Campus

Jonge kistkalveren met schone kleding

Dacht jij dat je de alledaagse dingen wel onder de knie had? Lars en HP verbeteren de techniek van alles en niets uit het studentenleven.

Gemarkeerd als jonge kistkalveren lopen de toekomstige nullen er weer netjes bij tijdens de geënsceneerde voorlichtingsdagen. Wij vragen ons af hoe de kleding van deze webcam-generatie zo netjes blijft. Het antwoord is dichterbij dan we denken. Ze wonen namelijk allemaal nog thuis, en mama doet dienst als wasjuffrouw. De meeste mama’s weten alles van wassen, wij niet.

De oma’s van onze oma’s deden het met zeepvlokken, een tobbe en een wasbord. In sommige hardwerkende Afrikaanse landen doet men het nog steeds zo. Maar aangezien luiheid in onze aard zit heeft Thomas Bradford in 1860 voor deze klus een machine ontwikkeld. Echt lui konden we door deze uitvinding nog niet zijn, aangezien we hem met de hand moesten aandrijven. De huidige wasmachines zijn gebaseerd op deze mechanische wastobbe, maar doen gelukkig alles automatisch, we hoeven hem alleen zelf te vullen.

Met deze machine zijn we er nog niet. In het veel te lange schap van de supermarkt moet een keuze worden gemaakt uit de waspearls, gels en liquidtabs. Jaarlijks geven we per persoon ruim 45 zuurverdiende euro’s uit om vlekken te lijf te gaan, dus je kunt maar beter de juiste keuze maken. Omdat in het overgrote deel van ons wasgoed een bonte verzameling kleuren zit, kiezen we meestal kleurwasmiddel. Aan onze kleurwasmiddel is een kleurbeschermer toegevoegd, deze voorkomt dat losgelaten kleurdeeltjes zich opnieuw aan het textiel hechten, waardoor het textiel kan verkleuren. Tevens bevat het geen bleekmiddel. Dit alles zorgt ervoor dat we, net als wijlen Frank Govers, enorm geïnspireerd blijven door de kleuren om ons heen.

Gebruik overigens niet te veel wasmiddel, want in ons Delfts drinkwater zit tussen de 7 en 8 graden Duitse Hardheid (DH), met 1 a’ 1,5 mmol calciumoxide per liter. Kortom we hebben zacht drinkwater dat weinig kalkaanslag veroorzaakt. Hard water is daarentegen goed voor sterke botten en een glanzende vacht. Maar als wasmiddel in aanraking komt met hard water ontstaat er kalkzeep en hier kun je niet mee wassen. Dus hoe zachter het water, hoe meer zeep overblijft om die ranzige biervlekken te vernietigen.

Aangezien wij regelmatig rijkelijk bier morsen, is het handig als de kleding niet te hard slijt door het wassen. Gelukkig heeft de mensheid al kennisgemaakt met drieduizend soorten enzymen en er zelfs een paar gevonden die vuil afbreken. Zo hebben we lipasen voor de vetvlekken, amylasen voor chocoladevlekken en cellulasen tegen het pluizen. En omdat enzymen sneller en op een lagere temperatuur werken dan chemische middelen hoeven we minder wasmiddel te gebruiken. Zo houden we meer geld over om kleding, bier en vette happen te kopen en zo weer meer vuile was te verzamelen.

(Foto: Lars en HP)

Gemarkeerd als jonge kistkalveren lopen de toekomstige nullen er weer netjes bij tijdens de geënsceneerde voorlichtingsdagen. Wij vragen ons af hoe de kleding van deze webcam-generatie zo netjes blijft. Het antwoord is dichterbij dan we denken. Ze wonen namelijk allemaal nog thuis, en mama doet dienst als wasjuffrouw. De meeste mama’s weten alles van wassen, wij niet.

De oma’s van onze oma’s deden het met zeepvlokken, een tobbe en een wasbord. In sommige hardwerkende Afrikaanse landen doet men het nog steeds zo. Maar aangezien luiheid in onze aard zit heeft Thomas Bradford in 1860 voor deze klus een machine ontwikkeld. Echt lui konden we door deze uitvinding nog niet zijn, aangezien we hem met de hand moesten aandrijven. De huidige wasmachines zijn gebaseerd op deze mechanische wastobbe, maar doen gelukkig alles automatisch, we hoeven hem alleen zelf te vullen.

Met deze machine zijn we er nog niet. In het veel te lange schap van de supermarkt moet een keuze worden gemaakt uit de waspearls, gels en liquidtabs. Jaarlijks geven we per persoon ruim 45 zuurverdiende euro’s uit om vlekken te lijf te gaan, dus je kunt maar beter de juiste keuze maken. Omdat in het overgrote deel van ons wasgoed een bonte verzameling kleuren zit, kiezen we meestal kleurwasmiddel. Aan onze kleurwasmiddel is een kleurbeschermer toegevoegd, deze voorkomt dat losgelaten kleurdeeltjes zich opnieuw aan het textiel hechten, waardoor het textiel kan verkleuren. Tevens bevat het geen bleekmiddel. Dit alles zorgt ervoor dat we, net als wijlen Frank Govers, enorm geïnspireerd blijven door de kleuren om ons heen.

Gebruik overigens niet te veel wasmiddel, want in ons Delfts drinkwater zit tussen de 7 en 8 graden Duitse Hardheid (DH), met 1 a’ 1,5 mmol calciumoxide per liter. Kortom we hebben zacht drinkwater dat weinig kalkaanslag veroorzaakt. Hard water is daarentegen goed voor sterke botten en een glanzende vacht. Maar als wasmiddel in aanraking komt met hard water ontstaat er kalkzeep en hier kun je niet mee wassen. Dus hoe zachter het water, hoe meer zeep overblijft om die ranzige biervlekken te vernietigen.

Aangezien wij regelmatig rijkelijk bier morsen, is het handig als de kleding niet te hard slijt door het wassen. Gelukkig heeft de mensheid al kennisgemaakt met drieduizend soorten enzymen en er zelfs een paar gevonden die vuil afbreken. Zo hebben we lipasen voor de vetvlekken, amylasen voor chocoladevlekken en cellulasen tegen het pluizen. En omdat enzymen sneller en op een lagere temperatuur werken dan chemische middelen hoeven we minder wasmiddel te gebruiken. Zo houden we meer geld over om kleding, bier en vette happen te kopen en zo weer meer vuile was te verzamelen.

(Foto: Lars en HP)

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.