Jurkjes

Soms zijn ze je baas, soms niet. Het zijn net gewone collega’s.

Ik heb echter besloten mijn mening bij te stellen. Twee weken geleden zag ik in de lift een postertje met daarop een visualisatie van het minieme aantal leidinggevende vrouwen op universiteiten. Daaronder de tekst ‘Man word je daar nu vrolijk van?’ Word ik daar vrolijk van? Niet echt. Tot voor kort stond ik namelijk redelijk positief tegenover het verschijnsel vrouw. Ik ben alleen niet echt in een positie om ze als bestuurder te benoemen. Dus wat moet ik met zo’n postertje? Er zijn ongetwijfeld mannen in hoge posities die neerbuigend doen naar vrouwen; die opgevoed zijn met het idee dat vrouwen er vooral zijn om administratief werk te doen en onder de duim te houden. Die mannen mag je van mij gerust van het balkon flikkeren. Maar waarom zou je een jongere, behoorlijk geëmancipeerde generatie in dezelfde hoek willen zetten als deze vadsige machokrijtstrepen? ‘Man word je daar nu vrolijk van?’ Lees: ‘Jasper, jij bent een vent, het is jouw schuld: doe er iets aan.’

Dat is nou net die Yvonne Kroonenberg-toon waardoor ik vanaf nu luidkeels zal verkondigen dat het aan de vrouwen zelf ligt. Ze zijn nu eenmaal minder geïnteresseerd in wetenschap. Ze vinden het leuker om iets poezeligs in de verzorging te doen. Wil je echt een topcarrière? Niet zeuren schatje, maar zet gewoon je kinderwens en je sociale leven opzij. Net als mannen. Maar slechts enkele vrouwen zijn psychopathisch genoeg voor blinde ambitie.

Het enige dat zo’n . godbetere door Europa gesubsidieerd . postertje bij mij losmaakt is de neiging om alsnog mijn hakken in het zand te zetten. Irriteer degenen die al aan jouw kant staan en geef degenen die vinden dat vrouwen niet in de top thuishoren een superioriteitsgevoel. Briljante strategie.

En als je dan toch een postertje maakt, zou ik de vrouwen daarop niet afbeelden als van die stereotype hier-is-de-dames-wc-figuurtjes met een jaren-vijftig-huisvrouwenjurkje. Geef ze dan allebei een toga, of een pak. Maar ja, ik ben dan ook een man; ik heb niet echt kijk op kleding. Daar zijn vrouwen dan weer beter in.

Jasper van Kuijk

Ik had in principe niks tegen vrouwen. Sterker nog, sommige van mijn leukste collega’s zijn vrouw. Je kunt ermee lachen, discussiëren, en goed samenwerken. Soms zijn ze je baas, soms niet. Het zijn net gewone collega’s.

Ik heb echter besloten mijn mening bij te stellen. Twee weken geleden zag ik in de lift een postertje met daarop een visualisatie van het minieme aantal leidinggevende vrouwen op universiteiten. Daaronder de tekst ‘Man word je daar nu vrolijk van?’ Word ik daar vrolijk van? Niet echt. Tot voor kort stond ik namelijk redelijk positief tegenover het verschijnsel vrouw. Ik ben alleen niet echt in een positie om ze als bestuurder te benoemen. Dus wat moet ik met zo’n postertje? Er zijn ongetwijfeld mannen in hoge posities die neerbuigend doen naar vrouwen; die opgevoed zijn met het idee dat vrouwen er vooral zijn om administratief werk te doen en onder de duim te houden. Die mannen mag je van mij gerust van het balkon flikkeren. Maar waarom zou je een jongere, behoorlijk geëmancipeerde generatie in dezelfde hoek willen zetten als deze vadsige machokrijtstrepen? ‘Man word je daar nu vrolijk van?’ Lees: ‘Jasper, jij bent een vent, het is jouw schuld: doe er iets aan.’

Dat is nou net die Yvonne Kroonenberg-toon waardoor ik vanaf nu luidkeels zal verkondigen dat het aan de vrouwen zelf ligt. Ze zijn nu eenmaal minder geïnteresseerd in wetenschap. Ze vinden het leuker om iets poezeligs in de verzorging te doen. Wil je echt een topcarrière? Niet zeuren schatje, maar zet gewoon je kinderwens en je sociale leven opzij. Net als mannen. Maar slechts enkele vrouwen zijn psychopathisch genoeg voor blinde ambitie.

Het enige dat zo’n . godbetere door Europa gesubsidieerd . postertje bij mij losmaakt is de neiging om alsnog mijn hakken in het zand te zetten. Irriteer degenen die al aan jouw kant staan en geef degenen die vinden dat vrouwen niet in de top thuishoren een superioriteitsgevoel. Briljante strategie.

En als je dan toch een postertje maakt, zou ik de vrouwen daarop niet afbeelden als van die stereotype hier-is-de-dames-wc-figuurtjes met een jaren-vijftig-huisvrouwenjurkje. Geef ze dan allebei een toga, of een pak. Maar ja, ik ben dan ook een man; ik heb niet echt kijk op kleding. Daar zijn vrouwen dan weer beter in.

Jasper van Kuijk