurlijk nog vele andere mogelijkheden.

Meermalen heb ik deze gebeurtenis overdacht. Stiekem heb ik medus toch gek laten maken met al die indianenverhalen over de Amerikaanse douane. ,,Ma’am, can you step aside please?”, vraagt een beambte als inderdaad de pieper afgaat terwijl ik door de controlepoort loop. Mijn fantasie slaat op hol, maar het andere apparaat waarmee ik word gescand geeft geen piep. ,,Have a pleasant stay, ma’am.”

That’s all folks. Waar ga ik nu mijn column over schrijven?

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.