Volg wekelijks de perikelen van studentenhuis De Draeck in de real life-studentensoap van Delta. Leef mee met de huisgenoten en ervaar de problemen en frustraties die ontstaan wanneer je met dertien studenten samenwoont in het centrum van Delft.
Vorige week kregen enkele mannelijke bewoners van De Draeck een saunasessie aangeboden door twee Nijmeegse schone dames. Helaas moesten de heren dit hete aanbod afslaan, omdat ze zich weer op tijd moesten melden bij het huisweekend-organisatiecomité. Dat was natuurlijk niet voor niets, want de volgende uitdaging die dag was skiën.
Vlak buiten de bruisende stadskern van Nijmegen zijn een aantal mooie heuvels te vinden. En op één van die hellingen is een borstelbaan aangelegd. Dat betekent voor De Draeck tweehonderd meter wintersportplezier: op de lange latten achter de skileraar aan.
Terwijl de helft van de huisgenoten zich ontpopt als ware afdalingsspecialist, waarbij Olympische records met gemak verbroken worden, heeft de andere helft nog wat moeite om op de ski’s in evenwicht te blijven. Gelukkig krijgen ze nog wat extra aandacht van skileraar Rudi.
Marloes, pas klaar met de kunstacademie, kan al die aandacht wel waarderen. Met wat opzettelijk gestuntel weet ze Rudi zover te krijgen dat hij haar een korte privéles geeft. “Meneer de skileraar, ik krijg mijn benen niet ver genoeg uit elkaar en in de juiste positie.” Voorover gebukt begeleidt hij haar het heuveltje af, maar het zal niet helpen. Onderaan de piste gaat ze weer onderuit.
Marloes is niet de enige die van de wintersport geen kaas gegeten heeft. Ook onze Italiaanse onderhuurder, Giorgio, blijkt geen super-G-held te zijn. Nu moet je weten dat hij uit het zuidelijkste puntje van Italië komt en dat hij behalve de Etna nog nooit een berg heeft gezien. Laat staan van een besneeuwde berghelling is gegleden.
Giorgio doet verwoede pogingen om veilig naar beneden te komen. Uit voorzorg hebben we hem een schitterende witte overall aangemeten om zijn kostbare designkleding van Italiaanse makelij te beschermen tegen het vuil op de zeephelling. Het helpt niets. Als een ongeleid projectiel schiet hij de helling af. En iedere keer komt hij na een paar meter ten val. Een bochtje draaien of remmen zit er voor deze Italiaan vandaag niet in. Tot zijn laatste poging: Giorgio blijft op twee benen staan, maakt snelheid en zoeft in volle vaart op het weiland af aan het einde van de helling. Head first. De beide ski’s vliegen door de lucht, de overall is gescheurd en zijn macho imago verdwijnt als sneeuw voor de zon. (MvdS)
Volgende week: Giorgio maakt pasta volgens mama’s recept.
De cijfers:
De borstelbaan bestaat uit kunststofborstels met in totaal miljoenen haartjes.
Giorgio’s langste poging om te blijven staan duurde 8 seconden.
De piste heeft een gemiddelde hellingsgraad van 5 procent.
Een skiles van 1 uur levert gemiddeld 5 blauwe plekken op.
Vorige week kregen enkele mannelijke bewoners van De Draeck een saunasessie aangeboden door twee Nijmeegse schone dames. Helaas moesten de heren dit hete aanbod afslaan, omdat ze zich weer op tijd moesten melden bij het huisweekend-organisatiecomité. Dat was natuurlijk niet voor niets, want de volgende uitdaging die dag was skiën.
Vlak buiten de bruisende stadskern van Nijmegen zijn een aantal mooie heuvels te vinden. En op één van die hellingen is een borstelbaan aangelegd. Dat betekent voor De Draeck tweehonderd meter wintersportplezier: op de lange latten achter de skileraar aan.
Terwijl de helft van de huisgenoten zich ontpopt als ware afdalingsspecialist, waarbij Olympische records met gemak verbroken worden, heeft de andere helft nog wat moeite om op de ski’s in evenwicht te blijven. Gelukkig krijgen ze nog wat extra aandacht van skileraar Rudi.
Marloes, pas klaar met de kunstacademie, kan al die aandacht wel waarderen. Met wat opzettelijk gestuntel weet ze Rudi zover te krijgen dat hij haar een korte privéles geeft. “Meneer de skileraar, ik krijg mijn benen niet ver genoeg uit elkaar en in de juiste positie.” Voorover gebukt begeleidt hij haar het heuveltje af, maar het zal niet helpen. Onderaan de piste gaat ze weer onderuit.
Marloes is niet de enige die van de wintersport geen kaas gegeten heeft. Ook onze Italiaanse onderhuurder, Giorgio, blijkt geen super-G-held te zijn. Nu moet je weten dat hij uit het zuidelijkste puntje van Italië komt en dat hij behalve de Etna nog nooit een berg heeft gezien. Laat staan van een besneeuwde berghelling is gegleden.
Giorgio doet verwoede pogingen om veilig naar beneden te komen. Uit voorzorg hebben we hem een schitterende witte overall aangemeten om zijn kostbare designkleding van Italiaanse makelij te beschermen tegen het vuil op de zeephelling. Het helpt niets. Als een ongeleid projectiel schiet hij de helling af. En iedere keer komt hij na een paar meter ten val. Een bochtje draaien of remmen zit er voor deze Italiaan vandaag niet in. Tot zijn laatste poging: Giorgio blijft op twee benen staan, maakt snelheid en zoeft in volle vaart op het weiland af aan het einde van de helling. Head first. De beide ski’s vliegen door de lucht, de overall is gescheurd en zijn macho imago verdwijnt als sneeuw voor de zon. (MvdS)
Volgende week: Giorgio maakt pasta volgens mama’s recept.
De cijfers:
De borstelbaan bestaat uit kunststofborstels met in totaal miljoenen haartjes.
Giorgio’s langste poging om te blijven staan duurde 8 seconden.
De piste heeft een gemiddelde hellingsgraad van 5 procent.
Een skiles van 1 uur levert gemiddeld 5 blauwe plekken op.
Comments are closed.